Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κυνηγός ...ακραίων καιρικών φαινομένων κλπ ο Ελληνοκαναδός Τζορτζ Κουρούνης

Η γοητεία της εξερεύνησης και του κινδύνου...



Τορόντο

 

Η επαγγελματική του κάρτα τον προσδιορίζει ως «Κυνηγό ακραίων καιρικών φαινομένων και εξερευνητή». Ωστόσο, κάθε φορά που καλείται να δηλώσει το επάγγελμά του, δυσκολεύεται, γιατί στην πραγματικότητα είναι πολλά περισσότερα. Κινηματογραφιστής, φωτογράφος, συγγραφέας και λάτρης της περιπέτειας, ο Ελληνοκαναδός Τζορτζ Κουρούνης ταξιδεύει στα πιο απίθανα σημεία του πλανήτη αναζητώντας και καταγράφοντας τυφώνες, ηφαίστεια, θύελλες, ανεμοστρόβιλους και πυρκαγιές.

«Πριν από χρόνια αποφάσισα ότι ο στόχος της ζωής μου θα είναι να καταγράψω τα πιο περίεργα μέρη του πλανήτη και τα πιο ακραία φαινόμενα και να τα μοιραστώ με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους», εξηγεί και προσθέτει: «Είναι δύσκολο να περιγράψω το επάγγελμά μου. Δεν ξέρω τι θα κάνω από τη μία βδομάδα στην άλλη και αυτό είναι το πολύ ενδιαφέρον για μένα. Είναι τόσα τα πράγματα που κάνω, αλλά κυρίως είμαι εξερευνητής της θυμωμένης μητέρας φύσης».

Ο Τζορτζ Κουρούνης γεννήθηκε στο Τορόντο από Καναδή μητέρα και Έλληνα πατέρα (από την Κω). Οι παιδικοί του ήρωες ήταν ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο Ζαν Ζακ Κουστό και το ενδιαφέρον του αποσπούσαν οι τομείς της επιστήμης και του περιβάλλοντος. Ξεκινώντας την επαγγελματική του σταδιοδρομία, εργάστηκε ως μηχανικός κατασκευάζοντας στούντιο ηχογράφησης, ενώ τον ελεύθερο χρόνο του τον περνούσε ταξιδεύοντας και φωτογραφίζοντας.

«Όλα ξεκίνησαν ως χόμπι. Στις διακοπές μου άρχισα να φωτογραφίζω αστραπές και μετά μία χρονιά άρχισα να κυνηγώ καταιγίδες σε ένα σύντομο ταξίδι, όπου συνάντησα ανθρώπους που ήξεραν πώς να το κάνουν. Χρόνο με το χρόνο επανερχόμουν σε αυτό όλο και περισσότερο και άρχισα να πηγαίνω μετά σε πυρκαγιές, τυφώνες και ηφαίστεια, στον ελεύθερο χρόνο μου και με δικά μου έξοδα», λέει και συνεχίζει: «Σιγά - σιγά άρχισα να χτίζω τη φήμη ότι ήμουν ο άνθρωπος που ήταν πάντα εκεί, όταν κάτι συνέβαινε. Αυτό προσέλκυσε την προσοχή ενός τηλεοπτικού παραγωγού στο Τορόντο, ο οποίος μου είπε αυτό που κάνεις είναι εντυπωσιακό και το κάνουν πολύ λίγοι, οπότε θα μπορούσε να αποτελέσει μία πολύ καλή τηλεοπτική εκπομπή». Αποτέλεσμα της συνεργασίας τους ήταν η σειρά ντοκιμαντέρ «Angry Planet», που προβλήθηκε από το 2006 ως το 2010 σε περισσότερες από 100 χώρες.


 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία