Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αν η καρδιά χτυπάει γρήγορα σε φάση ηρεμίας, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος πρόωρου θανάτου



Πανεπιστήμιο Τσινγκντάο/Κίνα

Οι άνθρωποι που έχουν υψηλή καρδιακή συχνότητα - μεγάλο αριθμό καρδιακών παλμών- σε φάση ηρεμίας, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου από οποιαδήποτε αιτία, ακόμη και αν δεν έχουν τους συνήθεις παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, σύμφωνα με μια νέα κινεζική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Ντονγκφένγκ Ζανγκ του Ιατρικού Κολλεγίου του Πανεπιστημίου Τσινγκντάο της Σαντόνγκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό του Καναδικού Ιατρικού Συλλόγου "Canadian Medical Association Journal", μελέτησαν (μετα-ανάλυση) 46 δημοσιευμένες έρευνες, που συνολικά αφορούσαν περίπου 1,24 εκατομμύρια ασθενείς και 78.400 θανάτους.

«Η συσχέτιση της καρδιακής συχνότητας σε φάση ηρεμίας με τον κίνδυνο θανάτου είναι ανεξάρτητη από τους παραδοσιακούς παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, πράγμα που σημαίνει πως η συχνότητα των καρδιακών παλμών σε φάση ηρεμίας συνιστά δείκτη πρόβλεψης της θνησιμότητας στον γενικό πληθυσμό», σύμφωνα με τους Κινέζους επιστήμονες.

Μέχρι σήμερα, τα υπάρχοντα στοιχεία για τη σχέση ανάμεσα στην ταχυκαρδία σε φάση ηρεμίας και στον κίνδυνο θανάτου δεν είχαν οδηγήσει σε οριστικά συμπεράσματα. Η νέα μετα-ανάλυση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο κίνδυνος θηνσιμότητας από οποιαδήποτε αιτία αυξάνεται κατά 9% για κάθε δέκα παραπάνω παλμούς της καρδιάς ανά λεπτό σε φάση ηρεμίας.

Οι άνθρωποι με πάνω από 80 παλμούς ανά λεπτό έχουν κατά μέσο όρο 45% μεγαλύτερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου σε σχέση με όσους έχουν 60 έως 80 παλμούς (για τους τελευταίους ο αυξημένος κίνδυνος είναι της τάξης του 21%). Ο κίνδυνος αυξάνεται περισσότερο, όταν η ταχυκαρδία σε φάση ηρεμίας ξεπερνά τους 90 παλμούς ανά λεπτό. Παρόλα αυτά, οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι, αν και συγκριτικά αυξημένος, ο απόλυτος κίνδυνος παραμένει μικρός.

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αυξημένη καρδιακή συχνότητα συνιστά δείκτη κακής υγείας. Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στη συχνότητα των καρδιακών παλμών τους σε φάση ηρεμίας και πρέπει να ασκούνται σωματικά περισσότερο ώστε να την μειώσουν», δήλωσε ο δρ Ζανγκ.

Οι ερευνητές τόνισαν την ανάγκη να αναπτυχθεί ένας αλγόριθμος, που θα παίρνει υπόψη του τόσο την καρδιακή συχνότητα σε φάση ηρεμίας, όσο και τυχόν άλλους καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου, προκειμένου να βοηθήσει τους γιατρούς κατά την κλινική αξιολόγηση των ασθενών. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία