Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η λύρα της Κρήτης κέρδισε τους εφήβους της Ευρώπης



Κείμενο Κάτια Παπαδοπούλου

Η λεβεντιά της Κρήτης και η μουσική της παράδοση πλημμύρισαν την αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στο Στρασβούργο, όταν ο 18χρονος μαθητής από τα Χανιά, Γιώργος Παπαγεωργίου έπαιξε για λίγα λεπτά, έναν χανιώτικο συρτό στη λύρα του.

Συγκίνησε και ενθουσίασε το νεανικό κοινό, τους συνομηλίκους του από τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ ,που συμμετείχαν, έπειτα από διαγωνισμό, στο πρόγραμμα Euroscola και απέσπασε το πιο δυνατό χειροκρότημα.

«Θέλαμε να περάσουμε λίγο άρωμα Κρήτης, να κερδίσουμε τις εντυπώσεις, να γνωρίσουν οι νέοι, οι έφηβοι της Ευρώπης, λίγο καλύτερα την Ελλάδα. Εκείνα τα λίγα λεπτά, ένιωσα πολύ ωραία και τράβηξα αμέσως την προσοχή του κοινού που έβλεπε ένα παραδοσιακό όργανο, το οποίο δεν είναι και τόσο γνωστό στις ευρωπαϊκές χώρες. Βέβαια, και τα δυο παιδιά, ο Μάνος και η Κάτια, είχαν κάνει μια εξαιρετική ομιλία και τους είχαν βάλει στο πνεύμα και με τη λύρα, θα λέγαμε, ήταν το κερασάκι στην τούρτα δήλωσε  ο Γιώργος, ο οποίος ήταν ένας από την ομάδα των 24 μαθητών Β' και Γ΄ λυκείου των σχολείων από την Κρήτη που εκπροσώπησαν την Ελλάδα στην Ευρωβουλή, για μια μέρα, για να παρουσιάσουν τη χώρα τους και ιδιαίτερα τον τόπο τους…

Φέτος, ήταν η σειρά της Κρήτης να στείλει μαθητές οι οποίοι έδωσαν εξετάσεις και επελέγησαν οι καλύτεροι που «στελέχωσαν» την εθνική μας αντιπροσωπεία. «Είχαμε την ευκαιρία για μια μέρα να γίνουμε Ευρωβουλευτές. Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία που θα με επηρεάσει» συμπληρώνει ο Γιώργος και δηλώνει ότι «ήμουν περισσότερο αγχωμένος στην συνέχεια, όταν ξεκίνησαν οι εργασίες της Ολομέλειας όπου υπέβαλλα μια ερώτηση στην επικεφαλής , η οποία ανέλαβε να διευθύνει την συζήτηση, παρά όταν έπαιξα την λύρα».

Η ερώτηση του μαθητή από την Κρήτη αφορούσε σε κοινωνικά θέματα, στην παροχή αγαθών κι υπηρεσιών, αλλά και σε ζητήματα τουριστικής ανάπτυξης. «Ρώτησα αν είναι αυτή η Ένωση που επιθυμούμε. Δεν πρέπει να μείνουμε στάσιμοι αλλά να προσπαθήσουμε να την βελτιώσουμε, όχι μόνο να στεκόμαστε στο πρόβλημα. Αποφάσισα να ρωτήσω κάτι τέτοιο διότι βλέπω πολλούς συνανθρώπους μας που δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε το νερό, ούτε το ρεύμα, απαραίτητα δηλαδή αγαθά, τα οποία συνδέονται με συμφέροντα εταιρειών , οι οποίες λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος. Αλλά και το θέμα τουρισμός, φυσικά με ενδιαφέρει για αυτό και ήθελα να το θίξω».

Όσο για τον ρυθμό και τη μουσική της Κρήτης, ο μαθητής από το Μουσικό Σχολείο Χανίων ξεκαθαρίζει ότι «θα έπαιζα ξανά λύρα αν χρειαζόταν. Όπου μας δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάσουμε την πατρίδα μας και να την γνωρίσουν κι άλλοι λαοί και κράτη, για να την αγαπήσουν, σίγουρα το κάνουμε».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία