Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τι διαπίστωσαν Ολλανδοί επιστήμονες

Η παχυσαρκία αυξάνει (ΚΑΙ) τον κίνδυνο για καρκίνο του εντέρου 

Ανάλογο πρόβλημα δημιουργεί και η καθιστική ζωή



Μάαστριχτ / Μόντρεαλ

 

 Οι ενήλικες, ιδίως οι μεσήλικες, που είναι παχύσαρκοι, κυρίως γύρω από την μέση, έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου, ενώ η σωματική άσκηση και η απώλεια βάρους μειώνουν τις πιθανότητες της νόσου, σύμφωνα με μία νέα ολλανδική επιστημονική έρευνα.
Μια άλλη, καναδική έρευνα, συμπέρανε ότι η και καθιστική ζωή αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου και ιδιαίτερα του εντέρου.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την επιδημιολόγο Λάουρα Χιουζ της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου του Μάαστριχτ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο αμερικανικό περιοδικό επιδημιολογίας «American Journal of Epidemiology», σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, μελέτησαν επί 16 χρόνια τις περιπτώσεις περισσότερων από 120.000 ενηλίκων ηλικίας 55 έως 69 ετών. Στο διάστημα αυτό, το 2% εμφάνισαν ορθοκολικό καρκίνο (που λέγεται και καρκίνος του παχέος εντέρου). Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος ήταν κατά μέσο όρο 25% μεγαλύτερος στους άνδρες που ήσαν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι σε σχέση με όσους ήσαν κανονικού βάρους. Η περιφέρεια της μέσης φάνηκε να παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο, καθώς όσοι είχαν την μεγαλύτερη κοιλιά, είχαν 63% μεγαλύτερη πιθανότητα ορθοκολικού καρκίνου σε σχέση με όσους είχαν την μικρότερη κοιλιά.

Στις γυναίκες, η συσχέτιση ήταν λιγότερο αισθητή: μεγαλύτερο κίνδυνο καρκίνου -σε ποσοστό έως 83%- φάνηκε να έχουν κυρίως όσες γυναίκες με μεγάλη περιφέρεια μέσης ασκούνταν καθόλου ή πολύ λίγο (κάτω από 30 λεπτά τη μέρα). Όσες ασκούνταν πάνω από 90 λεπτά καθημερινά και παράλληλα είχαν την μικρότερη περιφέρεια, είχαν τον μικρότερο κίνδυνο. «Η μελέτη παρέχει πρόσθετες ενδείξεις ότι το υπερβολικό λίπος του σώματος μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ορθοκολικού καρκίνου», δήλωσε η Χιουζ. Προηγούμενες έρευνες έχουν συνδέσει το πάχος στην κοιλιά με διάφορα άλλα προβλήματα υγείας, όπως καρδιοπάθεια ή διαβήτη. Το κοιλιακό λίπος φαίνεται να σχετίζεται κατ' εξοχήν με την χρόνια ήπια φλεγμονή στο σώμα, κάτι που μπορεί να εξασθενήσει τον οργανισμό και να οδηγήσει τελικά σε καρκίνο. Οι παράγοντες κινδύνου για τον ορθοκολικό καρκίνου περιλαμβάνουν την προχωρημένη ηλικία, το ιστορικό κολίτιδας, το οικογενειακό ιστορικό καρκίνου, το κάπνισμα και την κακή διατροφή (έλλειψη φρούτων, λαχανικών και ινών, με παράλληλη υπερκατανάλωση κόκκινου και κατεργασμένου κρέατος). Το ορθόν και το κόλον αποτελούν τμήματα του παχέος εντέρου.

Εξάλλου μια άλλη έρευνα, από την καναδή επιδημιολόγο Κριστίν Φριντεράιχ, που παρουσιάστηκε στο συνέδριο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Ερευνών για τον Καρκίνο, σύμφωνα με το «Scientific American», κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η καθιστική ζωή αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου, γι' αυτό οι μακρές ώρες καθισιού θα πρέπει να διακόπτονται έστω και από λίγα λεπτά βαδίσματος ή ήπιας άσκησης.

Σύμφωνα με την έρευνα, οι καρκίνοι του εντέρου και του μαστού φαίνεται να είναι αυτοί που κυρίως επηρεάζονται από την «κουλτούρα του καθισιού». Η μελέτη έρχεται να προστεθεί σε άλλες που έχουν δείξει ότι το παρατεταμένο καθισιό μπορεί να αποβεί θανατηφόρο, ακόμα και άσχετα με το πόσο ενεργητικός είναι κανείς τις υπόλοιπες ώρες που δεν κάθεται. Όσο περισσότερο κανείς κάθεται χωρίς καμία διακοπή, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος καρκίνου, ενώ ο κίνδυνος μειώνεται αν το καθισιό περιοδικά διακόπτεται, έστω και για ένα ή δύο λεπτά. Η νέα καναδική έρευνα συμπέρανε ότι η καθημερινή σωματική άσκηση -έστω μισή ώρα γρήγορο περπάτημα- μειώνει κατά 25% έως 30% τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία