Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Όσο πιο έντονη είναι η χιονόπτωση, τόσο αυξάνει ο κίνδυνος εμφράγματος, ιδίως στους άνδρες (αν μάλιστα... φτυαρίζουν το χιόνι)



Πηγή Canadian Medical Association Journal.-

Οι άνθρωποι που ζουν σε περιοχές όπου χιονίζει συχνά-πυκνά, κινδυνεύουν περισσότερο με έμφραγμα, σύμφωνα με μια νέα καναδική επιστημονική έρευνα.

    Όσο πιο έντονη και πιο παρατεταμένη είναι η χιονόπτωση, τόσο αυξάνει η πιθανότητα εισαγωγής στο νοσοκομείο για έμφραγμα, ιδίως των ανδρών. Μετά από χιόνι ύψους 20 εκατοστών, ο κίνδυνος εμφράγματος αυξάνεται κατά 16% και θανατηφόρου εμφράγματος κατά 34%, σε σχέση με τις μέρες που δεν έχει χιονίσει.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρ Ναταλί Οζέρ του Πανεπιστημίου και του Νοσοκομείου του Μόντρεαλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό του Καναδικού Ιατρικού Συλλόγου "Canadian Medical Association Journal", ανέλυσαν στοιχεία για 128.100 εισαγωγές στο νοσοκομείο και για 68.155 θανάτους από έμφραγμα στο Κεμπέκ. Περίπου το 60% των εισαγωγών και των θανάτων αφορούσαν άνδρες.

   Διαπιστώθηκε ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος εμφράγματος υπήρχε την αμέσως επόμενη μέρα μετά τη χιονόπτωση, ιδίως αν αυτή είχε κρατήσει δύο έως τρεις μέρες. Το ένα τρίτο των εμφραγμάτων συνέβη την επόμενη μέρα. Αν είχε χιονίσει συνεχώς για τουλάχιστον ένα 24ωρο, ο κίνδυνος εμφράγματος ήταν 8% μεγαλύτερος και θανατηφόρου εμφράγματος αυξημένος κατά 12%.

   Ο κίνδυνος ήταν αυξημένος ανεξαρτήτως ηλικίας του ατόμου, τυχόν υφιστάμενων παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου ή άλλων χρόνιων παθήσεων. Δεν παρατηρήθηκε όμως σχεδόν καθόλου αύξηση του κινδύνου για τις γυναίκες μετά από μια χιονόπτωση.

   «Υποπτευόμαστε ότι το φτυάρισμα του χιονιού είναι ο κύριος μηχανισμός που συνδέει τη χιονόπτωση με το έμφραγμα. Οι άνδρες είναι πιθανότερο από ό,τι οι γυναίκες να φτυαρίσουν το χιόνι, ιδίως μετά από μια έντονη χιονόπτωση. Το φτυάρισμα του χιονιού είναι μια απαιτητική καρδιαγγειακή άσκηση που ζορίζει την καρδιά, ιδίως αν τα φορτία είναι βαριά», δήλωσε η δρ Οζέρ.

   «Αν κανείς κάνει καθιστική ζωή, δεν ασκείται τακτικά και είναι πάνω από 50 ετών, έχοντας παράλληλα ορισμένους παράγοντες κινδύνου για καρδιοπάθεια, δεν θα σύστηνα το φτυάρισμα του χιονιού», πρόσθεσε.

   Οι ερευνητές συστήνουν να ενημερωθούν ευρύτερα οι πολίτες ιδίως στις περιοχές όπου χιονίζει συχνά, σχετικά με τους αυξημένους κινδύνους για έμφραγμα, έτσι ώστε να αποφεύγουν το φτυάρισμα, ιδίως αν η υγεία τους είναι βεβαρημένη.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία