Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




 Ελληνίδα εκπροσώπησε την ΕE στο G(irls)20 Summit



Μελβούρνη - (Ανταπόκριση Σωτήρης Χατζημανώλης)

Γεννήθηκε στη Γεωργία, μεγάλωσε στην Ελλάδα και εκπροσώπησε την Ευρωπαϊκή Ένωση στο G(irls)20 Summit που έγινε στην Αυστραλία.

Το G(irls)20 είναι μία ετήσια σύνοδος στο πρότυπο του G20 που κινητοποιεί νεαρές γυναίκες σε διεθνές επίπεδο με σκοπό να καλλιεργήσει μια νέα γενιά γυναικών- ηγετών. Και επειδή φέτος η σύνοδος του G20 θα γίνει στην Αυστραλία, η G(irls)20- συμμετείχαν συνολικά 22 κορίτσια που εκπροσωπούσαν τις χώρες μέλη της ΕΕ- έγινε επίσης στο Σίδνεϊ και την Ευρωπαϊκή Ένωση εκπροσώπησε η εικοσάχρονη Άννα-Λάλι Τσιλίδου.

Η Άννα-Λάλι Τσιλίδου, μαζί με τα άλλα κορίτσια, μετά από συνέδρια και εργαστήρια επτά ημερών, ετοίμασαν μία έκθεση με προτάσεις για τις γυναίκες την οποία έδωσαν στον Αυστραλό πρωθυπουργό για να τις φέρει προς συζήτηση μεταξύ των 20 ισχυρότερων ηγετών του πλανήτη. Πρόκειται για μεγάλη διάκριση, που παίρνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, αν ληφθεί υπόψη ότι η ίδια γεννήθηκε στη Γεωργία.

Σε συνέντευξή της στο ελληνικό πρόγραμμα της ραδιοφωνίας SBS, η Άννα-Λάλι Τσιλίδου μίλησε με αισιοδοξία για το μέλλον, «αρκεί οι νέοι να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, χωρίς δικαιολογίες».

«Είμαι υπερήφανη που μια Ελληνίδα εκπροσώπησε την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί στέλνει το μήνυμα πως υπάρχει και η Ελλάδα των ικανών νέων που προσπαθούν, τα καταφέρνουν, δεν είναι τεμπέληδες και δεν γκρινιάζουν» είπε.

Μίλησε για τη διατήρηση της ελληνικότητας στην Τιφλίδα αλλά και την αμέριστη συμπαράσταση που είχε η οικογένειά της στην Ελλάδα.

«Ο βιολογικός μου πατέρας σκοτώθηκε σε τροχαίο προτού γεννηθώ και η μητέρα μου με τον δεύτερο άντρα της -τον οποίο νιώθω πατέρα μου- με μεγάλωσε, με πολλή συζήτηση. Ούτε μία φορά δεν αισθάνθηκα ότι κάτι μου επιβλήθηκε. Αλλά η μόρφωση ήταν οικογενειακή αξία και εκεί πήγαιναν όλα τα λεφτά. Σκεφτείτε ότι η μητέρα μου με προτροπή του πατέρα μου, ο οποίος είναι σήμερα συνταξιούχος λοστρόμος, τελείωσε το Μαθηματικό στην Ελλάδα και διδάσκει ακόμα».

Λυπάται που πολλοί νέοι εγκαταλείπουν την Ελλάδα: «Η Ελλάδα έχει επενδύσει πολλά σε μένα. Ακόμα περισσότερα, η οικογένειά μου με τα πενιχρά οικονομικά της. Αν φύγω τώρα και πάω στο εξωτερικό θα με εκμεταλλευθεί μια άλλη χώρα που δεν έχει επενδύσει τίποτα. Τιμώ τη μικρή μειοψηφία των ικανών που επιλέγουν να μείνουν στην Ελλάδα και να την αλλάξουν προς το καλύτερο» λέει.

Καλά λόγια λέει και για το Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας όπου φοιτά. «Είναι πολύ καλό ίδρυμα. Μικρό και αποτελεσματικό» σημειώνει και καλεί τους νέους να πάρουν την τύχη στα χέρια τους: «Ευκαιρίες υπάρχουν, αρκεί να τις κυνηγήσουμε εμείς. Να κάνουμε αυτό που θέλουμε. Να παλέψουμε και να μην αφήσουμε τίποτα στην τύχη ή σε άλλους να το (σ.σ. το μέλλον) καθορίσουν για μας» σημειώνει.

Η Άννα-Λάλι Τσιλίδου μετακόμισε με τη μητέρα της από την Τιφλίδα στην Αλεξανδρούπολη σε ηλικία τεσσάρων ετών, προσαρμόστηκε στη νέα πατρίδα της και ξεχώρισε από νωρίς στο σχολείο. Πήρε το απολυτήριο λυκείου με 19,4 (το 2009, διακρίθηκε και στους πανελλήνιους αγώνες επιχειρηματολογίας) και μπήκε έκτη στο Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Στα τέσσερα πρώτα εξάμηνα ως φοιτήτρια, πρόλαβε να συνδιοργανώσει το πρώτο πανεπιστημιακό TEDx στη βόρεια Ελλάδα, να λάβει τιμητική διάκριση στον 19ο Φοιτητικό Διαγωνισμό Economia, να κατακτήσει το πρώτο βραβείο στον φοιτητικό διαγωνισμό του EBEA το 2014 και να συμμετάσχει σε δύο ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά προγράμματα στη Δανία και τη Βιέννη, εκπροσωπώντας την Ελλάδα.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία