Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Βρετανός ερπετολόγος μελετάει τον πληθυσμό τους τα τελευταία 30 χρόνια

Η πιο πυκνοκατοικημένη από χελώνες περιοχή παγκοσμίως στις Αλυκές Κίτρους Πιερίας



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Νατάσα Καραθάνου)

Την μεγαλύτερη πυκνότητα σε χελώνες παγκοσμίως έχει έκταση του Εθνικού Πάρκου Δέλτα Αξιού- Λουδία- Αλιάκμονα, σύμφωνα με μετρήσεις που κάνει τα τελευταία 30 χρόνια ο Βρετανός ερπετολόγος Άντριαν Χέιλι (Adrian Hailey), ο οποίος αποκαλύπτει ότι σε έκταση 1700 στρεμμάτων ζουν περίπου 2000 χερσαίες χελώνες!

   Ο καθηγητής του πανεπιστημίου των Δυτικών Ινδιών επισκέφθηκε για πρώτη φορά ως φοιτητής την περιοχή το 1979 και έκτοτε μεταβαίνει σε τακτά χρονικά διαστήματα για να μελετήσει τις γραικοχελώνες (Testudo graeca) και τις μεσογειακές χελώνες (Testudo hermani) που ζουν στις Αλυκές Κίτρους, μέσα στο Εθνικό Πάρκο Αξιού.

   "Οι χελώνες είναι ένα καλό μοντέλο για να μελετήσεις ζώα που ζουν πολλά χρόνια. Είναι και οι ελέφαντες βέβαια, αλλά είναι δύσκολο να τους προσεγγίσεις για να... μελετηθούν" εξηγεί χαριτολογώντας, ο κ.Χέιλι, ο οποίος, αυτές τις μέρες, βρίσκεται καθημερινά στο πεδίο μελέτης από νωρίς το πρωί, ψάχνοντας για χελώνες. Ιδιαίτερα μεθοδικός στην έρευνά του, κρατάει σημειωματάρια με όλες τις χελώνες που έχει "μαρκάρει" τα τελευταία χρόνια και φτάνουν συνολικά τις 6591!

   "Αυτή τη χελώνα" λέει, δείχνοντας ένα σχετικά μικρό σε μέγεθος ζώο και αφού έχει συμβουλευθεί τη σχετική αρίθμηση στις σημειώσεις του, "την είχα μαρκάρει το 1980. Ήταν το νούμερο 275 και τότε ήταν 5 ετών. Χάρηκα πολύ που την ξαναβρήκα τώρα, ήταν να σαν να είδα έναν... παλιόφιλο!". Όπως διαπίστωσε, μάλιστα, μετρώντας τις χαρακιές στο καβούκι του, ο... παλιόφιλός του είχε μεγαλώσει όλα αυτά τα χρόνια μόλις 4 χιλιοστά και ήταν σε καλή κατάσταση, όπως άλλωστε όλες οι χελώνες που συνάντησε στη φετινή του εξόρμηση.

   Σύμφωνα με τον καθηγητή, επειδή στις εξορμήσεις του ξανασυναντά πολλές φορές χελώνες που έχει "μαρκάρει", συμπεραίνει πως η μεσογειακή χελώνα μπορεί να ζήσει έως και 50-60 χρόνια. "Συγκεκριμένα, ξαναβρήκα 29 χελώνες που είχα σημαδέψει στο παρελθόν" αναφέρει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι η περιοχή είναι ιδανική για το είδος καθώς η όχληση είναι μηδενική.

   "Οι μόνοι τους εχθροί είναι οι αλεπούδες και οι ασβοί που τρώνε τα αυγά τους, τα οποία εναποθέτουν σε ρηχές τρύπες που σκάβουν στο έδαφος" εξηγεί.

   Σημειώνεται ότι τους χειμερινούς μήνες, οι χελώνες πέφτουν σε χειμέρια νάρκη και μετά το τέλος Φεβρουαρίου ξεπροβάλλουν από την κρυψώνα τους και ζευγαρώνουν. Από τον Μάιο ως τον Ιούλιο, η θηλυκή γεννάει 1-12 αυγά σε τρύπες που σκάβει σε μαλακό χώμα και τα χελωνάκια βγαίνουν από το αυγό ύστερα από 2,5 μήνες περίπου, με τον ερχομό των βροχών.

   Το ασφαλές αυτό καταφύγιο των χελωνών απειλήθηκε μόνο από τη μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε τη δεκαετία του 1980, εξαιτίας της οποίας χάθηκε το 40% του πληθυσμού. Ωστόσο, όμως, σύμφωνα τον κ.Χέιλι, ο πληθυσμός τους έχει πλέον ανακάμψει και κυμαίνεται περίπου στα 2000 ζώα, δημιουργώντας ένα περιβάλλον με την μεγαλύτερη πυκνότητα του είδους παγκοσμίως.

   Στην προσπάθεια προστασίας του περιβάλλοντος της χελώνας, ο Φορέας Διαχείρισης Δέλτα Αξιού προτρέπει, από την πλευρά του, τους οδηγούς που βρίσκονται κατά τους θερινούς μήνες στην περιοχή των Αλυκών Κίτρους, να κινούνται προσεκτικά και σε χαμηλές ταχύτητες.

   Υπενθυμίζει δε, ότι όλες οι χελώνες προστατεύονται από την ελληνική και τη διεθνή νομοθεσία, η οποία απαγορεύει τη συλλογή τους από τη φύση, την κατοχή τους σε αιχμαλωσία, την πώληση, την εκμετάλλευση, την κακοποίηση ή θανάτωσή τους.

  



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία