Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πως θα σωθούμε?

Η απάντηση μέσα απο ενα βιβλίο τής καθηγήτριας
Οικονομικών και πρώην πρυτάνεως Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη



Αθήνα

Το πρόβλημα του χρέους και οι συνέπειές του για το μέλλον της
Ελλάδας αποτελούν το αντικείμενο του βιβλίου της καθηγήτριας
Οικονομικών και πρώτης Ελληνίδας πρυτάνεως επί τρεις φορές, στο
πανεπιστήμιο Μακεδονίας Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, με τίτλο «Όλη η
αλήθεια για χρέος και ελλείμματα και πώς θα σωθούμε».

Το βιβλίο παρουσιάστηκε από τον καθηγητή του Παντείου Σάββα
Ρομπόλη, τον αν. καθηγητή και πρόεδρο του ΤΕΙ Μεσολογγίου Βαγγέλη
Πολίτη - Στεργίου, τον δημοσιογράφο-συγγραφέα Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο
και τον πρόεδρο της Δημοκρατικής Αναγέννησης Στέλιο Παπαθεμελή, υπό
τον συντονισμό του δημοσιογράφου Θόδωρου Παντούλα.

Το βιβλίο, όπως εξήγησε η συγγραφέας, μέσα από αδιάσειστα
επιχειρήματα απορρίπτει τη φιλοσοφία του μονόδρομου του δεύτερου
μνημονίου το οποίο, σημείωσε, θα είναι η ταφόπετρα της Ελλάδας για
δεκαετίες. Η ίδια επισήμανε ότι το χρέος το 2020 θα είναι μεγαλύτερο
από αυτό του 2009 και παρά τις όποιες θυσίες μη διαχειρίσιμο, καθώς
μέσα από τη στρατηγική του στραγγαλισμού δεν μπορεί να έχει θετικά
αποτελέσματα.

Είμαστε ουσιαστικά χρεοκοπημένοι, πρόσθεσε, τονίζοντας ότι η
σωτηρία μας βρίσκεται εκτός μνημονιακών παραληρημάτων,
προετοιμαζόμενοι για την επιστροφή στη δραχμή.

Υπέρ της εξόδου από το ευρώ τάχθηκε και ο Στέλιος Παπαθεμελής, με
δρόμο, όπως ανέφερε, την παύση εξωτερικών πληρωμών και επιστροφή στη
δραχμή καθώς, κατά την άποψή του, η δραχμή τώρα είναι ένα «όπλο» της
Ελλάδας που σε λίγο θα γίνει ποινή με μαθηματική νομοτέλεια, όταν οι
Ευρωπαίοι δεν θα μας χρειάζονται πια. Ό,τι κι αν υποστούμε,
συμπλήρωσε, με την άμεση καταγγελία της επερχόμενης σύμβασης, σε ένα
ενδιάμεσο διάστημα, θα είναι λιγότερο από αυτό που θα υποστούμε από το
«φονικό» μνημόνιο στο μέλλον.

Ως ένα σύνθετο πόνημα από τρία μέρη και έξι κεφάλαια, ένα
ολοκληρωμένο σύστημα κοινωνικοοικονομικής σκέψης που μπορεί να
αναδείξει το ηγετικό υποκείμενο εξόδου από την κρίση χαρακτήρισε το
βιβλίο ο καθηγητής Ρομπόλης.

Ο ίδιος σκιαγράφησε ένα ευρωπαϊκό πολίτευμα που έχει
μετασχηματιστεί, όπως ισχυρίστηκε, σε διαμεσολαβητικό σύστημα μεταξύ
αγορών και πολιτών, και αλλάζοντας χαρακτήρα και αποστολή θέτει εύλογα
το ερώτημα για το ποιος παράγει σήμερα πολιτική.

Η πορεία που προδιαγράφεται σήμερα για την Ελλάδα είναι πολύ
χειρότερη της Μικρασιατικής καταστροφής ή του Εμφυλίου, εκτίμησε ο κ.
Κωνσταντακόπουλος εξηγώντας ότι έπειτα από τέσσερα χρόνια ύφεσης η
χώρα μας δεν πηγαίνει προς την επαναφορά χωρών σε κρίση, αλλά οδεύει
προς την καταστροφή. Το δεύτερο μνημόνιο καθιστά, όπως επισήμανε, μία
κρίση χρέους σε όλεθρο και βάζει τις βάσεις αφενός για να εκδιωχθεί η
Ελλάδα από τους πιστωτές της και αφετέρου για τη μελλοντική διάλυση
της ΕΕ.

Το βιβλίο αυτό είναι αποτέλεσμα μιας συγκροτημένης και δομημένης
σκέψης που βλέπει την πραγματικότητα με καθαρό μάτι και πολλά
επιστημονικά εργαλεία, είπε ο κ. Πολίτης-Στεργίου, εξηγώντας ότι μέσα
από αυτό διερευνώνται όλα τα πιθανά σενάρια με βάση αυτά που βλέπουμε
να ξεδιπλώνονται γύρω μας.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία