Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




 "ΕΓΚΑΡΣΙΑ ΠΤΗΣΗ"



Αθήνα

Στη νέα ποιητική συλλογή του ζωγράφου, περφόρμερ, και θεωρητικού της
τέχνης Κώστα Ευαγγελάτου περιλαμβάνονται ποιήματα τα οποία έγραψε ή
ολοκλήρωσε μετά το 2006 όταν κυκλοφόρησε η συλλογή του Η ελεγεία των
Εκβατάνων, Απόπειρα 2006.

Κύριος άξονας του αισθητικού, ποιητικού του λόγου παραμένει η
ιδεολογική, ερωτική, κοινωνική και προσωπική διερεύνηση του ψυχικού
κόσμου και υπαρκτών εμπειρικών καταστάσεων με ποικίλες ερμηνευτικές
προετάσεις.

Ο Ηλίας Τουμασάτος, υπ. δρ Ιονίου Παν/μίου, αναφέρει στον επίλογο του
κειμένου του με τίτλο «Ο κόσμος στο ποιητικό σύμπαν του Κώστα
Ευαγγελάτου»:



… Στο αυτοαναφορικό ποίημα «Εγκάρσια πτήση» ο Ευαγγελάτος δεν κάνει
απλά μια αναδρομή στα σύνεργα της εικαστικής και ποιητικής του τέχνης.
Αποκαλύπτει, εν είδει προγραμματικής διακήρυξης, τον στρατηγικό του
στόχο για το μέλλον. Με πλήρη συναίσθηση του κινδύνου, αλλά και της
συναρπαστικής περιπέτειας που τώρα ξεκινά, ο ποιητής εφορμά με
καινούρια δύναμη (παρμένη από τη δεξαμενή της ψυχής του και από τα
ανεπτυγμένα πλέον αντιδραστήρια του εργαστηρίου του). Όπως κάθε φορά
γνωρίζει ότι κινδυνεύει να χάσει τα πάντα — η ποίηση και η τέχνη έχουν
εκτός από ωδίνες, και οδύνες, απώλεια και πόνο. Έχουν όμως και τη
γέννα του καινούριου, τη συναρπαστική πορεία μιας διεξόδου προς το
φως, έστω κι αν κανείς πρέπει να περάσει από κομμένες γέφυρες και
σκοτεινές σήραγγες. Ο καλλιτέχνης-ποιητής ξεκινά. Πάλι. Και μας καλεί
μαζί του. Όχι απλά να δούμε. Αλλά να ακολουθήσουμε.



Τρέχει
στο χάσμα
που η γλώσσα τιθασεύει
μ’ αρχέγονη
σφοδρότητα και πάθος
το άφατο
και σκοτεινό της γνώσης.

από την "Εγκάρσια πτήση"

-----------------------------------------------


Επίθετα

Της Βιθυνίας σπάρτο μοσχοβόλο.
Διαμάντι μαλθακό της προδοσίας.
Άλκιμε δονητή της εξουσίας.
Ιδανικό της Κύπριδας εγγόνι.
Ιπτάμενε γραφιά της Ιρλανδίας.
Χλωμέ αναβάτη ικεσίας.
Στρατιώτη σφριγηλέ του Ταϋγέτου.
Γαλάζιε δαίμονα των κίτρων.
Πανύψηλε αθλητή ωκεανών.
Ολύμπιε θρόνε της παρθένου.
Μιγάδα αίλουρε ορχήστρας.
Άγαλμα αιμοφόρο της αργίλου.
Αγγελική μιμόζα του Μανχάτταν.
Ηδονική μαινάδα της εστίας.
Σαύρα λαμέ της απληστίας.
Γυμνή σοφία της μνηστείας.
Όλβια πύλη της αβύσσου.
Μύστη σοφέ των Ιλισίων.
Γύψινο θέλγητρο του πάθους.
Βουνίσια στύση φονικού.
Άγγελοι της στοάς των Εκβατάνων.
— Δεν θέλω κάτι να σας πω.
— Ούτε ν’ ακούσω.
Μυστήριο βάπτισης τελώ
με ονόματα-επίθετα της μνήμης.



Ο ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, ζωγράφος, εικαστικός performer και θεωρητικός
της σύγχρονης τέχνης. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών,
Ζωγραφική και Αισθητική θεωρία της Σύγχρονης Τέχνης στο Μανχάτταν τής
Νέας Υόρκης (University The New School) στις τάξεις τού Allen David
και της Pearl Ehrlich. Από το 1986 έως το 1993 ήταν καλλιτεχνικός
διευθυντής της γκαλερί DADA στην Αθήνα, ενώ το 1990 ίδρυσε την ομάδα
τέχνης ART STUDIO “EST”. Παράλληλα με τη ζωγραφική έχει ασχοληθεί
διεθνώς με την Performance, Body Art, Happening και Mail-art. Έχει
παρουσιάσει ενότητες έργων του σε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα,
Θεσσαλονίκη, Ρότζεστερ, Νέα Υόρκη, Αρέτσο, Αβινιόν, Σαντιγί, Παρίσι,
Γλασκώβη, Άμστερνταμ, Λευκωσία κ.α. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές
εκθέσεις και διεθνείς εικαστικές συναντήσεις στη Βαρκελώνη, τη
Βαρσοβία, τη Σέρατζ, το Γκέτενμποργκ, το Σαντιάγκο, το Μπουένος Άιρες,
τη Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, την Αμιένη, τη Ρώμη, την Μπολώνια, τη
Μόσχα, τη Βοστώνη κ.α. Είναι μέλος επιστημονικών, εκπαιδευτικών και
καλλιτεχνικών οργανισμών και από το 1991 του Επιμελητηρίου Εικαστικών
Τεχνών Ελλάδος. Γράφει ποιήματα από το 1973. Η πρώτη συλλογή ποιημάτων
του με τίτλο Ποιήματα ’73–’75 εκδόθηκε στην Αθήνα το 1975 και
επανεκδόθηκε με την προσθήκη νέων ποιημάτων το 1976. Ακολούθησε η
έκδοση της ποιητικής σύνθεσης Η Τολμηρή επίλυση, Α΄ γραφή το 1977. Το
1978 εκδόθηκε μία σύνοψη ποιητικών αποφθεγμάτων του με τίτλο Γραφήματα
’77. Το 1980 κυκλοφόρησε σε έκδοση τέχνης το ποίημά του «Το Δωμάτιο»,
που το 1981 μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον Κίμωνα Φράιερ. Μεταξύ
φίλων κυκλοφόρησε το 1983 το «Μυθογράφημα». Το 1993 έγινε μία
συνοπτική έκδοση των ποιημάτων του από το 1977 έως το 1984, χρονιά που
σταμάτησε να γράφει ποίηση, και κυκλοφόρησε με τον τίτλο Τετραλογία
της υγρασίας, εκδόσεις Χάος & Κουλτούρα. Το 1996 εκδόθηκε από την
Απόπειρα η συλλογή Οθόνη των ονομάτων, η οποία περιελάμβανε ανέκδοτα
ποιήματά του από το 1977 έως το 1979 (οι «Διαπιστώσεις» α, β,
δημοσιεύτηκαν στη Νέα Εστία το 1981, τχ. 1288) και τα ποιήματα που
έγραψε το Μάιο του 1994, βασισμένα σε ονόματα φίλων του, κατά την
παραμονή του στη μικρή πόλη της Νότιας Γαλλίας Menerbés. Το 1997
εκδόθηκε η Ιδεογραφική σμίλη, με θεωρητικά και κριτικά κείμενά του
περί τέχνης, εκδόσεις Συλλογές. Στη Ροπή της μνήμης δημοσιεύονται
ποιήματα και ρήσεις που έγραψε από το 1996 έως τις αρχές του 1999. Το
2002 κυκλοφόρησε η συγκεντρωτική έκδοση του ποιητικού του έργου με
τίτλο Αλέα προσομοίων, ενώ το 2003 εκδόθηκαν ποιήματά του στην αγγλική
γλώσσα, In the Small Mirror (Πρόλογος: Matthew Jennett. Μεταφράσεις:
Al Poulin Jr, Kimon Friar). Τo 2004 κυκλοφόρησε στη γαλλική γλώσσα στο
Παρίσι σε αριθμημένη λιθογραφική έκδοση το ποίημά του Το Δωμάτιο / La
Chambre (Μετάφραση: Benoit Haudrechy). Η συλλογή Η Ελεγεία των
Εκβατάνων περιλαμβάνει ποιήματα από το 2002 έως το 2006. Στην Εγκάρσια
πτήση δημοσιεύονται ποιήματα από το 2006 έως το 2010, καθώς και το
ομότιτλο με τη συλλογή ποίημα, που η πρώτη γραφή άρχισε το 1992 και
ολοκληρώθηκε το 2008. Παράλληλα, έχουν κυκλοφορήσει εκδόσεις τέχνης,
λευκώματα και εικαστικά Ημερολόγια, που αναφέρονται στο εικαστικό και
λογοτεχνικό του έργο, καθώς και θεωρητικά δοκίμιά του περί εικαστικών



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία