Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τραβήξτε φωτογραφίες χωρίς ενοχές: Θα είσθε πιο χαρούμενοι



Πανεπιστήμιο Νότιας Καλιφόρνιας/ΗΠΑ

  Όσοι τραβάνε πολλές φωτογραφίες από τα αξιοθέατα και γενικά με ό,τι τους τραβάει την προσοχή γύρω τους, δεν (αυτο)καταστρέφουν τις ταξιδιωτικές και άλλες εμπειρίες τους, αντίθετα νιώθουν πιο ευτυχισμένοι σε σχέση με όσους δεν φωτογραφίζουν καθόλου. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας αμερικανικής μελέτης, της πρώτης του είδους της, που μάλλον αποενοχοποιεί όσους γυρνάνε με μια κάμερα στο χέρι.

         Οι ερευνητές, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια Κρίστιν Ντιλ του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ψυχολογίας "Personality and Social Psychology", μελέτησαν πάνω από 2.000 ανθρώπους.

         Διαπιστώθηκε ότι όσοι φωτογραφίζουν τις εμπειρίες τους, από μια βόλτα σε μια ξένη πόλη ή μουσείο έως το γλυκό που μόλις τους σέρβιραν, περνάνε γενικά καλύτερα, σε σχέση με όσους αποφεύγουν τις φωτογραφίες. «Η φωτογράφηση μπορεί να αυξήσει την ευχαρίστηση των θετικών εμπειριών, αυξάνοντας την προσωπική εμπλοκή κάποιου σε αυτές», δήλωσε η Ντιλ.

         Οι ερευνητές πραγματοποίησαν πειράματα, τρία σε πραγματικές συνθήκες και έξι στο εργαστήριο, ζητώντας από τους εθελοντές είτε να φωτογραφίζουν ό,τι τους άρεσε γύρω τους, είτε όχι. Σχεδόν σε όλα τα πειράματα, όσοι τράβηξαν φωτογραφίες, δήλωσαν στη συνέχεια πως ένιωθαν καλύτερα συγκριτικά με όσους δεν είχαν φωτογραφίσει τίποτε.

         Αυτό εξηγεί, κατά τους ερευνητές, γιατί οι χρήστες του Facebook «ανεβάζουν» στο κοινωνικό δίκτυο περίπου δύο δισεκατομμύρια φωτογραφίες κάθε μέρα, ενώ του Instagram γύρω στα 80 εκατομμύρια.

         Οι ερευνητές ανέφεραν ότι δεν φαίνεται να ισχύει ο συνήθης αντίλογος, ότι δηλαδή η φωτογράφηση αποσπά κάποιον από την πραγματική βίωση μιας εμπειρίας, καθώς μάλλον συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Για παράδειγμα, σε ένα από τα πειράματα σε ένα μουσείο, όπου οι εθελοντές φορούσαν ειδικά γυαλιά που κατέγραφαν τις κινήσεις των ματιών τους, όσοι τραβούσαν φωτογραφίες, περνούσαν περισσότερη ώρα κοιτάζοντας τα εκθέματα.

         Σε ένα άλλο πείραμα, διαπιστώθηκε ότι ακόμη και όταν κανείς απλώς σκέπτεται την προοπτική ότι θα τραβήξει φωτογραφίες, αυτό τον κάνει να νιώθει πιο χαρούμενος με ό,τι καινούριο ζει.

   Από την άλλη, αν η κάμερα είναι βαριά, τότε η φωτογράφηση γυρνάει «μπούμερανγκ» και κανείς περνάει χειρότερα. Πιο δυσάρεστη μπορεί επίσης να γίνει μια εμπειρία, όταν φωτογραφηθεί, σε περίπτωση που αφορά κάτι άσχημο, π.χ. λιοντάρια να επιτίθενται σε ένα ελάφι.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία