Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κι ομως, ενα  ορισμένο είδος φαλάκρας στα 45 αυξάνει - λένε οι επιστήμονες- τον κίνδυνο για .....επιθετικό καρκίνο του προστάτη 



Νέα Υόρκη

Οι άνδρες που έως τα 45 τους έχουν ένα συγκεκριμένο είδος φαλάκρας, έχοντας χάσει τρίχες τόσο στο μπροστινό μέρος του κεφαλιού τους, όσο και στην κορυφή, κινδυνεύουν περισσότερο -40% κατά μέσο όρο- από επιθετικό καρκίνο του προστάτη, σε σχέση με τους συνομηλίκους τους που δεν έχουν τέτοια προβλήματα με τα μαλλιά τους, σύμφωνα με μια νέα μεγάλη αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Εκτιμάται ότι περίπου ένας στους δέκα άνδρες (το 10%) έχουν αυτό το είδος φαλάκρας. Άλλα είδη φαλάκρας (π.χ. μόνο μπροστά ή μόνο στην κορυφή) δεν φαίνεται να σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μάικλ Κουκ του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου των ΗΠΑ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Journal of Clinical Oncology" της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας, ανέλυσαν στοιχεία για 39.000 άνδρες ηλικίας 55 έως 74 ετών. Καθένας κλήθηκε να περιγράψει την κατάσταση των μαλλιών του στην ηλικία των 45 ετών (περίπου οι μισοί ανέφεραν ότι ήδη σε εκείνη την ηλικία είχαν μικρότερες ή μεγαλύτερες απώλειες τριχών στο κεφάλι τους).

Η στατιστική ανάλυση έδειξε πως υπάρχει σαφής σχέση ανάμεσα στο είδος της φαλάκρας στα 45 και στην εμφάνιση επιθετικού καρκίνου αργότερα. Συγκεκριμένα, στη διάρκεια της τριετούς έρευνας, 1.138 άτομα διαγνώστηκαν με καρκίνο του προστάτη, από τους οποίους οι μισοί (51%) επιθετικού τύπου. Η μέση ηλικία της διάγνωσης της νόσου ήταν τα 72 έτη.

Οι άνδρες που ήσαν ήδη από τα μισά της ζωής τους φαλακροί, ενώ είχαν και αραίωση των μαλλιών τους στην κορυφή του κεφαλιού, είχαν 40% μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης επιθετικού καρκίνου. Αντίθετα, δεν διαπιστώθηκε κάποια συσχέτιση ανάμεσα στο είδος της φαλάκρας και στην εμφάνιση μη επιθετικού καρκίνου του προστάτη.

Όπως είπε ο Μάικλ Κουκ, αν η νέα μελέτη επιβεβαιωθεί και από επόμενες, τότε η ιατρική αξιολόγηση της φαλάκρας μπορεί πιθανώς να βοηθήσει στον έγκαιρο εντοπισμό των ανδρών εκείνων που κινδυνεύουν περισσότερο από τη συγκεκριμένη πάθηση. Προς το παρόν πάντως, επεσήμανε, οι φαλακροί άνδρες δεν πρέπει να ανησυχούν υπερβολικά. Άλλωστε, ακόμη και σε αυτή την ομάδα υψηλότερου κινδύνου, οι περισσότεροι άνδρες δεν εμφανίζουν τελικά καρκίνο του προστάτη.

Ο καρκίνος του προστάτη είναι ο δεύτερος συχνότερος καρκίνος στους άνδρες μετά τον καρκίνο του δέρματος. Ο επιθετικός αναπτύσσεται ταχύτερα και αντιμετωπίζεται πολύ πιο δύσκολα. Τόσο η συγκεκριμένη νόσος όσο και η φαλάκρα σχετίζονται με αυξημένα επίπεδα ανδρικών σεξουαλικών ορμονών (των ανδρογόνων), που παράγονται κυρίως στους όρχεις. Η υπερπαραγωγή ανδρογόνων μπορεί να οδηγήσει σε σταδιακή απώλεια των μαλλιών. Από την άλλη, τα ανδρογόνα μπορούν να διευκολύνουν τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων στον προστάτη, τον αδένα του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος.

Η Αμερικανική Εταιρεία Καρκίνου εκτιμά ότι ο κίνδυνος για έναν άνδρα να εμφανίσει καρκίνο του προστάτη κάποια στιγμή στη ζωή του, είναι 15,3%, ενώ να πεθάνει από αυτόν, είναι 2,7%.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία