Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο Χιλιανός Σίντλερ βοήθησε να σωθούν δεκάδες αντιφρονούντες που κατεδίωκε η δικτατορία του Πινοτσέτ



Σαντιάγο

Δεκάδες Χιλιανοί αντιφρονούντες οι οποίοι διώκονταν από τη δικτατορία του Αουγκούστο Πινοτσέτ σώθηκαν χάρη στον Χόρχε Σίντλερ, έναν Χιλιανό κομμουνιστή ο οποίος —όπως και ο πασίγνωστος Γερμανός με το ίδιο επώνυμο, ο Όσκαρ Σίντλερ— διακινδύνευσε τη ζωή του για να προστατεύσει τη ζωή άλλων.

Το βιβλίο Η λίστα του Χιλιανού Σίντλερ, που έγραψε ο δημοσιογράφος Μανουέλ Σαλασάρ και παρουσιάστηκε  σε ένα πολιτιστικό κέντρο στο Σαντιάγο, ρίχνει φως στη δράση του, που ως τώρα παρέμενε στο σκοτάδι.

Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του στρατηγού Αουγκούστο Πινοτσέτ, την 11η Σεπτεμβρίου 1973, ο Χόρχε Σίντλερ, μέλος του ΚΚ, αποφάσισε να μη φύγει από τη χώρα αλλά να βοηθήσει τους συντρόφους του, που καταδίωκε το νεοσύστατο πολιτικό της ασφάλειας της χούντας.

Το όνομα και η ιστορία του αναπόφευκτα θυμίζουν τον Γερμανό επιχειρηματία Όσκαρ Σίντλερ, ο οποίος έσωσε πάνω από χίλιους Εβραίους από τα στρατόπεδα εξόντωσης των Ναζί δίνοντάς τους δουλειά στα εργοστάσιά του, η δράση του οποίου αποτέλεσε την έμπνευση για ένα βιβλίο και το πολύ γνωστό φιλμ του Στίβεν Σπίλμπεργκ.

Ο Χιλιανός Σίντλερ, δημόσιος λειτουργός όταν έγινε το πραξικόπημα, εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του από το στρατιωτικό καθεστώς. Αποφάσισε κατόπιν να συνεταιριστεί με έναν φαρμακοποιό, τον Ραμίρο Ρίος.

Οι δυο τους άνοιξαν ένα φαρμακείο που πρόσφερε κάλυψη σε ένα μυστικό δίκτυο αλληλοβοήθειας, δίνοντας δουλειά σε στελέχη της Αριστεράς που υποστήριζαν την κυβέρνηση του Σαλβαδόρ Αλιέντε, του πρώτου μαρξιστή που εξελέγη στην προεδρία της Χιλής το 1970 και σκοτώθηκε την ημέρα του πραξικοπήματος.

«Ήταν ζήτημα επιβίωσης. Αποφασίσαμε να στήσουμε ένα φαρμακείο, το οποίο θα έδινε δουλειά σε συντρόφους. Βοηθήσαμε πολλούς κομμουνιστές ηγέτες, που μπόρεσαν να σωθούν», θυμάται ο Χόρχε Σίντλερ, 75 ετών σήμερα.

Συνολικά, ο Σίντλερ άνοιξε τέσσερα φαρμακεία στο Σαντιάγο και ένα στην πόλη Κουρακαβί, 60 χλμ. από την πρωτεύουσα, στα οποία εργάστηκαν τουλάχιστον εκατό αντιφρονούντες, μέλη και στελέχη της αριστεράς, από το 1973 ως το 1978.

Οι αγωνιστές μάθαιναν να εξυπηρετούν τους πελάτες και κατάφερναν να περνούν απαρατήρητοι από τους ανθρώπους της DINA, της επίφοβης μυστικής αστυνομίας του Πινοτσέτ.

«Μερικοί δεν έκαναν τίποτε, απλώς έρχονταν. Ήταν μια κάλυψη ώστε να έχουν μια νόμιμη απασχόληση για (να ξεγελούν) τον μηχανισμό της καταστολής», εξήγησε ο Αλσίνο Γκαρσία, ένας από τους κομμουνιστές που έσωσε ο Σίντλερ και διευθύνει, έως ακόμη και σήμερα, ένα φαρμακείο στο Σαντιάγο.

Ο Σίντλερ συνέβαλε στην αναδιοργάνωση του παράνομου μηχανισμού του Κομμουνιστικού Κόμματος για να αρχίσει η αντίσταση στη δικτατορία και να προσφερθεί βοήθεια στους διωκόμενους συντρόφους του.

«Κάθε εβδομάδα εμφανίζονταν σύντροφοι του κόμματος, άνεργοι, κακοντυμένοι, πεινασμένοι. Κάναμε ό,τι μπορούμε για να τους βοηθήσουμε», θυμάται ο Σίντλερ.

«Ο Χόρχε νοίκιαζε σπίτια για τους διωκόμενους αγωνιστές, τους βοηθούσε οικονομικά, διένειμε φάρμακα (. . .) αυτό που έκανε είναι άξιο να το θυμάται κανείς», λέει ο Κιντίν Μπάριος, ο οποίος σήμερα διευθύνει το πρώτο φαρμακείο που είχε ανοίξει ο Σίντλερ το 1973.

Ο Σίντλερ και οι σύντροφοί του επισήμως διέκοψαν κάθε σχέση με το κόμμα και απέφευγαν να συναντιούνται εκτός των ωρών της εργασίας τους.

Αλλά παρ' όλες τις προφυλάξεις τους, τα φαρμακεία του Σίντλερ παρακολουθούνταν από τους πράκτορες της DINA. «Δυο φυγάδες (που είχαν περάσει από ένα από τα φαρμακεία) συνελήφθησαν και εξαφανίστηκαν, αλλά η DINA δεν μπόρεσε ποτέ να επαληθεύσει τις πραγματικές τους σχέσεις μαζί μας», θυμάται ο Γκαρσία. Και ο ίδιος είχε απαχθεί και βασανιστεί το 1978 από την μυστική αστυνομία, αλλά απελευθερώθηκε δύο ημέρες αργότερα.

Σύμφωνα με τον Γκαρσία, όπλα, ανάμεσά τους και τουφέκια AK-47 που ανήκαν το δίχως άλλο στο Πατριωτικό Μέτωπο Μανουέλ Ροντρίγκες (FPMR), τον στρατιωτικό βραχίονα του ΚΚ που ιδρύθηκε επί των ημερών της δικτατορίας του Πινοτσέτ, είχαν κρυφτεί σε κάποια από τα φαρμακεία για μικρά διαστήματα. Το FPMR είχε αποπειραθεί να σκοτώσει τον δικτάτορα τον Σεπτέμβριο του 1986.

Ο Χόρχε Σίντλερ ζει σήμερα μαζί με την οικογένειά του στη Γερμανία, αλλά ταξίδεψε στη Χιλή για την παρουσίαση του βιβλίου για τη ζωή του.

Πάνω από 3.000 άνθρωποι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, δολοφονήθηκαν ή εξαφανίστηκαν τα 17 χρόνια της δικτατορίας στη Χιλή. Περίπου 38.000 άνθρωποι βασανίστηκαν.

Ο στρατηγός Πινοτσέτ απεβίωσε το 2006, χωρίς να περάσει από δίκη ποτέ.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία