Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κιμ Φίλμπι

Η ζωή και η δράση τού Βρετανού και διάσημου σοβιετικού κατασκόπου



ΜΟΣΧΑ/TASS.-

Το πρώτο κανάλι της ρωσικής τηλεόρασης πρόβαλε ταινία που έχει ως θέμα τον διάσημο σοβιετικό κατάσκοπο Κιμ Φίλμπι (1912-1988).Η ταινία γυρίστηκε με την συνδρομή της ρωσικής υπηρεσίας Κατασκοπείας. Στην ταινία έχουν χρησιμοποιηθεί στοιχεία από τα απομνημονεύματα του Φίλμπι που έχουν τίτλο «ο Μυστικός μου πόλεμος», ενώ η γυναίκα του Φιλμπι Ρουφίνα Πούχοβα Φίλμπι, αναφέρεται σε άγνωστες μέχρι τώρα πτυχές της ζωής του διάσημου κατασκόπου.

Στην ταινία μιλάνε στελέχη της Ρωσικής Υπηρεσίας Κατασκοπείας, μεταξύ των οποίων ο επικεφαλής του γραφείου τύπου της Υπηρεσίας Σεργκέι Ιβανόφ, ο μαθητής του Φίλμπι, Γιούρι Καμπαλάντζε και πολλοί άλλοι.

Ο Φίλμπι, εργάστηκε επί 30 χρόνια στη σοβιετική κατασκοπεία και όπως αναφέρει το δελτίο τύπου του πρώτου καναλιού της ρωσικής τηλεόρασης, χάρη στην δράση του αυτή ο κόσμος έγινε αυτός στον οποίο ζούμε σήμερα, καθώς η δράση του συνδέεται με όλα τα σημαντικά γεγονότα που σημειώθηκαν στο πρώτο ήμισυ του 20ου αιώνα, με το σημαντικότερο όλων την νίκη των συμμάχων επί της φασιστικής Γερμανίας. Οι επιτυχίες που είχε η Σοβιετική Ένωση σε διάφορες γεωπολιτικές εξελίξεις μετά το τέλος του Β Παγκόσμιου Πολέμου- αναφέρεται στην ανακοίνωση- οφείλονται στις πληροφορίες που είχε μεταδώσει ο Φίλμπι για τα πολιτικά σχέδια των Ηνωμένων Πολιτειών και τη Μεγάλης Βρετανίας.

Ο Χάρολντ Αντρινα Ράσσελ Φίλμπι, που είχε το παρατσούκλι «Κιμ», το όνομα του ήρωα στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, ήταν το πιο γνωστό μέλος της ομάδας σοβιετικών κατασκόπων που φοιτούσαν στο Κέιμπριτζ, που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως «ομάδα των πέντε του Κέιμπριτζ», ενώ υπήρξε η πιο επιτυχής ομάδα στην ιστορία της σοβιετικής κατασκοπείας.

Ο Φίλμπι άρχισε να συνεργάζεται με την σοβιετική κατασκοπεία το 1934. Κατά την διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου ο Φίλμπι εργάζονταν ως ανταποκριτής της εφημερίδας The Times, ενώ επιστρέφοντας στο Λονδίνο γίνεται μέλος της βρετανικής υπηρεσίας κατασκοπείας SIS (Secret Intelligence Service). Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα γίνεται υποδιοικητής της βρετανικής αντικατασκοπείας, και στη συνέχεια, επικεφαλής του 9ου τμήματος της SIS, στην ευθύνη του οποίου ήταν η αντιμετώπιση της σοβιετικής και αντικομουνιστικής δραστηριότητας στην Μεγάλη Βρετανία.

Το 1963 κατέφυγε στην Σοβιετική Ένωση, ύστερα από μια μεγαλειώδη δράση καθώς άρχισαν να τον υποπτεύονται οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες ότι ήταν κατάσκοπος των σοβιετικών. Στην Μόσχα γνώρισε την Ρουφίνα Ιβάνοβνα Πούχοβα την οποία και παντρεύτηκε. Στο διάστημα των 25 χρόνων που έζησε στην Σοβιετική Ένωση ο Φίλμπι εργάζονταν ως σύμβουλος και αναλυτής των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών σε τομείς που είχαν σχέση με την δραστηριότητα των δυτικών μυστικών υπηρεσιών.

Ο Φίλμπι πέθανε το 1988 και έχει ταφεί στο νεκροταφείο Κούντσεφσκι της Μόσχας.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία