Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Εταιρεία τής Νέας Ζηλανδίας πληρώνει τους υπαλλήλους για να πηγαίνουν στη δουλειά με ποδήλατο!!





Με επιπλέον αμοιβή επιβραβεύει μία εταιρεία στο Κράιστσερτς  της Νέας Ζηλανδίας τους υπαλλήλους της που πηγαίνουν στη δουλειά με ποδήλατο.

Οι εργαζόμενοι της διαφημιστικής εταιρείας Make Collective που πηγαίνουν και φεύγουν από τη δουλειά με ποδήλατο θα λαμβάνουν πέντε δολάρια την ημέρα για την επιλογή τους αυτή και εάν καταφέρουν να το συνεχίσουν αυτό για πάνω από έξι μήνες, η αμοιβή αυτή θα διπλασιαστεί στα δέκα δολάρια την ημέρα. Το ποσό θα τους δοθεί ως μπόνους στο τέλος του χρόνου.

«Σκεφτόμουν για καιρό πως θα ήταν ωραία να δίναμε ένα κίνητρο για τη μετακίνηση με ποδήλατο. Είμαι κι εγώ ποδηλάτης και τα λεφτά είναι το πιο προφανές κίνητρο» σχολίασε ο Tim Chesney. «Το ένστικτό μου μού λέει πως θα βγει κάτι πολύ καλό για το γραφείο. Ξέρω κρίνοντας από τον εαυτό μου πως φτάνω νιώθοντας ήδη ενεργοποιημένος στη δουλειά».

Όπως γράφει η εφημερίδα Guardian, ορισμένοι εργαζόμενοι ήταν απρόθυμοι στην αρχή επειδή στο γραφείο δεν υπήρχαν ντους. Ωστόσο η προοπτική του επιπλέον ποσού ήταν πολύ καλή και τελικά οι πέντε από τους έξι εργαζόμενους συμφώνησαν.

«Το επιπλέον ποσό προέρχεται από τα κέρδη της εταιρείας αλλά πιστεύω σίγουρα πως θα υπάρξουν πολλά οφέλη από τη μετακίνηση των υπαλλήλων με ποδήλατο» συμπλήρωσε ο Chesney.

Ο προγραμματιστής Elliot Gilmore περιέγραψε πως το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν το να ηρεμήσει μετά τη διαδρομή προς τη δουλειά, αλλά τα οφέλη για την υγεία του ήταν περισσότερα ακόμα κι από το να πήγαινε στο γυμναστήριο. «Είναι πολύ ωραία, μέχρι στιγμής, περνάω με το ποδήλατο μέσα από το πάρκο, βλέπω ανθρώπους να ταΐζουν τις πάπιες, να διαβάζουν το βιβλίο τους. Πολύ διαφορετικές εικόνες από το να περιμένω να γίνει πράσινο το φανάρι όταν είμαι με το αυτοκίνητο».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το Κράιστσερτς έχει περισσότερους ποδηλάτες από κάθε άλλη πόλη της Νέας Ζηλανδίας με 13 ποδηλατόδρομους να περνούν από το κέντρο της πόλης, το οποίο αναδομείται.

Η αναπληρώτρια υπουργός Μεταφορών, Julie Anne Genter, δήλωσε πως η επένδυση στους ποδηλατόδρομους είναι σημείο - κλειδί στην εν εξελίξει ανοικοδόμηση της πόλης. Το κόστος του προγράμματος φτάνει τα 150 εκατ. δολάρια Νέας Ζηλανδίας.

«Οι ασφαλείς ποδηλατόδρομοι είναι σημαντικοί για να γίνει το Κράιστσερτς μια υγιής, χαρούμενη και ζωντανή πόλη γεμάτη ανθρώπους παρά γεμάτη αυτοκίνητα» πρόσθεσε.

Πηγή: newsbeast.gr

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία