Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αποζημίωση περίπου δύο εκατ ευρώ θα λάβουν δύο οικογένειες των οποίων τα βιολογικά παιδιά μπερδεύτηκαν στο μαιευτήριο μετά τη γέννα



Γκρας/Γαλλία

Δικαστήριο στη Γαλλία έκρινε υπέρ της αποζημίωσης των οικογενειών δύο νεαρών γυναικών, οι οποίες από ένα μπέρδεμα στο μαιευτήριο όπου γεννήθηκαν πριν από τουλάχιστον 20 χρόνια, δόθηκαν σε άλλες οικογένειες.

Η κλινική στη νότια Γαλλία που βρέθηκε στο επίκεντρο της υπόθεσης θα κληθεί τώρα να καταβάλει αποζημίωση συνολικά σχεδόν 2 εκατομμυρίων ευρώ στις γυναίκες αυτές και στις οικογένειές τους , έπειτα από την απόφαση δικαστηρίου στην πόλη Γκρας.

Το ποσό αυτό είναι σημαντικά μικρότερο από τα 12 εκατομμύρια ευρώ που ζητούσαν ως αποζημίωση οι οικογένειες.

Τα χρήματα θα μοιραστεί η κάθε νεαρή γυναίκα, που θα λάβει από 400.00 ευρώ, ενώ τα υπόλοιπα θα μοιραστούν οι γονείς και τα αδέλφια τους.

Τα δύο νεογέννητα κορίτσια διαγνώστηκαν με ίκτερο λίγο μετά τη γέννησή τους τον Ιούλιο του 1994 και τοποθετήθηκαν στην ίδια θερμοκοιτίδα σε μία κλινική στις Κάννες.

Από λάθος μία νοσηλεύτρια παρέδωσε τα νεογέννητα, το ένα στην οικογένεια του άλλου.

Ο πατέρας του ενός κοριτσιού, της Μανόν Σερανό, προβληματιζόταν όσο το παιδί μεγάλωνε για το αν ήταν η βιολογική του κόρη εξαιτίας του σκουρόχρωμου δέρματός της. Εξέταση DNA αποκάλυψε ότι η Μανόν, που όταν υποβλήθηκε σε αυτή ήταν δέκα ετών, δεν ήταν βιολογικό παιδί ούτε του πατέρα ούτε της μητέρας της.

Το γεγονός αυτό οδήγησε στη διεξαγωγή έρευνας η οποία έφερε στο φως το μπέρδεμα στο μαιευτήριο και κατέστησε εφικτή την ταυτοποίηση των βιολογικών οικογενειών των κοριτσιών.

Τα κορίτσια γνώρισαν δηλαδή τους βιολογικούς τους γονείς όταν ήταν δέκα ετών, αλλά συνέχισαν να ζουν με τους γονείς που τα είχαν αναθρέψει.

"Βρίσκεσαι ενώπιον μίας γυναίκας που είναι η βιολογική σου μητέρα, αλλά που είναι μία άγνωστη", δήλωσε η Μανόν Σερανό αναφερόμενη στην πρώτη της συνάντηση με την πραγματική της οικογένεια.

Οι γονείς πάντως είχαν εκφράσει εξαρχής την ανησυχία τους ότι ενδεχομένως να έφυγαν από την κλινική με το λάθος μωρό.

Όπως είπαν η μία μητέρα, η Σοφί Σερανό, και η μη βιολογική της κόρη Μανόν, οι συνήγοροι υπεράσπισης της κλινικής είχαν υποστηρίξει στο δικαστήριο και στην δίκη που διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών τον Δεκέμβριο ότι ευθύνονταν οι μητέρες που δεν αναγνώρισαν τα παιδιά τους.

Το επιχείρημά αυτό είχε ανατρέψει άμεσα η Μανόν Σερανό η οποία είχε υπερασπιστεί την γυναίκα που την ανέθρεψε.

"Διαμαρτυρήθηκε, βρέθηκε ενώπιον μίας καταρτισμένης νοσηλεύτριας, ήταν πολύ νέα, μόλις είχε γεννήσει. Επομένως είναι παράλογο να κατηγορείται, το βρίσκω απάνθρωπο".

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία