ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΑΡΤΕΜΙΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο
     

Κιλκίς

  << Επιστροφή στο χάρτη
Το Κιλκίς είναι πόλη της Κεντρικής Μακεδονίας. Το Κιλκίς, πρωτεύουσα του ομώνυμου Νομού, είναι μία αναπτυσσόμενη επαρχιακή πόλη με αξιοσημείωτη βιομηχανική πρόοδο, μέσω των μονάδων που εδρεύουν στη Βι.Πε. Σταυροχωρίου. Το 2011 η πόλη είχε μόνιμο πληθυσμό 22.740 και ο Δήμος 51.710 μόνιμους κατοίκους. Οι κάτοικοι του Κιλκίς ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, ενώ τις τελευταίες δεκαετίες η ίδρυση της Βι.Πε. Σταυροχωρίου προσήλκυσε αρκετούς νέους επιστήμονες και εργάτες στις βιομηχανικές της μονάδες.

Ο λόφος και η γύρω περιοχή κατοικούνται από την αρχαϊκή εποχή, όπως μαρτυρούν τα ευρήματα[1]. Η πόλη πήρε το όνομά της από την αρχαία πόλη Καλλικώς, που στη συνέχεια ως Ρωμαϊκός σταθμός του 1ου αιώνα π.Χ. ονομάζονταν Κάλλικουμ (Callicum). Callicum ή Καλλικώς ήταν το δερμάτινο κόσκινο με το οποίο συλλέγονταν ο χρυσός από τον ποταμό Εχέδωρο. Άλλωστε ο ποταμός πήρε την ονομασία "Γαλλικός" από τον οικισμό Καλλικό. Σήμερα ο οικισμός Καλλίκουμ έχει ταυτιστεί με την Κολχίδα Κιλκίς, όπου υπάρχουν ρωμαϊκά και παλαιοχριστιανικά ερείπια οικισμού[2]. Το Καλλίκουμ αποτελούσε επίσης σημαντικό σταθμό στη δημόσια Ρωμαϊκή όδο που διέρχονταν την περιοχή.
 

Στον Β' Βαλκανικό Πόλεμο του 1913 ο Ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την πόλη μετά από την τριήμερη, πολύνεκρη Μάχη του Κιλκίς-Λαχανά (19-21 Ιουνίου). Αν και υπήρξαν σοβαρές απώλειες, περισσότερα από 5.000 θύματα η Ελληνική πλευρά και 7.000 η Βουλγαρική, η Ελληνική νίκη ήταν ένα αποφασιστικό βήμα για την τελική έκβαση του πολέμου. Το Κιλκίς καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά κατά τη μάχη. Πριν τη μάχη, όσοι από τους κατοίκους του ήταν Βούλγαροι, 7.000 συνολικά, εγκατέλειψαν την πόλη μετά από προτροπή του Βούλγαρου επισκόπου και κατέφυγαν στη Βουλγαρία, όπου εγκαταστάθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος τους στη Σόφια[12]. Το 1915 οι Κιλκισιώτες, στους οποίους είχαν προστεθεί πρόσφυγες από το Ακαλάν (σήμερα Μπελοπόλιανε) της Ανατολικής Ρωμυλίας, Στρωμνιτσιώτες και Βιζυηνοί, επιτέθηκαν στο ναό του Αγίου Γεωργίου, ώστε να τον καταλάβουν, καθώς τον κατείχαν ακόμα Ουνίτες. Τότε, αποκαλύφθηκαν και οι παλαιότερες Ελληνικές γραφές στις αγιογραφίες, αφού ξύστηκαν οι νεώτερες κυριλλικές.[1] Η πόλη επεκτάθηκε εγγύτερα στη σιδηροδρομική γραμμή της Θεσσαλονίκης ώστε να μπορέσει να δεχτεί και τους Έλληνες πρόσφυγες από τη Βουλγαρία, την Π.Γ.Δ.Μ. και τη Μικρά Ασία. Οι πρόσφυγες που ήρθαν πρώτοι, μετά την απελευθέρωση του 1913, ήταν από την Π.Γ.Δ.Μ. (Περιοχές Στρώμνιτσας, Τίκφες και Γευγελής), και η πόλη μετονομάστηκε σε "Νέα Στρώμνιτσα"[13] ή "Νέα Τιβεριούπολη"[εκκρεμεί παραπομπή] το 1913.

Αξιοθέατα και ιστορικά μνημεία

Σπήλαιο Αγίου Γεωργίου
Εκκλησία Αγίου Γεωργίου
Λόφος Αγίου Γεωργίου
Κέντρο Προβολής Λόφου Αγίου Γεωργίου
Αρχαιολογικό Μουσείο
Πολεμικό Μουσείο
Λαογραφικό Μουσείο
Δημοτικό Στάδιο Κιλκίς
    << Επιστροφή στο χάρτη
     
Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία