Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σε κάποιες χώρες, στο μεταξύ, τα κρούσματα παρουσιάζουν πτωτική τάση

Η κοινωνική απομόνωση αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο τού μαστού



Λιόν.-

Πτωτική τάση εμφανίζει σε πολλές χώρες -αλλά όχι σε όλες- η θνησιμότητα από τον καρκίνο του μαστού, τη συχνότερη μορφή καρκίνου στις γυναίκες, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική μελέτη. Η θετική αυτή εξέλιξη οφείλεται στις προόδους τόσο στην έγκαιρη διάγνωση όσο και στη θεραπεία της νόσου κατά τις τελευταίες δεκαετίες.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Σεσίλ Πιζό του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών Πρόληψης στη Λιόν, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε συνέδριο στις ΗΠΑ, ανέλυσαν στοιχεία σε 47 χώρες. Από αυτές, στις 39 χώρες καταγράφεται μείωση της θνησιμότητας σε σχέση με τη δεκαετία του 1980.

Η πτώση είναι ορατή στις ΗΠΑ και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Ενδεικτικά, μεταξύ 1987 και 2013 η μείωση στις ΗΠΑ έφθασε το 42% (από 22 θανάτους σε 14 θανάτους ανά 100.000 γυναίκες), ενώ στη Βρετανία το 46%. Αντίθετα, σε ορισμένες λατινοαμερικανικές χώρες όπως η Βραζιλία και η Κολομβία και ιδίως στη Νότια Κορέα υπήρξε αύξηση των θανάτων (στην τελευταία έφθασε το 83%, το μεγαλύτερο ποσοστό από κάθε άλλη χώρα).

Παγκοσμίως η θνησιμότητα μειώθηκε περισσότερο στις γυναίκες κάτω των 50 ετών από ό,τι σε εκείνες άνω των 50 ετών. Αυτό κυρίως οφείλεται στο ότι οι νεότερες κάνουν πιο εντατική θεραπεία (π.χ. πιο μακρόχρονη χημειοθεραπεία), πράγμα που παρατείνει τη διάρκεια της ζωής τους.

Είναι αξιοσημείωτο ότι η τακτική μαστογραφία δεν φαίνεται να έχει συμβάλει σημαντικά στη μείωση της θνησιμότητας. Η μελέτη αποκαλύπτει ότι σε γειτονικές χώρες με παρόμοιο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο η τάση πτώσης της θνησιμότητας είναι ίδια, άσχετα αν στη μια χώρα οι γυναίκες έκαναν τακτικές μαστογραφίες ήδη από τη δεκαετία του '80, ενώ στην άλλη χώρα η ίδια πρακτική εφαρμόσθηκε μετά το 2005.

«Αυτό δείχνει ότι είναι δύσκολο να απομονωθεί ένας μοναδικός κοινός παράγων που μπορεί να έχει μεγάλη επίπτωση στις τάσεις της θνησιμότητας», δήλωσε η Πιζό.

 

Η συντροφιά αποτελεί ασπίδα προστασίας

--------------------------------------

 

Εξάλλου, μια άλλη αμερικανική επιστημονική έρευνα δείχνει ότι οι γυναίκες που είχαν διαγνωσθεί με καρκίνο του μαστού στο παρελθόν, αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη πιθανότητα να επανεμφανισθεί η νόσος και να πεθάνουν πρόωρα, αν είναι κοινωνικά απομονωμένες. Οι γυναίκες με μεγαλύτερα δίκτυα συγγενών, φίλων και γενικότερα κοινωνικών επαφών έχουν καλύτερη έκβαση. Η ύπαρξη συζύγου παίζει ιδιαίτερα θετικό ρόλο.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Κάντις Κρένκε του ερευνητικού ινστιτούτου Kaiser Permanente, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό "Cancer", μελέτησαν στοιχεία για περίπου 9.300 γυναίκες με καρκίνο του μαστού, τις οποίες παρακολούθησαν για σχεδόν 11 χρόνια.

Διαπιστώθηκε ότι οι μοναχικές και απομονωμένες γυναίκες είχαν κατά μέσο όρο 40% μεγαλύτερο κίνδυνο υποτροπής, 60% μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου από τον καρκίνο του μαστού και 70% μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία. 

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία