Ο Δήμαρχος Ερμιονίδας Δημήτρης Σφυρής γεννήθηκε στον Πειραιά.
Είναι παντρεμένος με την Ζιζή Σφυρή και είναι πατέρας δύο κοριτσιών, της Σοφίας και της Ελισάβετ.
Σπούδασε αρχιτεκτονική στην Φλωρεντία. Ειδικεύτηκε στις αναστηλώσεις.
Μιλά αγγλικά και ιταλικά.

Κατοικεί και εργάζεται στην περιοχή της Ερμιονίδας εδώ και τριάντα χρόνια.

Υπήρξε:

1. Πρόεδρος Δ.Σ. Φοιτητικού Συλλόγου Φλωρεντίας
2. Μέλος της Ο.Ε.Φ.Σ.Ι. (Ομοσπονδία Ελληνικών Φοιτητικών Συλλόγων Ιταλίας)
3. Εισηγητής και υπεύθυνος φοιτητών εξωτερικού στο 1ο και 2ο Πανσπουδαστικό Συνέδριο
4. Πρόεδρος μηχανικών Ερμιονίδας
5. Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων 1ου Δημ. Σχολείου Κρανιδίου
6. Μέλος Ένωσης Γονέων Ερμιονίδας
7. Μέλος και Πρόεδρος Αθλητικών Σωματείων
8. Ιδρυτικό μέλος της Θεατρικής Ομάδας Κρανιδίου
9. Μέλος της Ομάδας Μελέτης "Επιχείρηση Πολεοδομικής Ανασυγκρότησης Κρανιδίου - Λυγουριού - Επιδαύρου"
10. Μέλος της επιτροπής αρχιτεκτονικού ελέγχου Ερμιονίδας
11. Μέλος του Συνδέσμου Διαχείρισης Απορριμμάτων Αργολίδας
12. Μέλος του Δ.Σ. της ΔΕΠΑΚ
13. Δημοτικός Σύμβουλος Κρανιδίου 2003 - 2006, επικεφαλής της Δημοτικής Συνεργασίας Ανάπτυξης
14. Δήμαρχος του Καποδιστριακού Δήμου Κρανιδίου 2007 - 2010
15. Δημοτικός Σύμβουλος Ερμιονίδας 2011 - 2014 και επικεφαλής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης του Δήμου Ερμιονίδας 2011 - 2014
16. Μέλος του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής Περιφέρειας Πελοποννήσου
17. Μέλος της ΣΥΠΟΘΑ (Συμβούλιο Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων).
18. Δήμαρχος του Καλλικρατικού Δήμου Ερμιονίδας 2014 - 2019
19. Μέλος των ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΚΛΕΚΤΩΝ ΓΕΥΣΕΩΝ
20. Μέλος του Συμφώνου των Δημάρχων
21. Μέλος της Επιτροπής Τουριστικής Προβολής & Ανάπτυξης της ΚΕΔΕ
22. Εκπρόσωπος του Δήμου Ερμιονίδας στο ΦΟΔΣΑ Πελοποννήσου
23. Εκπρόσωπος του Δήμου Ερμιονίδας στο Δίκτυο Πόλεων "ΒΙΩΣΙΜΗ ΠΟΛΗ"
24. Εκπρόσωπος του Δήμου Ερμιονίδας στην "Αμφικτιονία Αρχαίων Ελληνικών Πόλεων" 
25. Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Πελοποννήσου.

ΔΗΜΟΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ

ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ

ευλαβικό προσκύνημα σε τόπους ιερούς

Η ΜΟΝΗ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΥΓΟΥ

    Στις σπηλιές που σχηματίζονται σε απόκρημνα βράχια, στις βόρειες πλαγιές του όρους Αυγό και πάνω από την απότομη χαράδρα του ποταμού Ράδου (Μπεντενίου), έχει διαμορφωθεί η μονή του Αγίου Δημητρίου, η μοναδική μονή των βράχων για την Αργολίδα. Σύμφωνα με την παράδοση, ο τόπος διαλέχτηκε για να κτιστεί το μοναστήρι και εδώ με θεϊκή βουλή γιατί << οι  ιδρυτές του είχαν διαλέξει άλλο μέρος , τα εργαλεία όμως των μαστόρων έφευγαν και έρχονταν εδώ στα βράχια υποδεικνύοντας έτσι την τοποθεσία που ήθελε ο Αγιοδημήτρης για να χτιστεί το μοναστήρι του>>. Η παράδοση συμπληρώνει πως << για να βεβαιωθούν οι Χριστιανοί έριξαν από ψηλά ένα αυγό και αυτό έπεσε δίχως να σπάσει , εκεί, που χτίστηκε αργότερα το μοναστήρι γι αυτό και ονομάστηκε Αυγό>>. Άδικος κόπος είναι η αναζήτηση βιβλιογραφικών πηγών, που να φωτίζουν την ίδρυση της μονής. Μόνον αρχιτεκτονικά και τυπολογικά χαρακτηριστικά του καθολικού μαζί με τα σπαράγματα των τοιχογραφιών του σπηλαίου της Μεταμόρφωσης, οδηγούν την κτίση της μονής κατά τον 11ο αιώνα, όταν ασκητές συγκρότησαν εδώ μοναστικό κέντρο. Δύο χωμάτινοι δρόμοι οδηγούν, λίγο ψηλότερα από το μοναστήρι, σ έναν επίπεδο τόπο όπου υπάρχουν ερείπια κτισμάτων. Ο ένας φεύγει από τα Καρνεζέικα και ακολουθεί την κοίτη του ποταμού, ενώ ο δεύτερος από τον οικισμό Πελεή. Και οι δύο δρόμοι προσφέρουν στον προσκυνητή ένα μοναδικό πανόραμα, καθώς την ήμερη και πεδινή αργολική φύση διαδέχεται η άγρια και βουνίσια μορφή της.

Κατηφορίζοντας προς τη μονή, το πρώτο κτίσμα που αντικρίζουμε είναι ένα διώροφο κτίριο, στην τοιχοποιία του οποίου είναι ορατά τα σημάδια των έργων ανακαίνισης που έγιναν τα τελευταία χρόνια στη μονή. Η ματιά από εδώ χάνεται, περνάει πάνω από την πλατανοσκέπαστη ρεματιά του ποταμού, φτάνει ως την πεδιάδα των Ιρίων και σταματάει στα χαμηλά βουνά του Ναυπλίου. Γυρνώντας προς τα γκριζοκόκκινα βράχια ορθώνεται εμπρός ο τοίχος του περιβόλου, κάθετος στο πέρασμα, και έχει πάνω του ένα άνοιγμα με τη θύρα εισόδου. Εντυπωσιακή φανερώνεται πίσω από τον τοίχο η εξωτερική όψη της μονής, αποκαλύπτοντας το φρουριακό της χαρακτήρα, τον οποίο μαρτυρούν τα μικρά παράθυρα, που αναπτύσσονται σε δύο σειρές πάνω στο γεροδεμένο τοίχο και οι πολεμίστρες που έχουν ανοιχθεί πάνω του για αμυντικούς σκοπούς. Το κυρίως κτίσμα της μονής αποτελείται από το ισόγειο και δύο ορόφους με κελία μικρών διαστάσεων. Πέτρινη σκάλα ανεβάζει ως τον πρώτο και το δεύτερο όροφο, όπου σώζεται το καθολικό της μονής. Ο δισυπόστατος ναός που έχει αφιερωθεί στον Άγιο Δημήτριο και στους Αγίους Θεοδώρους (το βόρειο τμήμα του), κατέχει ακανόνιστο τετράγωνο χώρο και έχει λαξευμένες τις τρεις πλευρές του στο βράχο εκτός από τη βόρεια και μέρος της δυτικής που είναι η πρόσοψη του ναού και η μόνη είσοδος σε αυτόν. Πυρκαγιά στο εσωτερικό του , άγνωστο πότε, κατέστρεψε το ξυλόγλυπτο τέμπλο του, μαύρισε τις αγιογραφίες και προξένησε πτώση του κονιάματος, δείχνοντας την πλινθόκτιστη τοιχοδομή του αλλά και τους αιώνες, που έχει ακουμπισμένα πάνω του το μνημείο. Γιατί η αποκάλυψη της κατασκευής σταυροθόλιου με πλίνθους χαρακτηρίζει μνημεία τα οποία έχουν οικοδομηθεί μέσα στον 11ο αιώνα. Η επικοινωνία των δύο ναών που σχηματίζουν το καθολικό γίνεται με δίλοβο άνοιγμα, στηριγμένο σε κίονα, ο οποίος φέρει κιονόκρανο ιωνικού ρυθμού, ενώ στην όψη του ανοίγματος μαυρισμένα στηθάρια αγίων δείχνουν έργα εξαιρετικής τέχνης του 17ου αιώνα. Τον ίδιο αιώνα είχε διακοσμηθεί και ο μικρότερος ναός των Αγίων Θεοδώρων, όπως δείχνουν οι αγιογραφίες που έχουν απομείνει στο ιερό βήμα του. Πέτρινα σκαλιά στην ανατολική γωνία του διαδρόμου ανεβάζουν πάνω από το καθολικό , σ' ένα είδος τσιμεντένιας σκεπής όπου προβάλλει πάνω της ο οκταγωνικός αθηναϊκού τύπου τρούλος και η οξυκόρυφη στέγη της καμάρας του μικρότερου ναού, στην πρόσοψη της οποίας υπάρχει κόγχη με ζωγραφισμένη τη μορφή του Αγίου Δημητρίου. Σε υψηλότερη στάθμη, προς τα νοτιοανατολικά, υπάρχει διμερές σπήλαιο, που στεγάζει το παρεκκλήσι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Λαξευμένη σκάλα στο βράχο οδηγεί στο πρώτο επίπεδο του σπηλαίου, όπου έχουν απομείνει ίχνη από αγιογραφίες, τις οποίες μελετητές τοποθετούν στον 11ο αιώνα.

Από τα χρόνια που η ασκητική ζωή στα βράχια του Αυγού παρέδωσε τη θέση της σε ενιαίο μοναχικό κέντρο, έως το τέλος του 17ου αιώνα, δεν υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες για το βίο του. Η περιουσία όμως του <<μοναστηρίου του Αγίου Δημητρίου ονομαζόμενο Αυγό>> όπως αναγράφεται στην απογραφή που έκανε το 1696 ο ιεροδιάκονος Μιχαήλ για λογαριασμό του ηγούμενου Παρθενίου και παρέδωσε στους Ενετούς είναι η μεγαλύτερη όλων των αργολικών μοναστηριών που λειτουργούσαν εκείνη την εποχή. Είχε κτήματα, αμπέλια, βοσκοτόπια και δέντρα σε πολλά χωριά της Ναυπλίας, στην Ερμιονίδα, στον κάμπο του Άργους, στο Στεφάνι της Κορινθίας και η περιουσία του έφτανε μέχρι το αρκαδικό Λεβίδι. Εκείνη την εποχή στο μοναστήρι που ήταν << όλον ένας πύργος τρίπατος με κελία οκτώ>> κατοικούσαν <<καλόγεροι μικροί και μεγάλοι όλοι 30 χωρίς τα κοπέλια>>. Η μονή θα συμμετάσχει στην ελληνική επανάσταση και οι μοναχοί θα στρατευθούν στο πλευρό του Παπαρσένη. Ο Κρανιδιώτης ηγούμενος της μονής Διονύσιος Βούρ(λ)γαρης θα πολεμήσει στην πολιορκία του Ναυπλίου και ανήμερα το Πάσχα (10 Απριλίου 1821) θα αιχμαλωτιστεί από τους Τούρκους  και θα κρεμαστεί στο Παλαμήδι. Σε έγγραφο της δημογεροντίας Ναυπλίου το έτος 1824, προς το στρατηγό Δημήτριο Τσώκρη, υπογράφει και ο <<ηγούμενος του Αυγού Ανανίας>>, ενώ ένα χρόνο αργότερα (1825) το μοναστήρι θα πυρποληθεί από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ. Το έτος 1833, στη μονή κατοικεί μόνον ένας μοναχός και η περιουσία της έχει παραμεληθεί. Τον επόμενο χρόνο με το βασιλικό διάταγμα του  Όθωνα θα διαλυθεί και τα πολύτιμα αρχεία της θα καταστραφούν. Στον απογραφικό κατάλογο του 1696, διαβάζουμε, πως η μονή διατηρούσε τέσσερα μετόχια, δύο στον οικισμό Πελεή και δύο προς τον όρμο Βουρλιές ή Βουρλιά. Από τα μετόχια της Αγίας Κυριακής και της Αγίας Πελαγίας στο χωριό Πελεή, δυστυχώς η διάνοιξη του δρόμου και η οικοδόμηση αποθήκης από ιδιώτη δεν άφησαν ίχνη τους. Τα δύο όμως μετόχια του <<Αγίου Ηλία με 30 στρέμματα αμπέλι>> και της  Παναγίας που είχε <<σπίτια 4, λητρουβήον, χωράφια και ελαιόδεντρα 90>> άφησαν ως τις μέρες μας όχι μόνον τα ίχνη τους αλλά ολόρθες τις εκκλησίες τους. Δύο χιλιόμετρα νοτιοδυτικά και δεξιά του χωματόδρομου που κατηφορίζει προς τις Βουρλιές, θα συναντήσουμε στη θέση <<Αμπέλι>> την εκκλησία του Προφήτη Ηλία ξεσκέπαστη, δίχως πόρτα να αποτελεί τόπο ξεκούρασης προβάτων.

Ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο , μετά από πέντε χιλιόμετρα, στη θέση που ονομάζεται σήμερα ως Μετόχι , κυκλωμένη από σκίνα και βένια αντικρίζουμε μαζί με την εκκλησία της Παναγίας και σωρούς από ερείπια των υπόλοιπων κτισμάτων που υπήρχαν γύρω της. Εδώ εκτός από τη σκεπή, έχει καταρρεύσει και ο δυτικός τοίχος της εκκλησίας. Μονάχη της παλεύει με τους αέρηδες και τις βροχές για πολλούς αιώνες και κατάφερε να διατηρήσει θαυμάσιες αγιογραφίες με χρώματα ξεθωριασμένα και ταυτόχρονα χαρούμενα. Μια επιγραφή του έτους 1688, στο καθολικό μονής στα Φιλιατρά, δηλώνει πως <<όποιος βρίσκεται προεστός να σκεπάζει την εκκλησία διά να μην έμπει νερό και χαλάει η ζωγραφιά, ει δε και αμελεί να έχει την Παναγία αντίδικο>>. Αυτή η έκδοση ελπίζουμε να φέρει κοντά στα μάτια των προεστών του τόπου, τη γνώμη εκείνου του ανώνυμου καλόγηρου και να προλάβουν την κατάρρευση αυτών των σπουδαίων χριστιανικών μνημείων.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ

Δίδυμα

    Στη βορειοδυτική άκρη της κοιλάδας των Διδύμων έχουν συντελεστεί μεγάλες γεωλογικές μεταβολές, όπως υποδεικνύουν δύο πελώρια χάσματα τα οποία έχουν προέλθει από καθιζήσεις του εδάφους. Ορατή από μακριά είναι η <<Μεγάλη Σπηλιά>>, όπου εντοπίστηκαν ίχνη ανθρώπινης παρουσίας από την ύστερη Νεολιθική εποχή (4000-2800 π.Χ.). Η <<Μικρή Σπηλιά>> πιο ανατολικά, είναι αθέατη από μακριά. Λαξευμένη σκάλα στο βράχο μέσα σε μια υπόγεια επιβλητική στοά, κατεβάζει στο εσωτερικό της σπηλιάς, όπου αντικριστά, σε εσοχές των τοιχωμάτων της έχουν φωλιάσει δύο εκκλησάκια αφιερωμένα στον Άγιο Γεώργιο και στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Νότια είναι το παλαιότερο , ο Άγιος Γεώργιος , που πάνω στις επιφάνειες των τοίχων του έχουν απομείνει τρεις μισοκατεστραμμένες αγιογραφίες και ένα χάραγμα του έτους 1489.

Στην απογραφή του παπα-Γιώργη, εφημέριου των Διδύμων κατά το έτος 1696 το χωριό είχε <<την εκκλησίαν του Αγίου Νικολάου και τρία παρεκκλήσια την Παναγίαν, την Αγίαν Μαρήναν και τον Άγιο Γεώργιον στην Σπηλιά>> . Το εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης δεν καταγράφεται, γιατί αποτελεί πιθανόν κτίσμα των χρόνων μετά την Ενετοκρατία. Οι Διδυμιώτισσες, σύμφωνα με την παράδοση, στα χρόνια της επανάστασης κατέφευγαν στη μικρή σπηλιά για να φυλαχτούν από τους Τούρκους. <<Πολλές φορές έβρισκαν κλειστή την πόρτα του Αγιώργη, ξαφνικά άκουγαν τον καλπασμό του αλόγου του, άνοιγε η πόρτα και έβρισκαν την εικόνα του ιδρωμένη, γιατί ο άγιος γύρναγε από τον πόλεμο όπου στεκόταν στο πλευρό των Ελλήνων>>.

Αναλυτική ενημέρωση εδώ

Στο Δήμο Ερμιονίδας διοργανώνονται πλούσια πολιτιστικά και αθλητικά δρώμενα. Τα σημαντικότερα είναι:

• Το «Γιάλα-Γιάλα» των Θεοφανείων στην Ερμιόνη, μια τοπική εορτή όπου ντόπιοι νεαροί (Παρέα του Σταυρού όπως αναφέρονται) που θα κλιθούν σύντομα για να υπηρετήσουν τη στρατιωτική τους θητεία ξεκινούν από το προηγούμενο βράδυ να διασχίσουν ολόκληρη την Ερμιόνη, τραγουδώντας το «γιάλα-γιάλα» και δέχονται κεράσματα και ευχές ενώ είναι ντυμένοι με παραδοσιακές ναυτικές στολές. Την επόμενη μέρα από το πρωί, βρίσκονται μέσα σε βάρκες τις οποίες έχουν στολίσει από την προηγούμενη με φύλλα φοίνικα και δάφνες, τραγουδούν και ταλαντεύουν τις βάρκες περιμένοντας να πέσουν να πιάσουν το σταυρό.

• Η Ερμιονίτικη Μασκαράδα. 
• Το Πορτοχελιώτικο Καρναβάλι με μοναδικό τρόπο γιορτάζει κάθε χρόνο εδώ και δεκαετίες το Πορτοχέλι την Αποκριά. Με το άνοιγμα του Τριωδίου αμέτρητες λαμπερές, πρωτότυπες εκδηλώσεις, εμπνευσμένες από εθελοντές και με τη συνδρομή φορέων και σχολείων της περιοχής, προβάλλουν τον τόπο προσφέροντας χαρά και ανεμελιά τόσο στους κατοίκους όσο και στους χιλιάδες επισκέπτες που καταφθάνουν στην όμορφη αυτή πόλη. Μουσικά γλέντια, χοροί, γαϊτανάκι, δρώμενα κάθε είδους και άρματα σας περιμένουν για να περάσετε αξέχαστες Αποκριές.
• Η αναβίωση του εθίμου της Λύριζας στο Κρανίδι. H Λύριζα είναι ένα τοπικό έθιμο της αποκριάς, όπως αυτή που γιόρταζαν στο παλιό Κρανίδι την εποχή που η μετακίνηση των ανθρώπων δεν ήταν τόσο εύκολη όσο η σημερινή γιατί τα αυτοκίνητα ήταν ανύπαρκτα. Η Λύριζα ήταν ένα αυτοσχέδιο γλέντι της γειτονιάς που γινόταν σε ένα πλάτωμα της γειτονιάς. Όλοι οι γείτονες έβγαζαν τραπέζια και καρέκλες στο πλάτωμα, έφερνε ο καθένας τις ετοιμασίες του, άφθονο Κρανιδιώτικο κρασί και κυρίως το κέφι του για να γλεντήσουν. Στα γλέντια αυτά απαραίτητο ήταν το μασκάρεμα, τα πειράγματα, οι πλάκες και ο χορός. Πολύ χορός. Αγαπημένες μεταμφιέσεις ήταν οι απάχηδες και η γκαμήλα. Απαραίτητα εδέσματα ήταν οι γκόγκες (φτιαχτά μακαρόνια, ζεματισμένα με φρέσκο βούτυρο γάλακτος) και το φτιαχτό γιαούρτι, λόγω της πληθώρας του γάλακτος την περίοδο της αποκριάς. Το όνομα Λύριζα του εθίμου προέρχεται από τη λύρα, το μουσικό όργανο και την αρβανίτικη κατάληξη -ζα που σημαίνει μικρό γλέντι, με όργανα όταν υπήρχαν ή με γραμμόφωνα. Γνωστές Λύριζες στο Κρανίδι ήταν της Μπαρδούνιας, των Σαραντάσπιτων, του Αγίου Κωνσταντίνου, της Κάτω Πλατείας και του Αγίου Βασίλη.

• Η Γιορτή της Ελιάς στο Κρανίδι, που πραγματοποιείται κάθε Νοέμβρη στην αρχή της ελαιοκομικής περιόδου. Η γιορτή που ξεκίνησε και καθιερώθηκε από το 2011 είναι μια προσπάθεια του Δήμου Ερμιονίδας για την ανάδειξη των τοπικών παραδοσιακών προϊόντων του. Η γιορτή από την πρώτη χρονιά που ξεκίνησε έχει σαν σκοπό την αναγνώριση του πρωταγωνιστικού ρόλου της ελιάς στην οικονομία του τόπου μας και την ανάδειξη και προώθηση του τοπικού ελαιολάδου του Δήμου Ερμιονίδας για την εξαιρετική του ποιότητα με την ονομασία ΠΟΠ "ΚΡΑΝΙΔΙ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ" (1994). Το χαρακτηριστικό του ελαιολάδου μας είναι το χρυσοκίτρινο χρώμα, η γλυκόπικρη γεύση του και ο τρόπος επεξεργασίας του (σε φυγόκεντρα ελαιοτριβεία), που παράγεται από τις ντόπιες ποικιλίες ελιάς "Μανάκι" και "Κορωνέϊκη". Επίσης στην εκδήλωση συμμετέχουν παραγωγοί και τυποποιητές, επαγγελματίες του χώρου εστίασης, σχολεία και αρκετές εθελοντικές ομάδες του Δήμου μας. Σας περιμένουμε όλους να γευτείτε τα τοπικά μας προϊόντα και να απολαύσετε τις ομορφιές του τόπου μας.

• Η Γιορτή του Ροδιού στην Ερμιόνη ξεκίνησε το 2011 από τον Δήμο Ερμιονίδας με την συνεργασία και την επιθυμία των παραγωγών να προωθήσουν και να προβάλουν τα τοπικά παραδοσιακά προϊόντα που παράγονται στο Δήμο μας, όπως είναι το ρόδι. Η "Γιορτή Ροδιού" αποτελεί πλέον θεσμό και θεωρείται μία από τις πιο επιτυχημένες γιορτές της περιοχής μας, διότι προσελκύει αρκετούς επισκέπτες και προβάλει το φημισμένο σε όλους μας, ΡΟΔΙ ΕΡΜΙΟΝΗΣ, διαφημίζοντας παράλληλα και την όμορφη Ερμιόνη μας. Το "Ρόδι Ερμιόνης" έχει ξεχωρίσει στην εγχώρια αγορά λόγω της ποιότητας που έχει η ποικιλία Ερμιόνης με τους αφράτους σπόρους και την γλυκιά του γεύση, λόγω του ξηροθερμικού κλίματος της περιοχής μας. Το ρόδι με τα δεκα?δες λαμπερα? κατακο?κκινα σπορα?κια του συμβολίζει την καλοτυχι?α, την γονιμο?τητα, τον πλου?το και τον ε?ρωτα για πολλου?ς λαου?ς απο? την αρχαιο?τητα ε?ως και ση?μερα. Κάθε Οκτώβρη σας περιμένουμε να σας κεράσουμε φρεσκοστυμμένο χυμό από τους παραγωγούς και πλούσια τοπικά εδέσματα με ρόδι.

• Το παραδοσιακό κάψιμο του Ιούδα , ανήμερα του Πάσχα, στο θαλάσσιο χώρο του λιμανιού της Ερμιόνης αλλά και στο χώρο του λιμανιού του Πορτοχελίου.
• Η Πρωτομαγιά στα Παπούλια.
• Η Γιορτή της Τουλίπας, που κάθε Απρίλη πραγματοποιείται στα Δίδυμα στην οποία αποθεώνεται το ξεχωριστό για τα ελληνικά δεδομένα φυτό. Η περιοχή είναι από τα λίγα μέρη της χώρας όπου συναντάται αυτοφυής άγρια τουλίπα. Η γιορτή αυτή ξεκίνησε να γιορτάζεται το 1962. Έκτοτε κάθε Απρίλιο πλήθος κόσμου συρρέει στο όμορφο αυτό χωριό για να γνωρίσει το εξαιρετικό αυτό λουλούδι και να το μαζέψει από τα λιβάδια φτιάχνοντας ανθοδέσμες. Στα πλαίσια της γιορτής πραγματοποιούνται χοροί και τραγούδια, δίνοντας πανηγυρικό χαρακτήρα στην εκδήλωση. Την παράσταση κλέβει η καθιερωμένη παρέλαση των αλόγων του Συλλόγου Ερμιονίδας «Αγάπη για το Άλογο». Παράλληλα διοργανώνεται έκθεση με φωτογραφίες από αντίστοιχες γιορτές προγενεστέρων ετών.                          

• Οι Κολυμβητικοί Αγώνες στην παραλία της Δάρδιζας από τον σύλλογό της, κάθε καλοκαίρι.
• Οι αγώνες JETSKI & SLALOM αλλά και αγώνες SKI το καλοκαίρι στο Πόρτο Χέλι.
• Το Διεθνές Φεστιβάλ Τέχνης και Πολιτισμού Πορτοχελίου που κάθε καλοκαίρι (Ιούλιο-Αύγουστο) διοργανώνεται με ιδιωτική πρωτοβουλία στο «Κτήμα Μάνεση», από το 1978 και προσφέρει στο κοινό μια καλλιτεχνική εμπειρία υψηλού επιπέδου, με πολύ αξιόλογες μουσικές και άλλες εκδηλώσεις (συναυλίες, διαλέξεις, σεμινάρια, Masterclass, κλασσική μουσική, βραδιές πιάνου, ποίηση, χορούς) ενώ κατά καιρούς έχουν συμμετάσχει 20 χώρες, κυρίως από την Ευρώπη, αλλά και από την Αμερική και Ασία, με συνεχώς αυξανόμενες ελληνικές συμμετοχές (Πορτοχέλι, 2010).
• Η γιορτή του ψαρά στην Κοιλάδα. Στο γραφικό και όμορφο ψαροχώρι της Κοιλάδας διοργανώνεται κάθε καλοκαίρι στα μέσα του Αυγούστου η γιορτή του ψαρά. Η ξεχωριστή αυτή γιορτή έρχεται από το παρελθόν, όταν οι ψαράδες της περιοχής την περίοδο της Αυγουστιάτικης πανσελήνου μη μπορώντας να ψαρέψουν, οργάνωναν τη γιορτή τους. Με τα χρόνια η γιορτή άρχισε να καθιερώνεται και να αποτελεί θεσμό για την περιοχή. Ο κόσμος έχει τη δυνατότητα να γευτεί ψάρια και θαλασσινά που προσφέρονται απλόχερα από τους ντόπιους ψαράδες και να χορέψει στο ξεχωριστό γλέντι που διοργανώνεται μέχρι πρωίας.

• Η γιορτή του Τρύγου στο Ηλιόκαστρο το Σεπτέμβρη, με οίνους τοπικής παραγωγής.

• Οι ιστιοπλοϊκοί αγώνες ανοιχτής θαλάσσης τον Νοέμβριο στην Ερμιόνη.
• Πλήθος άλλων καλλιτεχνικών και πνευματικών εκδηλώσεων και μάλιστα κατά τη διάρκεια όλου του έτους, κυρίως στο Κρανίδι και στην Ερμιόνη.

Ταυτόχρονα διενεργούνται αρκετά λαϊκά πανηγύρια, ιδιαίτερα σε γιορτές πολιούχων και αγίων της περιοχής με σημαντικότερα εκείνα της γιορτής των Αγίων Αναργύρων στην Ερμιόνη, των Αγίων Αποστόλων στο Ηλιόκαστρο, του Προφήτη Ηλία στις εκκλησίες του Δήμου  και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στη Θερμησία.

• Η γιορτή του Κλήδονα στην Ερμιόνη , στο Πορτοχέλι και στην Κοιλάδα. Ο Κλήδονας είναι λαϊκό έθιμο που επιβιώνει από την αρχαιότητα και τελείται στις 23 Ιουνίου (παραμονή της εορτής του γενέσιου του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και κοντά στο θερινό ηλιοστάσιο), σύμφωνα με το οποίο αποκαλύπτεται στις άγαμες κοπέλες η ταυτότητα του μελλοντικού τους συζύγου. Ο κλήδονας εντάσσεται στη νεοελληνική λαϊκή λατρεία και ιδιαίτερα στα περιοδικά λατρευτικά έθιμα, όσα συνοδεύουν το εορτολόγιο και τις εποχές του έτους

Στην Ερμιόνη λειτουργεί  η ανακαινισμένη αίθουσα του Σχολείου Συγγρού ως Πνευματικό Κέντρο Ερμιόνης, υπάρχει επίσης, Το  Καποδιστριακό Σχολείο, το οποίο είναι χτισμένο πάνω σε αρχαίο τείχος και κατά την Τουρκοκρατία υπήρξε το σπίτι του Οθωμανού Αλή Μπουρδουνιώτη. Μετά την απελευθέρωση ήρθε στην κυριότητα του κράτους, που με τη σειρά του το δώρισε για να γίνει σχολείο στην εποχή του Καποδίστρια.
Λειτουργεί ακόμα, ο Μουσικός Σύλλογος Ερμιόνης, ο οποίος ιδρύθηκε το 1988 και έκτοτε λαμβάνει μέρος στα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής. Διοργανώνει σημαντικές εκδηλώσεις στην πόλη, ενώ συμμετέχει σε διάφορα φεστιβάλ σε Ελλάδα και Ευρώπη. Κάθε καλοκαίρι, ιδίως τον Αύγουστο, διοργανώνει χορωδιακό φεστιβάλ με παραδοσιακές μουσικές και χορούς. Έχει βραβευτεί επίσης για την κοινωνική του προσφορά στη διάδοση και υποστήριξη της εθελοντικής αιμοδοσίας και τη δημιουργία τράπεζας αίματος, από το Υπουργείο Υγείας και την Ελληνική Ραδιοφωνία (Ερμιόνη, 2010).

Ο Δήμος Ερμιονίδας δίνει έμφαση και στον αθλητισμό. Στο πλαίσιο αυτό , κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, πραγματοποιεί αθλητικές εκδηλώσεις, οι οποίες είναι οι εξής:

• «Διονύσια Ερμιόνης» 2 ήμερη αθλητική εκδήλωση , αγώνες δρόμου και Κολύμβησης στην Ερμιόνη.

• «Portoheli Night Run» , βραδινός αγώνας δρόμου στο Πορτοχέλι.

• Ιστιοπλοϊκούς Αγώνες στην Ερμιόνη

• «Ποδηλατικός Γύρος Ερμιονίδας» Ποδηλατικοί αγώνες στην Κοιλάδα.