Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο «’δικος Κόσμος» μεγάλος νικητής των βραβείων της Ελληνικής Ακαδημίας
Κινηματογράφου



Αθήνα

Πραγματοποιήθηκε η απονομή των βραβείων της Ελληνικής Ακαδημίας
Κινηματογράφου 2012, σε
μια λιτή τελετή, στην κατάμεστη αίθουσα της Στέγης Γραμμάτων και
Τεχνών, για να τιμήσει τους Έλληνες κινηματογραφιστές, οι οποίοι
συνεχίζουν αβοήθητοι, μέσα στις πιο αντίξοες οικονομικές και
κοινωνικές συνθήκες, να γυρίζουν ταινίες με κόστος «υπό το μηδέν» και
να βραβεύονται στα ξένα Φεστιβάλ.

Εκτός από τον «'Αδικο κόσμο», του Φίλιππου Τσίτου, (καλύτερης ταινίας,
Α και Β ανδρικού ρόλου), τα μεγάλα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας
Κινηματογραφου, κέρδισαν ο Γιώργος Γκικαπέππας για το σενάριο της
ταινίας «Η Πόλη των Παιδιών», ενώ ο Ηλίας Δημητρίου, το βραβείο
πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη με το «Fish n' chips».

Το βραβείο ντοκυμαντέρ μεγάλου μήκους, απέσπασε η «Πρώτη Υλη»,
παραγωγής Κώστα Λαμπρόπουλου- Χρήστου Β. Κωνσταντακόπουλου και το
βραβείο μικρού μήκους, κέρδισε «Ο μπαμπάς μου, ο Λένιν κι ο Φρέντυ»,
της Ρηνιώς Δραγασάκη

Οι παρουσιαστές της βραδιάς, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Μαρία Ναυπλιώτη
και Φαιη Ξυλά, έδωσαν ρυθμό και τόνο στην τελετή, όπου φέτος το
τιμητικό βραβείο της Ακαδημίας, απονεμήθηκε στον κινηματογράφο
«Αττικόν», θύμα της βίας πριν λίγους μήνες. Το βραβείο παρέλαβε η Λίλα
Τσακαλάκη, εκ μέρους των ιδιοκτητών αλλά και όλων των φίλων της 7ης
τέχνης.

Τα βραβεία έδωσαν στους νικητές της βραδιάς, οι Παντελής Βούλγαρης,
Νίκος Καβουκίδης, Ζυράννα Ζατέλη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Λίνα
Νικολακοπουλου, Νίκος Πορτοκάλογλου, ο εκδότης της εφημερίδας
«Απογευματινή» της Κωνσταντινούπολης, Μιχάλης Βασιλειάδης αλλά και ο
73χρονος μαραθωνοδρόμος με πανελλήνια ρεκόρ, Λευτέρης Μαυρόπουλος.

«Υποθέτω ότι όλοι γνωρίζετε πως η ταινία έγινε χωρίς καμία
επιχορήγηση» υπενθύμισε ο Φίλιππος Τσίτος, ευχαριστώντας τους
συνεργάτες του - «παιδιά χωρίς εσάς δεν θα έκανα τίποτε»- είπε και
αφιέρωσε το βραβείο, στη σύζυγό του, σκηνοθέτιδα, Εύα Στεφανή. Τα
λόγια του βραβευμένου και στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, σκηνοθέτη,
δεν ήταν η μόνη αναφορά κατά τη διάρκεια της τελετής, στην
πραγματικότητα που βιώνει η εγχώρια κινηματογραφία.

Ο Αντώνης Καφετζόπουλος, παραλαμβάνοντας το βραβείο Α' ανδρικού ρόλου
για την ερμηνεία του στον «Αδικο κόσμο», ήταν σαφής όταν είπε ότι από
την ίδρυση της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, τα μέλη της, «με
υπερβολική αισιοδοξία στηρίξαμε τις ελπίδες μας σε ανθρώπους που
αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και προσωπικά αδιάφοροι και
ανίκανοι».

Η τελετή άνοιξε με ένα σύντομο απόσπασμα από ταινίες σκηνοθετών που
χάθηκαν την χρονιά που πέρασε: Θόδωρου Αγγελόπουλου, Ντίνου
Κατσουρίδη, Μιχάλη Κακογιάννη, Λουκίας Ρικάκη, Παύλου Τάσιου.

Ηταν όλοι τους πολύ πεισματάρηδες» σχολίασε χειροκροτώντας τους, η
πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, Κατερίνα Ευαγγελάκου,
για να τονίσει αμέσως μετά, καλωσορίζοντας τους καλεσμένους, την
παραδοξότητα που χαρακτηρίζει τον ελληνικό κινηματογράφο.



«Αποτελούμε», είπε, «μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο σταθερότητας σ' ένα
εξαιρετικά ασταθές περιβάλλον, πλήρους εγκατάλειψης του κινηματογράφου
από πλευράς πολιτείας και πολιτικών, εχθρικό για την 7η τέχνη. Μέσα
στην πιο μαύρη χρονιά, το 2011, κάναμε περισσότερες ταινίες απ΄ο,τι το
2010 ενώ αυτή τη στιγμή γυρίζουμε περί τις 10 ταινίες, με ελάχιστα ή
και καθόλου χρήματα. Ο ελληνικός κινηματογράφος χτυπήθηκε,
τραυματίστηκε και είναι άξιο απορίας πώς διαθέτει τεράστια δύναμη.
Κάθε χρόνο ο φορολογούμενος πολίτης πληρώνει το Κέντρο Κινηματογράφου,
την ΕΡΤ για να γυρίζονται ταινίες. Κι εμείς, διεκδικούμε την ύπαρξή
μας στον δημόσιο χώρο»

Οι υποψήφιες ταινίες για τα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας
Κινηματογράφου 2012 ήταν συνολικά 21 ταινίες μυθοπλασίας, 11
ντοκυμαντέρ και 23 ταινίες μικρού μήκους. Η ψηφοφορία της Ακαδημίας
ανέδειξε ανά κατηγορία, τους εξής νικητές:



- Βραβείο ειδικών εφέ και κινηματογραφικής Καινοτομίας, Γιώργος και
Αργύρης Αλαχούζος για την ταινία «Η Πόλη των Παιδιών» του Γιώργου
Γκικαπέππα

- Βραβείο Μακιγιαζ, Κατερίνα Βαρθαλίτου για «Το γάλα» του Γιώργου Σιούγα

- Βραβείο Ηχου, Αρης Λουζιώτης, Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος, για την
ταινία «Παράδεισος» του Παναγιώτη Φαφούτη

- Βραβεία Ενδυματολογίας και Σκηνογραφίας, Γιώργος Γεωργίου για «Το
Τανγκό των Χριστουγέννων» του Νίκου Κουτελιδάκη

- Βραβείο Πρωτότυπης Μουσικής, Γιάννος Αιόλου για «Το Τανγκό των Χριστουγέννων»

- Βραβείο Μοντάζ , Γιάννης Χαλικιαδάκης για το «Wasted Youth», των
Αργύρη Παπαδημητρόπουλου και Γιαν Φόγκελ

- Βραβείο Φωτογραφίας, Αγγελος Βισκαδουράκης, Γιώργος Αργυροηλιόπουλος
,για το «Man at Sea» ,του Κωνστανίνου Γιάνναρη

- Βραβείο Β' Γυναικείου ρόλου , Ολια Λαζαρίδου για την ταινία «Παράδεισος»

- Βραβείο Β' Ανδρικού ρόλου, Χρηστος Στέργιογλου για τον «Αδικο κόσμο»

- Βραβείο Α' Γυναικείου ρόλου, Κίκα Γεωργίου για την ταινία «Η πόλη των Παιδιών»

- Βραβείο Α' Ανδρικού ρόλου, Αντώνης Καφετζόπουλος, «Αδικος κόσμος»

- Βραβείο Σεναρίου, Γιώργος Γκικαπέππας «Η Πόλη των Παιδιών»

- Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, Ηλίας Δημητρίου για την ταινία
«Fish n' chips»

- Βραβείο Σκηνοθεσίας, Φίλιππος Τσίτος για τον «Αδικο Κόσμο»

- Βραβείο ταινίας Μικρού Μήκους, «Ο Μπαμπάς μου, ο Λένιν κι ο Φρεντυ»
της Ρηνιώς Δραγασάκη

- Βραβείο Μεγάλου Μήκους Ντοκυμαντέρ, «Πρώτη Υλη», Κώστας Λαμπρόπουλος
και Χρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος

- Βραβείο Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας «Αδικος Κόσμος», Φίλιππος
Τσίτος και Αλεξάνδρα Μπουσίου.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία