Δεν είναι αλήθεια ότι η παρουσία ενός αγαπημένου προσώπου αναπτερώνει το ηθικό ενός βαριά ασθενούς; Μήπως αυτό δεν ισχύει εκατό φορές περισσότερο όταν ο ασθενής πάρει στην αγκαλιά του το αγαπημένο του ζωάκι, τον με μηδαμινές σχεδόν απαιτήσεις αφοσιωμένο σύντροφό του;

Το νοσοκομείο Juravinski, στο Οντάριο του Καναδά, αναγνώρισε αυτή την αλήθεια και καθιέρωσε μια φορά την εβδομάδα, επισκεπτήριο μιας ώρας  των αγαπημένων pet των ασθενών του. Υπό την προϋπόθεση βεβαίως, ότι τα ζωάκια θα έχουν απολυμανθεί σχολαστικά.

«Zachary's Paws for Healing», τα πέλματα του Ζάκαρι για θεραπεία, λέγεται το πρόγραμμα που υιοθέτησαν οι ιθύνοντες του καναδικού νοσοκομείου. Το εμπνεύστηκε η Ντόνα Τζένκινς από την εμπειρία του Ζάκαρι, του εικοσιπεντάχρονου ανιψιού της που διαγνώστηκε με λέμφωμα Hodgin.

«Ενώ ο Ζάκαρι ήταν, για πολλές βδομάδες στο νοσοκομείο, βαριά άρρωστος μετά από μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων, παρακάλεσε να δει το σκυλάκι του, τον Τσέιζ. Βάλαμε λαθραία τον Τσέιζ στη μονάδα εντατικής θεραπείας και ο αντίκτυπος αυτής της επίσκεψης ήταν αξιοσημείωτος. Όταν ο Ζάκαρι συνειδητοποίησε ότι δεν θα καταφέρει να νικήσει τον καρκίνο μ' έβαλε να του υποσχεθώ ότι θα ξεκινούσα αυτόν τον οργανισμό» αφηγείται η θεία του Ζάκαρι.

«Γνωρίζουμε ότι όταν οι ασθενείς καταφέρουν να δουν τα αγαπημένα τους ζωάκια αυτό μπορεί να βελτιώσει ζωτικές ενδείξεις, να βελτιώσει την κατάσταση κατάθλιψης στην οποία έχουν περιπέσει και το συναίσθημα απομόνωσης που βιώνουν. Ενεργοποιεί ένα back up επικοινωνίας και λειτουργεί ως υπενθύμιση ενός σοβαρού λόγου να γίνουν καλά και να γυρίσουν σπίτι» επιμένει η Ντόνα Τζένκινς.

«Το να σε επισκεφθεί το αγαπημένο σου ζωάκι ξαναφέρνει ένα είδος ομαλότητας στη ζωή του ασθενή. Το ζωάκι μπορεί να σ' επισκεφθεί για μια ώρα, μια φορά την εβδομάδα.