Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




γνώρισαν την εγκατάλειψη από τον σύντροφό τους...

Ξενώνας-καταφύγιο για ανύπαντρες εγκυμονούσες..



Θεσσαλονίκη

Το παραμύθι της Σταχτοπούτας- έστω και με κάποιες παραλλαγές- θυμίζει η ιστορία μιας από τις πολλές ανύπαντρες εγκυμονούσες κοπέλες, που βρήκαν καταφύγιο στον ξενώνα υποδοχής και προστασίας του Ορθόδοξου Εκκλησιαστικού Ιδρύματος "Ο Ευαγγελιστής Μάρκος", στην περιοχή της Θέρμης, στη Θεσσαλονίκη.

Η γυναίκα έφτασε ένα βήμα πριν από την άμβλωση, ύστερα από απαίτηση του συντρόφου της, ωστόσο, την τελευταία στιγμή, ο γιατρός τους ενημέρωσε πως λόγω προχωρημένης εγκυμοσύνης θα κινδύνευε η ζωή της. Ο σύντροφός της την εγκατέλειψε και η ίδια, δίχως να γνωρίζει κανέναν στη Θεσσαλονίκη, καθώς η καταγωγή της ήταν από ένα νησί της Δωδεκανήσου, άρχισε να ψάχνει για βοήθεια.

Κατέληξε σε κάποιο νοσοκομείο κι από εκεί την έστειλαν στον ξενώνα "Το σπίτι της Μαρίας". Εκεί, την υποδέχτηκαν ο πατέρας Κωνσταντίνος Πλευράκης, με τη σύζυγο του, την πρεσβυτέρα Στέλλα Πλευράκη, που άπλωσαν τις "φτερούγες" τους να την προστατέψουν. Προσπάθησαν να βρουν τον σύντροφό της και να τον μεταπείσουν, όμως κάτι τέτοιο στάθηκε αδύνατο.

Λίγο καιρό αργότερα, η κοπέλα γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι κι έπειτα από κάποιο τηλεφώνημα συγγενικού της προσώπου, επέστρεψε και πάλι στο νησί της. Έναν χρόνο αργότερα, η πρεσβυτέρα Στέλλα Πλευράκη δέχτηκε ένα γράμμα από τη Βαλτιμόρη των Ηνωμένων Πολιτειών, συνοδευόμενο από φωτογραφίες από τον γάμο της γυναίκας και τη βάφτιση του παιδιού της.

"Στο νησί βρέθηκε ένας Ελληνοαμερικανός, που ήθελε να παντρευτεί. Την είδε την κοπέλα, του άρεσε και δεν τον πείραζε καθόλου που είχε ήδη ένα παιδί. Μάλιστα, το όνομα που έδωσαν στο μωρό ήταν Κωνσταντίνος, όπως του ιερέα του ξενώνα", δήλωσε η κα Πλευράκη, αφηγούμενη την ιστορία της κοπέλας.

"Αυτό που σκέφτομαι είναι πως ο πραγματικός πατέρας πήγε να θυσιάσει το παιδί. Ο ουράνιος πατέρας, όμως, έστειλε κάποιον άλλον να το βοηθήσει", πρόσθεσε η πρεσβυτέρα.

Η κα Πλευράκη έχει πολλές ακόμη ιστορίες γυναικών που έφτασαν στον ξενώνα, εγκαταλελειμμένες από τον σύντροφο τους, να διηγηθεί. Σε όλες τις περιπτώσεις, κοινή συνιστώσα είναι οι προσπάθειες που γίνονται για να συμφιλιωθεί η γυναίκα με τον πατέρα του παιδιού της και- ει δυνατόν- να καταλήξουν σε γάμο.

"Σε άλλη περίπτωση, εμπόδιο στη σχέση έμπαινε η πεθερά. Όταν τη συνάντησα, μού είπε πως η ίδια έστειλε χρήματα στον γιο της για να προχωρήσει η κοπέλα στη διακοπή της εγκυμοσύνης. Της απάντησα πως η γυναίκα έφυγε από τη ζωή του συντρόφου της αξιοπρεπώς. Δεν θέλησε ούτε χρήματα, ούτε άλλα υλικά αγαθά. Πήρε μαζί της ό,τι πολυτιμότερο. Τον εγγονό σας. Η πεθερά ταράχτηκε κι έδωσε την ευχή της να γίνει ο γάμος. Κι όταν αργότερα, είδαμε και το παιδάκι σκέφτηκα: '…εσύ ζεις χάρη στη μαμά σου'", συμπλήρωσε η πρεσβυτέρα.

Ο ξενώνας "Το Σπίτι της Μαρίας"

Από το 1984 έως και σήμερα, το κατώφλι του ξενώνα έχουν περάσει πάνω από 200 γυναίκες, είτε σε κατάσταση εγκυμοσύνης είτε μαζί με τα παιδιά τους, που θέλουν να επανακάμψουν από την προδοσία και την εγκατάλειψη των συντρόφων τους.

Ο ξενώνας- το "Σπίτι της Μαρίας", όπως ονομάζεται- μπορεί να φιλοξενήσει ως εφτά γυναίκες, για όσο διάστημα χρειαστεί, ώσπου να γεννήσουν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.

"Καμιά κοπέλα δεν φεύγει από τον χώρο, εάν δεν λύσουμε το πρόβλημά της. Κάθε γυναίκα την βλέπουμε σαν κόρη μας και θέλουμε το καλύτερο", πρόσθεσε η κα Πλευράκη.

Σε μία άλλη ιστορία που θυμήθηκε η πρεσβυτέρα, μια νεαρή κοπέλα στεκόταν στην αίθουσα ενός ιατρείου για να προχωρήσει σε διακοπή της εγκυμοσύνης της. Δίπλα της βρισκόταν μια άλλη γυναίκα. Την ρώτησε εάν έχει σκεφτεί καλά αυτό που πάει να κάνει. Στη συνέχεια, έβγαλε από την τσέπη του μπουφάν της ένα φυλλάδιο του ξενώνα, που τυχαία είχε μαζί της και το έδωσε στην κοπέλα. "Με πήραν μαζί τηλέφωνο, εάν μπορούμε να τη βοηθήσουμε. Τους απάντησα θετικά. Η γυναίκα έδωσε χρήματα για ταξί στην κοπέλα προκειμένου να έρθει να μας βρει", μας λέει η πρεσβυτέρα.

Στην ουσία, ο ξενώνας είναι ένα μεγάλο σπίτι, με δέντρα και κήπο, στον οποίο η κάθε μητέρα μένει με το μωρό της σε ξεχωριστό, δικό της, δωμάτιο. Εκτός από το μεγάλωμα των παιδιών, οι γυναίκες φροντίζουν να περνούν τον χρόνο τους, κάνοντας διάφορες δουλειές στο χώρο.

Πέρα από την κατοικία, την τροφή, την ιατροφαρμακευτική και νοσηλευτική περίθαλψη, ο πατέρας Πλευράκης και η πρεσβυτέρα παρέχουν στις κοπέλες πνευματική και ψυχολογική υποστήριξη.

Οι υποχρεώσεις και τα έξοδα του ξενώνα και των γυναικών που φιλοξενούνται καλύπτονται αποκλειστικά και μόνο από την οικονομική ενίσχυση των φίλων, των συνδρομητών και των συνεργατών του έργου.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία