Στα βήματα των προγόνων του που δεν μπόρεσε να γνωρίσει, γιατί με τον μεγάλο ξεριζωμό το 1915 δεν κατάφεραν να περάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα, βάδισε ο Έλληνας χειρουργός του Ιπποκράτειου Θεσσαλονίκης, Στέργιος Αράπογλου. Εκατό χρόνια μετά, αποφάσισε να διανύσει την απόσταση των 573 χιλιόμετρων από τη «βρύση του Γκιόκα» του Μεγάλου Ζαλουφίου που βρίσκεται στην Τουρκία στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης μεταφέροντας χώμα και νερό για να φυτέψει με αυτά, δύο ελιές στην μνήμη τους, στην κεντρική πλατεία του χωριού.

Το μεγάλο του όνειρο, αλλά και παράλληλα ο διακαής πόθος του έγινε πραγματικότητα παραμονή της Παναγιάς. Ο Στέργιος Αράπογλου κατάφερε να τερματίσει μετά από 9 ημέρες και 4 ώρες τρεξίματος, τιμώντας έτσι την μνήμη των δύο αδερφών του παππού του, που σε ηλικία 8 και 5 ετών δεν μπόρεσαν να έρθουν στην Ελλάδα και έμειναν άταφοι στο Μεγάλο Ζαλούφι χωρίς κανείς να γνωρίζει κάτι περισσότερο.

Ο Στέργιος Αράπογλου χάραξε με σχολαστικότητα την διαδρομή. Σε όλη τη διαδρομή ο δρομέας φορούσε στο χέρι ειδική συσκευή εντοπισμού, που έδινε συνεχώς το στίγμα του σε ζωντανό χρόνο. Συμπαραστάτης του ήταν ο κουνιάδος του, Μπάμπης Αθανασιάδης που τον ακολουθούσε σε όλη την διαδρομή με αυτοκίνητο. Η πρώτη στάση από τον δρομέα- γιατρό έγινε στο σπίτι της κυράς των Μαρασίων στο νομό Εβρου, ενώ η δεύτερη στάση πραγματοποιήθηκε στην εκκλησία του Σάκκου Ορεστιάδας. Επίσης στάσεις έγιναν στο Λαογραφικό Μουσείο Ορεστιάδας, στο νέο Χειμώνιο και στο Θούριο του δήμου Διδυμότειχου. Πέρασε επίσης από τη λίμνη Βιστονίδας όπου διανυκτέρευσε, από τα παράλια της Καβάλας, έφθασε στην Ασπροβάλτα, στα λουτρά της Ν. Απολλωνίας και κατόπιν στη λίμνη της Βόλβης.

«Ήταν ένα όνειρο ζωής. Βρέθηκα στον τόπο όπου πριν από 100 χρόνια ξεριζώθηκαν χιλιάδες Έλληνες και οι πρόγονοί μου. Τότε δεν μπόρεσαν να έρθουν δύο αδέρφια του παππού μου, που ήταν 8 και 5 ετών. Τους χάσαμε και δεν μάθαμε ποτέ τίποτε για αυτούς. Με αυτή την κίνηση, να φέρω νερό και χώμα από τον τόπο που χάθηκαν, τιμώ την μνήμη τους και ουσιαστικά κάνω εγώ τη διαδρομή που δεν μπόρεσαν να κάνουν οι ίδιοι», τόνισε ο Στέργιος Αράπογλου κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης που του επιφύλαξαν οι κάτοικοι του Καλοχωρίου και συνέχισε: «Αν κατάφερναν να έρθουν πιθανόν θα ζούσαν και αυτοί στο Καλοχώρι, όπως όλοι όσοι ξεριζώθηκαν από το Μεγάλο Ζαλούφι. Η διαδρομή ήταν δύσκολη, αλλά κάθε μέρα που περνούσε ο στόχος ήταν πιο εφικτός. Συνεχώς ανέβαινε η ψυχολογία μου. Το εγχείρημα διήρκεσε 9 ημέρες και 4 ώρες. Πίστεψα σε αυτό που έκανα και ολοκληρώθηκε καλώς. Σε όλη τη διαδρομή είχα έναν άξιο συμπαραστάτη, η δουλειά του οποίου ήταν ανεκτίμητη, αυτή του Μπάμπη Αθανασιάδη που ήταν η ψυχή του εγχειρήματος που ακολουθούσε με το αυτοκίνητο και κατέγραφε την διαδρομή. Πίστεψε και αυτός σε αυτό το εγχείρημα. Όσο πλησιάζαμε η συγκίνηση μεγάλωνε. Τώρα που τελείωσε νιώθω υπέροχα που κατάφερα να ολοκληρώσω αυτό που ήθελα εδώ και πολύ καιρό να κάνω».

Σχολιάζοντας την διαδρομή επισήμανε πως δεν ήταν εύκολη. «Αντιμετωπίσαμε άσχημες καιρικές συνθήκες, πολύ ζέστη και μικροτραυματισμούς, τους οποίους όμως ξεπεράσαμε. Τα καιρικά φαινόμενα ήταν πολλές φορές ακραία. Όμως είχαμε και κόσμο που ήταν στην διαδρομή και με εμψύχωνε».