<<Η απόρρητη ιστορία του Αιγαίου>> λέγεται το βιβλίο του δημοσιογράφου
Δημήτρη Μηλάκα που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ποντίκι. Πρόκειται για
σειρά διπλωματικών εγγράφων του Στέητ Ντιπάρτμεντ προς τις
αμερικανικές πρεσβείες της Αθήνας και της ’γκυρας, καθώς και εκθέσεις
στρατιωτικών υπηρεσιών της Τουρκίας με θέμα το Αιγαίο. Διαβάζοντας τα
διπλωματικά έγγραφα των ΗΠΑ εξηγείται η ιστορία που εκτυλίσσεται στην
περιοχή: Το κοίτασμα με το ένα δισεκατομμύριο βαρέλια πετρέλαιο ,
(όπως το εκτιμά η εταιρεία NAPC που διαχειριζόταν τη γεώτρηση της
Θάσου), θα μπορούσε να αποφέρει έσοδα ύψους 10 δις δολαρίων στο
ελληνικό κράτος , αλλά δεν αξιοποιείται, καθώς οι γείτονες Τούρκοι
απειλούν με πόλεμο αν επεκτείνει η Ελλάδα τα χωρικά της ύδατα στα 12
μίλια στο <<οικόπεδου>>. Οι ουδέτεροι φίλοι και σύμμαχοι Αμερικανοί-
τονίζει ο συγγραφέας- παίζοντας τον διαιτητή στην ελληνοτουρκική
αντιπαράθεση έθεσαν υπό τον έλεγχό τους την περιοχή πουλώντας
ταυτόχρονα προστασία και εξοπλιστική πραμάτεια, γονατίζοντας
οικονομικά και τους δύο αντιμαχόμενους.

Στις 311 σελίδες του βιβλίου ο συγγραφέας περιγράφει το αμερικανικό
παιχνίδι της περιόδου 1991- 1993 μέσα από τα έγγραφα. Παράλληλα δίνει
την προϊστορία της αντιπαράθεσης από τη σκοπιά των ελληνικών δικαίων,
παραθέτοντας στοιχεία και αναλύοντας έγγραφα: Το ξεκίνημα του
ζητήματος με την πρώτη γεώτρηση το 1973, την κρίση του <<Χόρα>> τον
Αύγουστο του 1976, τη συμφωνία της Βέρνης που επιβάλει και στα δύο
μέρη την αποχή από τις έρευνες όσο διαρκεί ο διάλογος για την
υφαλοκρηπίδα, την επαναβεβαίωση της Βέρνης για να εκτονωθεί η κρίση
του Μαρτίου 1987, τη συμφωνία της Βουλιαγμένης το 1988 για όρους
πτήσεων, την κρίση των Ιμίων τον Ιανουάριο του 1996 που προκάλεσε τις
γκρίζες ζώνες, την αναγνώριση ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας με τη
συμφωνία της Μαδρίτης τον Ιούλιο του 1997. Ο συγγραφέας φθάνει μέχρι
το σήμερα, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για την υποθήκευση των
πλουτοπαραγωγικών πηγών του Αιγαίου λόγω της υπαγωγής της χώρας στο
Μνημόνιο.

Ένα από τα χαρακτηριστικά έγγραφα που δείχνουν την αμερικανική εκδοχή
της διαμεσολάβησης είναι αυτό με ημερομηνία 7 Μαΐου 1991. Μεταξύ
άλλων, το αρμόδιο γραφείο του Στέητ Ντιπάρτμεντ δίνει τις εξής οδηγίες
στον εδώ ( ελληνικής καταγωγής) πρεσβευτή Σωτήρχο:

<<Οποιαδήποτε γενική επίλυση της διαμάχης για την υφαλοκρηπίδα θα
χρειασθεί να μελετηθεί σύμφωνα προς τις γενικές αρχές του δικαίου και
από την Ελλάδα και από την Τουρκία και να είναι πολιτικά αποδεκτή από
το εκλογικό σώμα εκάστης χώρας. Για το σκοπό αυτό μία Διαιτησία Τρίτου
ή το Διεθνές Δικαστήριο μπορεί να διευκολύνουν μια συμφωνία, κυρίως
για την Ελλάδα. Μια απόφαση που θα έρθει <<από ψηλά>> θα μπορούσε να
βοηθήσει να δικαιωθεί η Ελληνική κυβέρνηση, εν όψει των αναπόφευκτων
πολιτικών κατηγοριών περί <<ξεπουλήματος>>.

Ενδεικτική για την τουρκική βουλιμία είναι και η μελέτη του στρατηγού
Αττίλα Ατές , διοικητή της Τουρκικής Πολεμικής Ακαδημίας, που
προσπαθεί να τεκμηριώσει ότι πάνω από 1000 βραχονησίδες στο Αιγαίο
είναι... αδέσποτες, αφού δεν τις κατέλαβε η χώρα μας στους Βαλκανικούς
Πολέμους ούτε- λέει- τις κατέχει με συμφωνία, άρα νομικά συνεχίζεται η
Τουρκική κυριαρχία!

Σοκ και δέος προκαλούν οι αριθμοί που παρατίθενται στις τελευταίες
σελίδες του βιβλίου για τους εξοπλισμούς. Σύμφωνα με το Διεθνές
Ινστιτούτο Στοκχόλμης για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό, η Ελλάδα για
την περίοδο 1974- 2010 αγόρασε όπλα αξίας 16, 5 δις. δολαρίων από τις
ΗΠΑ, 6,5 δις. από τη Γερμανία, 4,1 δις. από τη Γαλλία, 2,1 δις. από
την Ολλανδία, 1 δις από τη Ρωσία και 879 εκατομμύρια από την Ιταλία.