Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μανώλης Γλέζος

«Και ένα μάρκο να ήταν... οι οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα»



Αθήνα-(Ανταπόκριση Σοφία Αραβοπούλου)

Το γερμανικό χρέος απέναντι στην Ελλάδα, σε όλες του τις πτυχές, για
μία «ολόπλευρη ενημέρωση και την κατανόηση του προβλήματος από όλους»
επανέρχεται στο προσκήνιο με αφορμή το νέο βιβλίο του Μανόλη Γλέζου.
Φέρει τον τίτλο «Και ένα μάρκο να ήταν... οι οφειλές της Γερμανίας
στην Ελλάδα» και παρουσιάστηκε στο ασφυκτικά γεμάτο
αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου, παρουσία του τ. Προέδρου της
Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου, από βουλευτές σχεδόν όλων των
κομμάτων (τον Νικήτα Κακλαμάνη ΝΔ, τη Σοφία Σακοράφα ΣΥΡΙΖΑ, τον Κώστα
Σκανδαλίδη ΠΑΣΟΚ, τον Νότη Μαριά ΑΝΕΞΕΛ και τον Νικόλαο Τσούκαλη
ΔΗΜΑΡ) υπό τον συντονισμό του δημοσιογράφου Γιώργου Παπαδάκη.

Το βιβλίο μέσα στις περίπου 300 σελίδες του αναδομεί όλη την υπόθεση
από την αιματηρή περίοδο του πολέμου με την Γερμανία, την οποία η
Ελλάδα πλήρωσε με 1.106.922 ψυχές, μέχρι τις ανεξόφλητες υποχρεώσεις
της Γερμανίας και τις διεθνείς αποφάσεις γύρω από αυτές, τις συνεχείς
αναβολές για την καταβολή τους, τη στάση της Γερμανίας προς τα άλλα
κράτη αλλά και το θέμα της διεκδίκησης από ελληνικής πλευράς.
Πρόκειται για έναν πλήρη οδηγό με τεκμηριωμένα στοιχεία και τις θέσεις
όλων των πλευρών, όπως ειπώθηκε, που καθιστά το πόνημα του Μανόλη
Γλέζου, ως ένα βιβλίο «για εθνικό προβληματισμό», ένα «εργαλείο για τη
δικαίωση», έναν «οδηγό δράσης». Με κοινό μήνυμα όλων το «οφείλουμε να
μην παραιτηθούμε».

Το ζήτημα που κυρίως θέτει το βιβλίο, πέραν του οικονομικού, είναι το
ηθικό, καθώς «είναι ιστορικά και ηθικά θεμελιωμένη η αξίωση της
Ελλάδας», όπως είπε ο κ. Κακλαμάνης, επισημαίνοντας την ανάγκη ενός
γόνιμου προβληματισμού, καθώς «εξεγείρονται συνειδήσεις όταν γίνονται
γνωστά τα νούμερα και το βιβλίο αυτό ανοίγει με εγκυρότητα ένα μεγάλο
κεφάλαιο για την ελληνική εξωτερική πολιτική».

«Σήμερα ένας άνθρωπος που είναι ζώσα μνήμη, ο Μανόλης Γλέζος, ανοίγει
μία μεγάλη πληγή εκείνης της εποχής του ναζισμού και διεκδικεί ιστορία
από την Ιστορία» είπε η κ. Σακοράφα, αναφέροντας ότι το βιβλίο είναι
ένας οδηγός δράσης που μας καλεί σε αγώνα, καθώς « το πολιτικό χρέος
είναι εδώ και πρέπει να το αναλάβουμε όλοι μας».

«Το βιβλίο, "βιβλίο εθνικής μνήμης και ιστορικής δικαιοσύνης", είναι
"επιστέγασμα των αγώνων και τεκμηριώνει το αίτημα αποζημιώσεων"» είπε
ο κ. Σκανδαλίδης τονίζοντας τη σημασία της αποκατάστασης του
αισθήματος δικαιοσύνης από τη Γερμανία που είναι αδιανόητο να μην
τίθεται. «Η Ελλάδα πρέπει να ξαναβρει τον εθνικό βηματισμό της. Αυτό
είναι ένα στοίχημα στο οποίο καλούνται να δώσουν τη μάχη όλες οι
δυνάμεις και να ανοίξουν τον δρόμο του μέτρου και της ζυγοστάθμισης
της χώρας και εδώ η ιστορική μνήμη πρέπει να είναι εργαλείο» τόνισε.

Τη σημασία της αποσαφήνισης των ανεξόφλητων υποχρεώσεων της Γερμανίας
έθεσε ο κ. Μαριάς καθώς, όπως είπε, η ελληνική κυβέρνηση έχει αρχίσει
ένα κούρεμα των απαιτήσεών μας. Ο ίδιος αναφέρθηκε στην πρόταση που
κατέθεσε στη Βουλή για εγγραφή των «επιδικασμένων» οφειλών -από τη
διάσκεψη του 1946, που δεν καταβλήθηκαν ποτέ- στον κρατικό
προυπολογισμό σε πέντε δόσεις, ώστε να φέρει τη Γερμανία στο δρόμο της
διαπραγμάτευσης. Παράλληλα τόνισε ότι η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει
στο θέμα αυτό και να ζητήσει τον προσδιορισμό του ποσού με τους τόκους
υπερημερίας και να τιτλοποιήσει το κατοχικό δάνειο εισάγοντάς το ως
ομόλογο στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Ο ίδιος ανέφερε και την
πρόταση Κουρουμπλή για σύσταση διακομματικής επιτροπή στη Βουλή, που
θα εξετάσει το θέμα. Μια διακομματική επιτροπή που, όπως είπε ο κ.
Τσούκαλης, θα παρακολουθήσει και την πορεία και το αποτέλεσμα της
έρευνας για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, που διεξάγει το
Εθνικό Λογιστήριο του Κράτους, την έκθεση του οποίου πρότεινε να
αξιολογήσουν διεθνείς ανεξάρτητοι εκτιμητές.

Το βιβλίο αποσκοπεί στο να απαλείψει την σύγχυση που επικρατεί γύρω
από τις λεγόμενες «πολεμικές αποζημιώσεις», αλλά και «να εξοπλίσει με
όλα τα τεκμηριωμένα επιχειρήματα για τη διεκδίκηση» εξήγησε ο Μ.
Γλέζος, επισημαίνοντας ότι κίνητρο δεν είναι είναι το μίσος, αλλά η
επιδίωξη της φιλίας των λαών Ελλάδας-Γερμανίας με απαραίτητη όμως
προϋπόθεση την αποκατάσταση του δικαίου.

Ο Μ. Γλέζος πρότεινε όλες οι γερμανικές εταιρείες που
δραστηριοποιούνται με έργα στην Ελλάδα να πληρωθούν από τη Γερμανία
έναντι του χρέους της προς τη χώρα, καθώς επίσης να αναλάβει η
Γερμανία και τα έξοδα σπουδών, με βάση την οφειλή, όσων Ελλήνων νέων
θέλουν να σπουδάσουν στα πανεπιστήμιά της.

«Γιατί και ένα μάρκο να ήταν η οφειλή», όπως είπε, η Γερμανία θα
έπρεπε να το πληρώσει ως εγγύηση ότι «στο μέλλον δεν θα διαπράξει
παρόμοια εγκλήματα». Γι αυτό σήμερα απαιτείται ένα πανελλήνιο επίπεδο
δράσης, που θα εκφράζει όλα τα κόμματα, αρχής γενομένης με μία
διακομματική επιτροπή στη Βουλή. «Γιατί η δικαίωση των αγώνων μου
είναι να αποκατασταθεί η αδίκια» κατέληξε ο κ. Γλέζος.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία