 |
|
|  |  |  | 
Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη: όταν η ούρηση γίνεται πρόβλημα
Πηγή ΙΜΟΠ.-
Όταν η ούρηση γίνεται πρόβλημα στους άντρες έπειτα από την ηλικία των 50 ετών, το πιο πιθανό είναι να πάσχουν από καλοήθη υπερπλασία του προστάτη, η οποία θεωρείται από τις πιο συχνές παθήσεις του ουροποιητικού συστήματος στον αντρικό πληθυσμό.
Η υπερπλασία του προστάτη είναι καλοήθης πάθηση που αφορά, τουλάχιστον τους μισούς άντρες στην πιο ώριμη παραγωγική ηλικία και ακόμη περισσότερους ηλικιωμένους, ενώ τα προβλήματα που προκύπτουν από αυτήν επηρεάζουν τόσο τους ίδιους, όσο και τον οικογενειακό ή κοινωνικό τους περίγυρο.
Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Μελέτης Ουρολογικών Παθήσεων (ΙΜΟΠ), τέσσερις στους δέκα άντρες έχουν συμπτώματα στην πέμπτη δεκαετία της ζωής τους, επτά στους δέκα κατά την έκτη, οκτώ στους δέκα στην έβδομη και το 90% στα 90 τους χρόνια.
«Όλοι οι άντρες, μετά τα 50 έτη, θα βιώσουν ενοχλήσεις στην ούρηση. Η πάθηση παρατηρείται συχνότερα σε άντρες που είναι παχύσαρκοι, κάνουν καθιστική ζωή, πάσχουν από μεταβολικό σύνδρομο, έχουν προβλήματα στύσης και επιβαρυμένο κληρονομικό ιστορικό. Αντίθετα, άντρες με υπογοναδισμό, δηλαδή έλλειψη τεστοστερόνης, σπάνια θα παρουσιάσουν τη νόσο, αφού η ανάπτυξη του προστάτη εξαρτάται από την αντρική ορμόνη» αναφέρει το ΙΜΟΠ.
Στοχεύοντας στην ενημέρωση του κοινού, το ΙΜΟΠ έχει δημιουργήσει ντοκιμαντέρ με τίτλο: «Καλοήθης υπερπλασία προστάτη: όταν η ούρηση γίνεται πρόβλημα», το οποίο θα προβληθεί στις 28 Σεπτεμβρίου, ώρα 18.00, στο κλειστό δημοτικό θέατρο Συκεών Θεσσαλονίκης (Ρήγα Φεραίου και Μεγάρων). Η προβολή διοργανώνεται από το Δημοτικό Κέντρο Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης Νεάπολης -Συκεών και το ΙΜΟΠ, ενώ όσοι παρακολουθήσουν την ταινία θα κληθούν να την αξιολογήσουν. Το περιεχόμενο της ταινίας αφορά την ανατομία του προστάτη, τα συμπτώματα, τις μεθόδους διάγνωσης και τους τρόπους αντιμετώπισης της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη και περιλαμβάνει μαρτυρίες ασθενών. Μετά την προβολή της ταινίας θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με τον καθηγητή Ουρολογίας στο ΑΠΘ, Δημήτρη Χατζηχρήστου, τον αναπληρωτή καθηγητή Ουρολογίας, Απόστολο Αποστολίδη και με επιστήμονες του ΙΜΟΠ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
