Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Oμογένεια

Οι Έλληνες αναζητούν την τύχη τους στην Αυστραλία - Το παράπονο των Oμογενών



Πηγή: cnn.gr

Βρίσκονται σε αυτή την μακρινή ήπειρο, δουλεύουν, κάνουν περιουσίες, αλλά το μυαλό τους και η σκέψη τους βρίσκεται πάντα πίσω στην Ελλάδα, από την οποία όμως έχουν και δικαιολογημένα παράπονα. Ελέω κρίσης πλέον οι Έλληνες που αναζητούν μία ευκαιρία ζωής στη μακρινή Αυστραλία πληθαίνουν με γεωμετρικούς ρυθμούς.

Ο Βασίλης Παπαστεργιάδης είναι ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, της πολυπληθέστερης ελληνικής «παροικίας». Γεννημένος στην Αυστραλία και παιδί μεταναστών έχει δημιουργήσει ένα μεγάλο δικηγορικό γραφείο στη Μελβούρνη το οποίο θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα δικηγορικά γραφεία της Αυστραλίας, αλλά και της Ασίας.

Από τα βασικότερα θέματα με τα οποία ασχολείται το δικηγορικό του γραφείο είναι τα ζητήματα του ελληνισμού, αλλά και οι σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Αυστραλίας.

Όταν δώσαμε το ραντεβού  είπε θα τα πούμε στο «Melina» να φάμε και να πιούμε. "Γνήσιος Έλληνας", σκέφτηκα εγώ κατευθείαν. Μόλις βρεθήκαμε στο Ελληνικό Κέντρο της Μελβούρνης, το νέο πύργο που φιλοξενεί την ελληνική κοινότητα και τις δραστηριότητες της, ξεκινήσαμε κατευθείαν τη συζήτηση. Ο κ. Παπαστεργιάδης μάλιστα ήταν αγχωμένος για το αν θα μας φτάσει ο χρόνος, καθότι εκεί έχουν εντελώς διαφορετική νοοτροπία από εμάς, όλα κινούνται βάση προγράμματος.

Η συζήτηση μας ξεκινάει κατευθείαν για το κύμα  Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία τα τελευταία 7 χρόνια της ελληνικής κρίσης. Αυτό που προκαλεί τεράστια έκπληξη είναι το γεγονός πως αυτό το κύμα πλέον ξεπερνάει σε αριθμούς το κύμα μεταναστών τη δεκαετία του 50'. Ο αριθμός είναι τρομακτικός καθώς ξεπερνάει τις 40.000 και αυτοί είναι μόνο οι καταγεγγραμένοι. Οι νέοι που έρχονται ως φοιτητές δεν έχουν καταγραφεί επίσημα ως μετανάστες αφού χρησιμοποιούν τη φοιτητική βίζα.

Ψήφος Ομογενών

«Είναι αναγκαία η ψήφος των ομογενών και πάγιο αίτημα μας» αναφέρει ο κ.Παπαστεργιάδης αφού οι αποφάσεις που παίρνουν οι κυβερνήσεις αφορούν όλους τους Έλληνες εντός και εκτός συνόρων.
Έχουμε περιουσίες πίσω στη πατρίδα και θέλουμε η γνώμη μας να μετράει, καταλήγει.

Επενδύσεις στην Ελλάδα

Έρχονται στην Ελλάδα ομογενείς για επενδύσεις και φεύγουν χρεοκοπημένοι. Πρόκειται για ένα συχνό φαινόμενο αφού το μεγαλύτερο αγκάθι για κάποιον επιχειρηματία είναι το ασταθές φορολογικό καθεστώς, αλλά και οι μεγάλες καθυστερήσεις της δικαιοσύνης σε συνδυασμό πάντα με την απέραντη γραφειοκρατία.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα που δίνει ο κ. Παπαστεργιάδη είναι ενός φίλου του που περίμενε από τα ελληνικά δικαστήρια μια απόφαση για οικονομική αποζημίωση 5 ολόκληρα χρόνια.

Τα νέα παιδιά που ζητάνε βοήθεια για να φύγουν από την Ελλάδα

Η συζήτηση μας σε αυτό το θέμα είναι συγκινητική. Ο κ. Παπαστεργιάδης, παιδί μεταναστών και ο ίδιος, μας ανέφερε πως χιλιάδες νέα παιδιά από την Ελλάδα επικοινωνούν με τον ίδιο αλλά και με την Ελληνική κοινότητα για να ζητήσουν βοήθεια για το πως θα καταφέρουν να διαφύγουν στη Μελβούρνη.

Για τους νέους Έλληνες, όπως μας εξηγεί, η Αυστραλία θεωρείται η Γη της Επαγγελίας με μηδενική ανεργία, άψογο ιατρικό σύστημα και ένα άρτια οργανωμένο κράτος. Είναι όμως και κατηγορηματικός πως μία τέτοια κίνηση χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, καθώς η μετανάστευση σε μία άλλη ήπειρο είναι ένα θέμα που απαιτεί άριστη οργάνωση και έχει αυστηρές προϋποθέσεις.

Κλείνοντας, η συζήτησή μας επικεντρώθηκε στην πολιτική σκηνή της χώρας και στο παράπονο της ομογένειας:

Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν εκμεταλλεύονται την τεχνογνωσία των επιτυχημένων Ελλήνων ομογενών στον τομέα της επιχειρηματικότητας αλλά και τις επιρροές που έχουν εκείνοι σε όλο τον κόσμο.
Το ερώτημα που δημιουργείται στο μυαλό μας; Πότε το έκαναν για να το κάνουν τώρα;



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία