Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δηλώσεις καθηγητή Καρβούνη

«Δίκοπο μαχαίρι» η ασπιρίνη



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Αγγέλα Φωτοπούλου)

 Η ασπιρίνη είναι "δίκοπο μαχαίρι" καθώς από τη μία μπορεί να προστατέψει από τα καρδιαγγειακά επεισόδια, αλλά από την άλλη μπορεί να προκαλέσει αιμορραγίες, επισημαίνει ο καθηγητής Καρδιολογίας του ΑΠΘ Χαράλαμπος Καρβούνης.

   "Πολύ συχνά, άτομα μέσης ηλικίας, που δεν είναι ασθενείς, αρχίζουν και παίρνουν ασπιρίνη για προληπτικούς λόγους. Αυτό είναι ένα θέμα το οποίο απασχολεί πάρα πολύ την ιατρική κοινότητα, γιατί ξέρουμε ότι η θρόμβωση είναι ένας βασικός παράγων στην εκδήλωση διάφορων καρδιαγγειακών επεισοδίων. Ίσως το πιο διαδεδομένο και το πιο απλό φάρμακο, για να αποφύγουμε τη θρόμβωση, είναι η ασπιρίνη. Οπότε, υπάρχει μία τάση να χορηγούμε την ασπιρίνη για προληπτικούς λόγους ώστε να μην πάθει κανείς θρόμβωση και να αποφύγει τα καρδιαγγειακά επεισόδια. Βέβαια, η ασπιρίνη, όπως όλα τα αντιθρομβωτικά, τα αντιπηκτικά φάρμακα είναι ένα 'δίκοπο μαχαίρι', διότι από τη μία βοηθά στην αποφυγή της θρόμβωσης και από την άλλη μπορεί να προκαλέσει αιμορραγίες, όπως όλα τα αντιπηκτικά φάρμακα" ανέφερε ο κ. Καρβούνης , με αφορμή διάλεξη, με θέμα "Ο ρόλος της ασπιρίνης στην πρωτογενή πρόληψη καρδιαγγειακών συμβαμάτων", την οποία έδωσε στο πλαίσιο του 15ου Συνεδρίου "New Trends in Cardiology".

   Σύμφωνα με τον καθηγητή, ο κίνδυνος εκδήλωσης αιμορραγίας είναι αυτός που αποτρέπει τη γενικευμένη χορήγηση της ασπιρίνης σε μεγάλους πληθυσμούς. "Δεν πρέπει άκριτα να παίρνουν όλοι ασπιρίνη γιατί μπορεί να έχουν κάποιο όφελος, αλλά από την άλλη μεριά ελλοχεύει ο κίνδυνος της αιμορραγίας, ο οποίος, καμιά φορά, μπορεί να είναι μεγάλος. Οι αιμορραγίες μπορεί να είναι από απλές, όπως μια αιμορραγία στο γαστρεντερικό σύστημα ή μια αιμορραγία των ούλων, οι οποίες δεν είναι υψηλού κινδύνου, αλλά καμιά φορά μπορεί να είναι και κάποια μεγάλη αιμορραγία, όπως μια βαριά γαστρορραγία ή εγκεφαλική αιμορραγία, που είναι πολύ βαριές. Γι' αυτό υπάρχουν οδηγίες. Η ιατρική κοινότητα, μετά από πάρα πολλές μελέτες που έχουν γίνει πάνω σε αυτό το θέμα, στρέφεται στη χορήγηση ασπιρίνης κυρίως σε άτομα που είναι υψηλού κινδύνου να πάθουν θρόμβωση, οπότε και το όφελος είναι μεγάλο και ξεπερνάει τον κίνδυνο δυνητικής βλάβης από την αιμορραγία σε αυτούς τους ασθενείς" προσθέτει ο κ. Καρβούνης.

   Στο ερώτημα ποιοι δεν πρέπει να παίρνουν ασπιρίνη, ο κ. Καρβούνης απαντά: "Κυρίως αυτοί που έχουν κάποιο ιστορικό αιμορραγίας. Δηλαδή, αυτοί που θα αποκλείσουμε από τη χορήγηση ασπιρίνης είναι άτομα που έχουν πάθει κάποια γαστρορραγία, κάποια υποθεραπεία με ασπιρίνη. Επίσης, άτομα που έχουν κάποιο ιστορικό ή κάποια κληρονομικότητα στην οικογένεια με συχνές αιμορραγίες κ.λπ., αυτοί είναι οι ασθενείς που πρέπει να τους εντοπίσουμε και να μην τους χορηγήσουμε τα φάρμακα".

  



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία