Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τι προκύπτει απο μία αμερικανική και μία γερμανική έρευνα

Η ρύπανση του αέρα, ιδίως από τα αυτοκίνητα, αυξάνει τον κίνδυνο για έμφραγμα ή εγκεφαλικό



Μίσιγκαν/Εσεν

Η μακρόχρονη έκθεση ενός ανθρώπου στη ρύπανση της ατμόσφαιρας, ιδίως όταν μένει κοντά σε δρόμο με μεγάλη κίνηση οχημάτων, αυξάνει τον κίνδυνο για έμφραγμα ή εγκεφαλικό, όπως επιβεβαιώνουν νέες επιστημονικές έρευνες, μία αμερικανική και μία γερμανική.

Η πρώτη μελέτη, με επικεφαλής την καθηγήτρια επιδημιολογίας Σάρα Αντάρ της Σχολής Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ιατρικής "PLoS Medicine", διαπίστωσε ότι η αύξηση των αιωρούμενων μικροσκοπικών σωματιδίων στην ατμόσφαιρα, που είναι μικρότερα από δυόμισι μικρόμετρα (ΡΜ2,5), δηλαδή εκατομμυριοστά του μέτρου, επιταχύνουν την αρτηριοσκλήρυνση, αυξάνοντας έτσι τον καρδιαγγειακό κίνδυνο.

Οι ερευνητές μελέτησαν περίπου 5.400 άτομα ηλικίας 45 έως 84 ετών, χωρίς εμφανή καρδιοπάθεια, που ζουν σε μητροπολιτικές περιοχές, όπου η ρύπανση του αέρα είναι κατά κανόνα μεγαλύτερη. Οι επιστήμονες έκαναν περιοδικούς ελέγχους με υπερήχους (ανά τριετία) στις αρτηρίες των ατόμων και συσχέτισαν την υγεία των αρτηριών με το επίπεδο της ρύπανσης στην περιοχή όπου ζούσε κάθε συμμετέχων στην μελέτη. Ακόμα κι αν κανείς δεν έχει εμφανή συμπτώματα καρδιοπάθειας, το πάχος της καρωτίδας και άλλων αρτηριών αποτελεί βασικό δείκτη για το πόσο εκτεταμένη είναι η αρτηριοσκλήρυνση.

Κατά μέσο όρο, το πάχος της σημαντικής αρτηρίας της καρωτίδας, που τροφοδοτεί με αίμα την καρδιά και τον εγκέφαλο, αύξανε κατά 14 μικρόμετρα κάθε χρόνο, όμως σε όσους ζούσαν στα σημεία των πόλεων με την μεγαλύτερη ατμοσφαιρική ρύπανση, η καρωτίδα γινόταν πιο παχιά και σκληρή με ταχύτερο ρυθμό.

Οι αμερικανοί επιστήμονες συμπέραναν ότι μόνο από αυτόν τον παράγοντα κινδύνου (τη ρύπανση του αέρα με σωματίδια), αυξάνει κατά 2% η πιθανότητα να πάθει κάποιος εγκεφαλικό σε σχέση με όσους ζουν σε μια πιο καθαρή περιοχή της πόλης. Η μελέτη έδειξε ότι όταν μειωνόταν η έκθεση κάποιου στη ρύπανση του αέρα (π.χ. επειδή μετακόμιζε σε πιο καθαρό μέρος), επιβραδυνόταν διαχρονικά η σκλήρυνση των αρτηριών.

Η δεύτερη μελέτη, με επικεφαλής τον δρα Χάγκεν Κελς του Γερμανικού Κέντρου Καρδιάς του Έσεν, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Καρδιολογίας "EuroPRevent 2013" στη Ρώμη, διαπίστωσε ότι η μακρόχρονη έκθεση ενός ανθρώπου στα λεπτά σωματίδια της ατμόσφαιρας των πόλεων (PM2,5) λόγω της ρύπανσης από τα αυτοκίνητα, αυξάνει τον κίνδυνο αρτηριοσκλήρυνσης.

Οι ερευνητές μελέτησαν περίπου 4.800 άτομα με μέση ηλικία 60 ετών και συσχέτισαν την απόσταση που ζούσαν από κάποιο δρόμο με μεγάλη κίνηση οχημάτων (που είχε αυξημένη ατμοσφαιρική ρύπανση), με το επίπεδο της αρτηριοσκλήρυνσης στη θωρακική αορτή. Για κάθε 100 μέτρα που κάποιος ζούσε πιο κοντά σε ένα τέτοιο επιβαρυμένο δρόμο, η αρτηριοσκλήρυνση αύξανε κατά 10% (μετρούμενη με βάση τη συσσώρευση ασβεστίου στα αγγεία).

Εξάλλου, μια μεγάλη δανική έρευνα, το 2012, είχε διαπιστώσει ότι μια άλλη μορφή ρύπανσης, η ηχητική, λόγω του συνεχούς θορύβου από την κυκλοφορία των οχημάτων, αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο για την καρδιά. Για κάθε δέκα ντεσιμπέλ που αυξάνει ο θόρυβος, αυξάνει κατά 12% ο κίνδυνος εμφράγματος.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τόσο τα σωματίδια που εκπέμπουν τα αυτοκίνητα, όσο και ο θόρυβος που κάνουν, αποτελούν δύο ξεχωριστούς παράγοντες κινδύνου για αρτηριοσκλήρυνση, αν και κατά πάσα πιθανότητα δρουν στο σώμα με μέσω παρόμοιων βιολογικών μηχανισμών.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία