Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ανακοινώσεις στη διάρκεια Συνεδρίου

Η αρρώστια της παχυσαρκίας πλήττει 300.000 Έλληνες



Θεσσαλονίκη

Στις 300.000 ανέρχεται ο αριθμός των παχύσαρκων στη χώρα μας. Σύμφωνα
με στοιχεία έρευνας, ακόμη κι αν στην Ελλάδα παρατηρούνται τα πρώτα
σημάδια μείωσης της παχυσαρκίας στην παιδική ηλικία, το 23,9% των
μαθητών είναι υπέρβαρο και το 9,5% παχύσαρκο. Τα ποσοστά αυτά θα
μεγαλώνουν συνεχώς, με την επερχόμενη μείωση, λόγω της αύξησης της
ηλικίας, των ημερήσιων ενεργειακών αναγκών του οργανισμού, χωρίς
βέβαια την αντίστοιχη προσαρμογή στην πρόσληψη των απαραίτητων, μόνο,
θερμίδων. Τα στοιχεία αυτά παρουσίασε σε ανακοίνωσή του στο 24ο
Ιατρικό Συνέδριο Ενόπλων Δυνάμεων ο εξειδικευμένος στη βαριατρική
χειρουργική επιμελητής της Β' Χειρουργικής Κλινικής του 424 ΓΣΝΕ,
επίατρος Ηλίας Σδράλης.
«Παγκοσμίως, η παχυσαρκία (Δείκτης Μάζας Σώματος -ΒΜΙ, πάνω από 30),
αναγνωρίζεται ως νόσος, που μάλιστα επιβαρύνεται ή και επιβαρύνει τα
συνοδά της παχυσαρκίας νοσήματα, όπως Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2, η
υπερχοληστεριναιμία και πολλά άλλα. Ως αποτέλεσμα, καθίσταται
αναπόφευκτη η μείωση του προσδόκιμου επιβίωσης αυτών των ασθενών.
Πεθαίνουν γρηγορότερα, με απλά λόγια» επισήμανε ο κ Σδράλης.
Η λύση για το πρόβλημα της παχυσαρκίας, σύμφωνα με τον κ Σδράλη, είναι
η πρόληψη ή η θεραπεία. Η πρόληψη μπορεί να γίνει με τη μείωση του
θερμιδικού φορτίου και την ισορροπημένη διατροφή που πρέπει να είναι
πλούσια στα απαραίτητα δομικά και λειτουργικά συστατικά. Η θεραπεία
αφορά είτε τη συντηρητική αντιμετώπιση, με μία πραγματικά υγιή δίαιτα,
και όχι με κάποια αυστηρή ή εξοντωτική, είτε την επεμβατική.
«Πρέπει να γνωρίζει ο κόσμος, και ο ιατρικός ακόμα, ότι μόνο το 3% των
νοσογόνα παχύσαρκων ασθενών (ΒΜΙ > 35), συντηρητικά θα απολέσουν και
θα διατηρήσουν το βάρος τους. Η χειρουργική της παχυσαρκίας έρχεται να
βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους, όχι μόνο να χάσουν, αλλά και να
διατηρήσουν το φυσιολογικό τους, πλέον, βάρος. Δεν υπάρχει σε αυτά τα
επίπεδα παχυσαρκίας η λύση που ξεστομίζεται εύκολα από πολλούς:
"κλείσε το στόμα!". Υπάρχει φαύλος κύκλος προσπαθειών και υποτροπών,
από τον οποίο σχεδόν είναι αδύνατο να ξεφύγει κανείς» τόνισε ο κ
Σδράλης.
Σύμφωνα με τον ίδιον, η υιοθέτηση της χειρουργικής αντιμετώπισης
τελείται με πολύ σημαντικές ενδείξεις και σαφείς διεθνείς
κατευθυντήριες οδηγίες. Η επιλογή χειρουργικής επέμβασης -
δυσαπορρόφησης (π.χ. γαστρικό bypass) ή περιορισμού (π.χ. γαστρεκτομή
sleeve, «μανίκι»), είναι εξατομικευμένη υπόθεση του ασθενούς. «Δεν
είναι δυνατόν όλοι να υποβάλλονται στην ίδια επέμβαση. Ακόμη και οι
διατροφικές συνήθειες επηρεάζουν την επιλογή του τύπου. Χρειάζεται
πολύ καλή έρευνα και ενημέρωση από όλους μας» εξήγησε ο κ Σδράλης.
Τέλος υπογράμμισε ότι η οικονομική κρίση, σήμερα, περιορίζει, στο
μυαλό μας, την υιοθέτηση της χειρουργικής θεραπείας. «Αυτή η σκέψη,
δυστυχώς, βασίζεται σε βραχυπρόθεσμα ερείσματα. Θα πρέπει να γίνει
κατανοητό το μέγεθος της οικονομικής επιβάρυνσης, που προκύπτει από τη
νοσηρότητα των παχύσαρκων, τόσο άμεσα όσο και σε βάθος χρόνου. Η
μακρόπνοη κρατική και επιστημονική συνείδηση επενδύει. Δε δίνει
προσωρινές λύσεις» κατέληξε ο κ Σδράλης.

Α. Φωτοπούλου



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία