Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ζώντας μαζί με τις... αρκούδες στο χωριό Μανασσή Ζαγορίου



Γιάννενα - (Ανταπόκριση Μ.Τζώρα)

«Ζούμε μαζί με τις αρκούδες. Είμαστε λιγοστοί άνθρωποι στο χωριό και από τον Ιούλιο που αρχίζουν τα κεράσια, έως και σήμερα, πολλές φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι με αρκούδες και τα μωρά τους. Χρειάζεται ψυχραιμία αν και φοβόμαστε»… Με αυτά τα λόγια περιγράφουν  οι κάτοικοι του χωριού Μανασσή που βρίσκεται στο Νότιο-Κεντρικό Ζαγόρι και απέχει 43 χιλιόμετρα από τα Ιωάννινα, την κατάσταση που καθημερινά βιώνουν, ειδικά το τελευταίο διάστημα μέσα στον οικισμό.

Αφορμή για την επίσκεψη στο Μανασσή, ήταν το περιστατικό που σημειώθηκε στο μοναδικό καφενείο του χωριού, όταν μία αρκούδα ανέβηκε στην...... στέγη γιατί όπως μας περιγράφει η ιδιοκτήτρια κ. Περσεφόνη Μυλωνά, «μύρισε τις σφήκες και ήταν πεινασμένη». Το άγριο ζώο, έβγαλε επιμελώς τις πλάκες της στέγης μέχρι να φτάσει στην σφηκοφωλιά και στην συνέχεια έφυγε από το καλντερίμι σύμφωνα με τα ίχνη που άφησε μετά την επιδρομή. Η κ. Μυλωνά επισημαίνει ότι από τύχη δεν βρέθηκε η αρκούδα μέσα στο καφενείο, γιατί πρόσφατα είχαν γίνει επισκευές στην στέγη και την οροφή.

Ο καθένας στο Μανασσή περιγράφει τις δικές του «εμπειρίες». Η κ. Ακριβούλα Λαδιά- Σνάιντερ μέσα από το παράθυρο του σπιτιού της, πολλές φορές έχει φωτογραφήσει αρκούδες με τα μωρά τους. Πριν δύο ημέρες, όπως λέει, φτάνοντας το απόγευμα στο σπίτι ήρθε αντιμέτωπη με μία αρκούδα η οποία ήταν ανεβασμένη στην καρυδιά της αυλής. «Το ζώο ήταν πάνω σε ένα κλώνο και έτρωγε καρύδια. Μόλις το αντίκρισα δεν προχώρησα στην είσοδο του σπιτιού, προς στιγμήν φοβήθηκα. Αθόρυβα επέστρεψα στο αυτοκίνητο. Ίσως και εκείνο όταν με είδε, φοβήθηκε γιατί κινήθηκε πάνω στο δέντρο και έπεσε κάτω μαζί με τον κλώνο». Η κ. Ακριβούλα συνεχίζει ότι πριν από ένα μήνα, μία αρκούδα μαζί με 3 μωρά της κοιμόταν κάτω από την βεράντα του σπιτιού της. Επίσης αναφέρει ότι, ένα απόγευμα πριν από 10 ημέρες, μαζί με μία γειτόνισσα παρακολουθούσαν, πως μία μητέρα αρκούδα, μάθαινε τα μωρά της να αναρριχώνται σε μία κορομηλιά.

Το Μανασσή, μοιάζει με χωριό φυτεμένο μέσα στο δάσος και όπως μας εξηγούν οι κάτοικοι οι αρκούδες βρίσκονται ουσιαστικά μέσα στα χωράφια και τις αυλές των σπιτιών. Στο καφενείο συναντήσαμε τον Ιωάννη Τσιάμη, θηροφύλακα της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας. Όπως αποκαλύπτει σε όλες τις ορεινές περιοχές της Ηπείρου υπάρχουν προβλήματα από τις αρκούδες που αναζητούν τροφή μέσα στους οικισμούς, καταστρέφοντας κήπους ακόμη και κυψέλες από μελίσσια. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι, σε 3 περιπτώσεις, στα χωριά Δεμάτι και Βρυσοχώρι, έσπασαν και πόρτες από ξωκλήσια, για να πιούν το λάδι από τα καντήλια.

Ο κτηνοτρόφος της περιοχής Γιώργος Ματσόπουλος, με οργή αναφέρει ότι κοπάδι του λιγόστεψε κατά 15 πρόβατα, γιατί όπως ισχυρίζεται μπαίνουν στο μαντρί αρκούδες και λύκοι.

«Βρίσκουμε τα πρόβατα φαγωμένα η δεν τα βρίσκουμε καθόλου. Προχθές με την βροχή μου έφαγαν τρία ζώα» μας είπε.

Η μόνιμη πλέον παρουσία της αρκούδας στον οικισμό δημιουργεί μεγάλο προβληματισμό στους κατοίκους του.

«Δεν μπορούμε να ζούμε έτσι με τον φόβο. Πως θα ζήσουμε: Θέλω να ανέβω από το σπίτι και φοβάμαι. Με το που θα την δω μένω ξερή», τονίζει η κ. Περσεφόνη Μυλωνά.

Αναζητώντας μία απάντηση σχετικά με την έξαρση του φαινομένου, οι κάτοικοι υποστηρίζουν ότι τα τελευταία χρόνια συρρικνώθηκε η υλοτομία με αποτέλεσμα το δάσος να φτάνει στα σπίτια και επιπλέον στην περιοχή δεν υπάρχουν πια, τα μεγάλα κοπάδια με τα χιλιάδες ζώα και τα τσοπανόσκυλα, που κρατούσαν σε απόσταση τα άγρια ζώα.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία