 |
|
|  |  |  |  Στο ΄Ιδρυμα "Τζένη Καρέζη"
Αποστολή ανθρωπιάς
Αθήνα
Κάθε χρόνο 500 νέοι ασθενείς από όλη την Ελλάδα ζητούν τη βοήθειά τους. Περίπου 5.000 είναι οι επισκέψεις πασχόντων που δέχονται ετησίως στην έδρα τους. Καρκινοπαθείς ή ασθενείς με χρόνιες καταληκτικές και μη παθήσεις και οι οικογένειές τους βρίσκουν εκεί καταφύγιο και αξιοπρέπεια στο Γολγοθά της αρρώστιας. Είναι η Μονάδα Ανακούφισης Πόνου και Παρηγορητικής Αγωγής που λειτουργεί στο Ίδρυμα «Τζένη Καρέζη». Μια αποστολή ανθρωπιάς που αγκαλιάζει τον ασθενή και μέσα από μία ολοκληρωμένη επιστημονική φροντίδα του χαρίζει, πολλές φορές, μία ανέλπιστη ποιότητα ζωής.
Η Μονάδα ξεκίνησε το 1983 με την συνδρομή μιας «χούφτας» ανθρώπων στο Αρεταίειο Νοσοκομείο, ως παράρτημα του Πανεπιστημίου. Σε αυτή βρήκε ανακούφιση η Τζένη Καρέζη στη μάχη της με τον καρκίνο μέχρι το τέλος, έχοντας στο πλευρό της, ως γιατρό, την Κυριακή Μυστακίδου. Η σκέψη, μετά το θάνατο της Τζένης, να ενισχυθεί οικονομικά και να διευρυνθεί η πανεπιστημιακή δουλειά μ’ ένα Ίδρυμα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα από πίσω, όπως γίνεται και στο εξωτερικό, βρήκε απήχηση στην οικογένειά της και έγινε πραγματικότητα το 1992. Βρήκε όμως και πολλούς υποστηριχτές που με γενναίες δωρεές, όπως τα Ιδρύματα «Μποδοσάκη» και «Σταύρου Νιάρχου», αλλά και πολλοί άλλοι γνωστοί και άγνωστοι δωρητές, συνετέλεσαν στην αγορά και λειτουργία του κτιρίου στους Αμπελοκήπους (Κορινθίας 27) που στεγάζει την πανεπιστημιακή Μονάδα από το 2004.
Το Πανεπιστήμιο είναι αυτό που καλύπτει τα λειτουργικά έξοδα της Μονάδας, όπως και τη μισθοδοσία τριών εκ των επτά μόνιμων εργαζομένων. Οι υπόλοιπες δαπάνες καλύπτονται μέσα από δωρεές και έσοδα από εκδηλώσεις, επιστημονικές αλλά και πολιτιστικές, όπως μία πρόσφατη μεγάλη συναυλία με πολλούς καλλιτέχνες που συμμετείχαν αφιλοκερδώς για την οικονομική στήριξη του Ιδρύματος.
Οι υπηρεσίες της Μονάδας προς τους ασθενείς παρέχονται απολύτως δωρεάν, αυτό επισημαίνεται με κεφαλαία γράμματα και στο ενημερωτικό φυλλάδιο του Ιδρύματος.
Η ανακουφιστική- Παρηγορητική Αγωγή αποτελεί στις πιο εξελιγμένες χώρες ξεχωριστή ειδικότητα της Ιατρικής καθώς και εξειδίκευση της Νοσηλευτικής και της Ψυχολογίας. Είναι η ενεργός και ολιστική φροντίδα των ασθενών που υποφέρουν από καρκίνο ή άλλες σοβαρές χρόνιες παθήσεις. Στόχος η ανακούφιση των συμπτωμάτων- πόνος, ναυτία, αναιμία, δύσπνοια- με παράλληλη και συνεχιζόμενη ψυχολογική υποστήριξη τόσο στον ίδιο όσο και στην οικογένειά του για
Το 72% περίπου των ασθενών της Μονάδας είναι καρκινοπαθείς και απευθύνονται εκεί σε διάφορά στάδια της νόσου, με έμφαση στο τελικό.
Το ίδρυμα «Τζένη Καρέζη» και η Μονάδα Ανακουφιστικής- Παρηγορητικής Αγωγής βρίσκεται στους Αμπελοκήπους, στην oδό Κορινθίας 27 (115 26 Αθήνα).
Τηλέφωνα 210. 77.17.359- 210. 74.86.450
Φαξ 210.74.88.437
www.jkf.gr www.monadaanakoufisis.gr
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
