 |
|
|  |  |  | 
...που τείνει να πάρει διαστάσεις πανδημίας
Πώς μπορούμε να προφυλαχθούμε από τη νόσο Αλτσχάιμερ?
Θεσσαλονίκη
Διαστάσεις πανδημίας τείνει να πάρει η νόσος Αλτσχάιμερ, η οποία
πλήττει το 10% των ατόμων ηλικίας άνω των 70 ετών στις αναπτυγμένες
χώρες ενώ στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό είναι μικρότερο (6%). Η
συχνότητα της νόσου αυξάνεται τόσο στις αναπτυγμένες όσο και στις
αναπτυσσόμενες χώρες και υπολογίζεται ότι το 2050 ο αριθμός των
πασχόντων από Αλτσχάιμερ σε όλο τον κόσμο θα ανέλθει στα 100
εκατομμύρια.
«Καινούρια δεδομένα αποκαλύπτουν ότι προ της εμφάνισης της άνοιας σε
μεγάλο ποσοστό, που ανέρχεται στο 80%, είχε υπάρξει ένα έντονα
στρεσογόνο περιστατικό, όπως για παράδειγμα το διαζύγιο ενός παιδιού,
ο θάνατος ενός παιδιού ή εγγονού ή μία σοβαρή αρρώστια η οποία απειλεί
τη ζωή», επισημαίνει η καθηγήτρια του ΑΠΘ, νευρολόγος και πρόεδρος της
Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Νόσου Αλτσχάιμερ και Συναφών Διαταραχών ,
Μάγδα Τσολάκη σε ανακοίνωσή της στη διημερίδα με θέμα «Φροντίδα και
νοσηλεία στόματος στην τρίτη ηλικία και την άνοια» .
Πώς όμως μπορούμε να προφυλαχθούνε από τη νόσο;
Με την αντιμετώπιση των αγγειακών παραγόντων, την αντιμετώπιση της
κατάθλιψης και του άγχους, με τη μεσογειακή διατροφή με την υιοθέτηση
χόμπι και δραστηριοτήτων και με την εκρίζωση του ελικοβακτηρίου του
πυλωρού το οποίο ευθύνεται για το έλκος του στομάχου, είναι η απάντηση
που δίνει στο ερώτημα αυτό η κ Τσολάκη.
«Υπάρχουν παράγοντες που δεν μπορούμε να επηρεάσουμε, όπως είναι η
ηλικία και τα γονίδιά μας. Υπάρχουν όμως και παράγοντες που μπορούμε
να επηρεάσουμε με τις επιλογές μας όπως: Η αντιμετώπιση των αγγειακών
παραγόντων, δηλαδή το κάπνισμα, ο σακχαρώδης διαβήτης, η αρτηριακή
πίεση, η χοληστερίνη, η αυξημένη ομοκυστεϊνη και η παχυσαρκία»
αναφέρει η κ Τσολάκη.
Όσον αφορά την αντιμετώπιση της κατάθλιψης και του άγχους η κ Τσολάκη
λέει: «Η καθημερινότητά μας έχει γίνει μία δύσκολη αρένα με πολύ
μεγάλες προκλήσεις, τις οποίες καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Αρκετές
φορές όμως όλες αυτές οι δυσκολίες που εμφανίζονται καθημερινά στη ζωή
μας, μας καταβάλουν με άγχος και μας αποδυναμώνουν. Τι κάνουμε λοιπόν
σε αυτές τις περιπτώσεις; Πώς μπορούμε να βρούμε το ψυχικό σθένος και
να αντιμετωπίσουμε όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας; Επειδή τα
στρεσογόνα ερεθίσματα δεν μπορούμε συνήθως να τα ξεπεράσουμε όταν
βρισκόμαστε σε μεγάλες ηλικίες, πρέπει να βρούμε τρόπους με τους
οποίους να μένουμε απαθείς για να διατηρήσουμε τον εγκέφαλό μας σε
άριστη κατάσταση».
Παράλληλα τονίζει ότι η μεσογειακή δίαιτα, με κατανάλωση ψαριών,
ελαιολάδου, οσπρίων, φρούτων και λαχανικών μαζί με τη σωματική και
νοητική άσκηση παίζει προστατευτικό ρόλο. «Πρόσφατα ενημερώθηκα ότι
υπάρχουν χωριά στην Κρήτη, όπως είναι τα Μεσκλά Χανίων, όπου υπάρχει
υπερβολικά μεγάλο ποσοστό κατοίκων που ξεπερνούν τα 100 χρόνια. Οι
κάτοικοι πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στο ότι η διατροφή τους
αποτελείται κυρίως από χόρτα, λάδι, όσπρια, φρούτα, ψάρια και όχι πολύ
κρέας, στη σωματική τους άσκηση, στις γεωργικές δουλειές και στην καλή
κοινωνική αλληλεπίδραση, δηλαδή την αγάπη που έχουν μεταξύ τους»
προσθέτει η κ Τσολάκη.
Τέλος επισημαίνει ότι το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, του οποίου η
εκρίζωση είναι σήμερα εφικτή, έχει ενοχοποιηθεί και ως παράγοντας
κινδύνου για την εμφάνιση άνοιας.
Πολλές επιδημιολογικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι η απώλεια δοντιών
είναι παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη νόσου Αλτσχάιμερ, αναφέρει
σε ανακοίνωσή της στη διημερίδα η πρόεδρος του Πανελλήνιου Ινστιτούτου
Νευροεκφυλιστικών Νοσημάτων, οδοντίατρος Ευγενία Γκαβοπούλου.
«Υπάρχουν αρκετές θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν τις στατιστικές
αυτές συσχετίσεις, αλλά αυτό χρειάζεται και άλλη διερεύνηση. Οι
επικρατέστερες θεωρίες είναι οι εξής:
*Περιοδοντική νόσος-φλεγμονή - αλλά σε πολλές μελέτες δεν ήταν
στατιστικώς σημαντικός ο ρόλος της περιοδοντικής νόσου.
*Οδοντογενείς και περιοδοντικές λοιμώξεις στην παιδική και νεαρή
ενήλικη ζωή που επηρεάζουν τον εγκέφαλο.
*Η απώλεια δοντιών μπορεί να αντανακλά άλλους κοινωνικοοικονομικούς
παράγοντες ή χρόνιες ασθένειες» προσθέτει η κ Γκαβοπούλου
επισημαίνοντας ότι η οδοντιατρική περίθαλψη, δεν μπορεί να θεραπεύσει
την άνοια, συμβάλει όμως στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών
και των οικογενειών τους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
