Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τιτανικός: Εκατό χρόνια μετά...



Νέα Υόρκη

Εκατό χρόνια μετά την τραγωδία του Τιτανικού, το ενδιαφέρον του
κόσμου παραμένει αμείωτο.

Στις 10 Απριλίου 1912 ο Τιτανικός απέπλευσε για το πρώτο του
ταξίδι από το Σάουθάμπτον μέ προορισμό τη Νέα Υόρκη.

Το κρουαζιερόπλοιο ονομάστηκε "Millionaire's Special", επειδή
ανάμεσα στους επιβάτες του ήταν πολλοί διάσημοι εκατομμυριούχοι, όπως
ο αμερικανός επιχειρηματίας Μπέντζαμιν Γκουγκενχάιμ, ο συνιδιοκτήτης
των πολυκαταστημάτων Macy's Ισιντορ Στράους με την σύζυγό του Ιντα,
αλλά και ο βρετανός δημοσιογράφος Τόμας Στιντ.

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

-- Το κρουαζιερόπλοιο προσέκρουσε σε παγόβουνο αργά τη νύχτα της
14ης Απριλίου 1912 και βυθίστηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 15ης
Απριλίου. Η δεξιά πλευρά του ξύστηκε κατά μήκος του παγόβουνου και
τουλάχιστον πέντε από τα υδατοστεγή διαμερίσματά του προς την πλώρη
διερράγησαν.

-- Μόλις τα μπροστινά διαμερίσματα του πλοίου πλημμύρισαν, η πλώρη
βυθίστηκε, όπως ήταν λογικό, με αποτέλεσμα τα νερά να φτάσουν και στα
άλλα διαμερίσματα, σφραγίζοντας τη μοίρα του Τιτανικού, που είχε
χαρακτηριστεί ως "αβύθιστος".

-- Από τους 2.223 επιβάτες και πλήρωμα, οι 1.517 έχασαν τη ζωή
τους. Η τρίτη θέση υπέστη τις μεγαλύτερες απώλειες. Από τους 710
επιβάτες μόνο 174 επέζησαν. Το 76% των μελών του πληρώματος χάθηκε.

ΜΕΣΑ ΣΕ 100 ΧΡΟΝΙΑ

-- Αμερικανοί και βρετανοί ερευνητές πρότειναν διάφορα μέτρα
ασφαλείας μετά το ναυάγιο του Τιτανικού και το 1913 πραγματοποιήθηκε
στο Λονδίνο η πρώτη Διεθνής Διάσκεψη για την Ασφάλεια της Ζωής στη
Θάλασσα. Στη διάσκεψη καθορίστηκαν σημαντικοί κανόνες για την ασφάλεια
των επιβατών, όπως το ότι κάθε πλοίο πρέπει να έχει στις σωσίβιες
λέμβους του θέσεις για όλους τους επιβαίνοντες και το πλήρωμά του να
πραγματοποιεί ασκήσεις ετοιμότητας εγκατάλειψης πλοίου σε κάθε του
ταξίδι.

-- Τον Σεπτέμβριο του 1985, καταγράφηκαν οι πρώτες υποθαλάσσιες
εικόνες του Τιτανικού, όταν ανακαλύφθηκαν οι τεράστιοι λέβητες του.
Αργότερα βίντεο έδειξε το κρουαζιερόπλοιο κομμένο στα δύο.

-- Δεκάδες βιβλία κυκλοφόρησαν με θέμα τον Τιτανικό και η τραγωδία
του ενέπνευσε τους δημιουργούς πολλών ταινιών όπως η "A Night to
Remember" (1958) και το διάσημο "Titanic" (1997) του Τζέιμς Κάμερον.

-- Η Μιλβίνα Ντίν, η τελευταία από τους επιζώντες, πέθανε τον
Ιούνιο του 2009, σε ηλικία 97 ετών. Ηταν μόλις εννιά εβδομάδων όταν οι
γονείς πούλησαν την πάμπ που διατηρούσαν στο Λονδίνο για να ανοίξουν
καπνοπωλείο στην πόλη Γουιτσίτα του Τέξας.

-- Οι ερευνητές ολοκλήρωσαν τον Μάρτιο ένα χάρτη του ναυαγίου. Η
ομάδα των χαρτογράφων εργάστηκε πάνω σε 130.000 φωτογραφίες που
τραβηξαν από το 2010 δύο υποβρύχια ρομπότ και χρησιμοποιώντας κάμερες
ηλιακής απεικόνισης δημιούργησαν την τελειότερη εικόνα του ναυαγίου
που εκτείνεται σε 3 μίλια πλάτος και 5 μίλια μήκος.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία