Η προτομή του Λένιν ,που διεισδύει στον παγωμένο αέρα ,είναι το μόνο πράγμα που θα συναντήσετε στο απέραντο κατεψυγμένο τοπίο σε ενα μέρος της Ανταρκτικής, για εκατοντάδες μίλια.

Η πλαστική προτομή έμεινε εδώ, ανεγερμένη στην οροφή ενός ερευνητικού σταθμού, από τα μέλη της Τρίτης Σοβιετικής Αποστολής στην Ανταρκτική. Σήμερα, είναι το μοναδικό ορατό τμήμα του σταθμού που έχει εγκαταλειφθεί. Τα υπόλοιπα τμήματα είναι θαμμένα στο χιόνι.

Η αποστολή  έφθασε σε αυτή την απομακρυσμένη τοποθεσία στις 14 Δεκεμβρίου 1958. Ο τόπος αυτός ονομάζεται Πόλος Έλλειψης Πρόσβασης, επειδή είναι το πιο απομακρυσμένο σημείο της ηπείρου της Ανταρκτικής, προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Είναι πολύ πιο απομακρυσμένος και είναι δύσκολο να προσεγγιστεί ακόμη και από τον γεωγραφικό Νότιο Πόλο. Η κατάκτηση του Πόλου Έλλειψης Πρόσβασης ήταν ένας βασικός στόχος της Τρίτης Σοβιετικής Αποστολής στην Ανταρκτική.

Η εκστρατεία οργανώθηκε στο πλαίσιο του Διεθνούς Γεωφυσικού Έτους – μια περίοδο που κυμαίνεται από τα μέσα του 1957 μέχρι τα τέλη του 1958 – κατά την οποία ενθαρρύνεται η επιστημονική ανταλλαγή μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Στην πραγματικότητα, ήταν μια άλλη ευκαιρία για την Αμερική και τη Ρωσία να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλο στον Ψυχρό Πόλεμο. Μόλις πριν από μερικούς μήνες, οι Αμερικανοί είχαν εγκαταστήσει το σταθμό Amundsen-Scott στο Νότιο Πόλο και οι Ρώσοι αποφάσισαν ότι θα απαντήσουν ως οι πρώτοι που θα φτάσουν στον νότιο πόλο της έλλειψης πρόσβασης – το πιο απομακρυσμένο σημείο της Ανταρκτικής 

Τον Δεκέμβριο του 1958, μια ομάδα 18 ανδρών ξεκινούσε για τον Πόλο Έλλειψης Πρόσβασης, μεταφέροντας μαζί τους εξοπλισμό και υλικό για προκατασκευασμένα κτήρια. Μετά την άφιξη στον προορισμό τους στις 14 Δεκεμβρίου, οι άνδρες άρχισαν να χτίζουν ένα μικρό σταθμό που περιλάμβανε μια καλύβα για τέσσερα άτομα, μία κεραία ραδιοφώνου και ένα σύνολο μετεωρολογικών οργάνων. Μια πλαστική προτομή του Λένιν τοποθετήθηκε στην κορυφή της καλύβας, στραμμένη προς τη Μόσχα.

Ο σταθμός είχε αρχικά τροφοδοτηθεί με προμήθειες τροφίμων και καυσίμων για 6 μήνες, αλλά η ομάδα συνειδητοποίησε σύντομα ότι ο σταθμός ήταν πολύ απομακρυσμένος για μόνιμη χρήση. Μετά από μόλις 12 ημέρες, ένα αεροσκάφος προσγειώθηκε σε ένα αυτοσχέδιο αεροδρόμιο κοντά στο σταθμό και πήρε τέσσερις ερευνητές, ενώ οι υπόλοιποι αποχώρησαν με έλκηθρα.

Ο σταθμός δεν είχε επισκέπτες για τα επόμενα έξι χρόνια μέχρι τον Ιανουάριο του 1964, όταν η 9η Σοβιετική Αποστολή στην Ανταρκτική επισκέφθηκε το χώρο. Το επόμενο έτος, μια αμερικανική ομάδα έφτασε στο σταθμό και βρήκε ότι ήταν καλά εφοδιασμένος με προμήθειες, καθώς και τσιγάρα και σπίρτα. Οι Αμερικανοί έμειναν εκεί για λιγότερο από μία εβδομάδα λαμβάνοντας μετρήσεις, αλλά πριν φύγουν, έκαναν την… αταξία τους περιστρέφοντας την προτομή του Λένιν – που αρχικά ήταν στραμμένη προς τη Μόσχα – ώστε να αντικρίζει την... Ουάσιγκτον.

Οι Ρώσοι επέστρεψαν στο χώρο για τελευταία φορά το 1967. Η επόμενη επίσκεψη δεν ήταν παρά το 2007, σαράντα χρόνια αργότερα, όταν μια βρετανική ομάδα έγινε η πρώτη που έφτασε στον σταθμό του Πόλου Έλλειψης Πρόσβασης χωρίς μηχανική υποστήριξη.

Το θαμμένο κτίριο και η μοναχική προτομή, μαζί με μια πλάκα που μνημονεύει την κατάκτηση του Πόλου Έλλειψης Πρόσβασης από τους Σοβιετικούς εξερευνητές, είναι πλέον χαρακτηρισμένο ιστορικό μνημείο.

Πηγή perierga.gr