Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η απώλεια της όσφρησης σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου



Πανεπιστήμιο Στοκχόλμης.-

  H κακή όσφρηση σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου και για τα δύο φύλα, σύμφωνα με μια νέα σουηδική επιστημονική έρευνα. Μια δεύτερη αμερικανική μελέτη βρήκε ότι η απώλεια τής όσφρησης στις ηλικιωμένες σχετίζεται με λιγότερες κοινωνικές επαφές.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, Γιόνας Όλοφσον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Αμερικανικής Γηριατρικής Εταιρείας "Journal of American Geriatrics Society", ανέλυσαν στοιχεία για 1.774 άτομα ηλικίας 40 έως 90 ετών.

   Από τους συμμετέχοντες, οι 411 (23%) πέθαναν στη διάρκεια δέκα ετών. Διαπιστώθηκε ότι όσο καλύτερη όσφρηση διατηρούσε ένας άνθρωπος, τόσο μειωνόταν η πιθανότητα να πεθάνει πρόωρα.

   Οι άνθρωποι που εμφάνιζαν σχεδόν πλήρη απώλεια της όσφρησης και η απόδοσή τους στα σχετικά τεστ δεν διέφερε από το αν έδιναν απαντήσεις στην τύχη, είχαν κατά μέσο όρο 19% μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου σε σχέση με όσους είχαν κανονική όσφρηση.

   Κάθε πρόσθετη οσμή που μύριζε κανείς σωστά στο τεστ, σχετιζόταν με μια έξτρα μείωση κατά 8% της πιθανότητας να πεθάνει πρόωρα.

   Ο δρ Όλοφσον διευκρίνισε ότι η άνοια συνδέεται με την απώλεια όσφρησης, αλλά η νέα μελέτη δείχνει πως η αυξημένος κίνδυνος πρόωρου θανάτου για όποιον έχει χάσει την όσφρησή του, είναι άσχετος με το αν έχει άνοια ή όχι.

   Εξάλλου, μια δεύτερη μελέτη από ερευνητές του Κέντρου Χημικών Αισθήσεων Monell, με επικεφαλής τον γνωσιακό νευροεπιστήμονα Γιόχαν Λούντστρομ, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Scientific Reports", δείχνει ότι η κοινωνική ζωή μιας γυναίκας σχετίζεται με το πόσο καλή όσφρηση έχει. Οι ηλικιωμένες με κακή όσφρηση τείνουν να έχουν λιγότερες κοινωνικές επαφές.

   «Τα ευρήματά μας επιβεβαιώνουν ότι η αίσθηση της όσφρησης αποτελεί ένα δείκτη-κλειδί για την υγεία του πληθυσμού των ηλικιωμένων» δήλωσε ο Λούντμπεργκ. Όπως είπε, πάνω από το 20% των ανθρώπων άνω των 50 ετών έχουν μειωμένη όσφρηση.

   Η μελέτη ανέλυσε στοιχεία για 3.000 άτομα ηλικίας 57 έως 85 ετών. Οι ηλικιωμένες με θαυμάσια όσφρηση είχαν επίσης πιο ενεργή κοινωνική ζωή, κάτι που πάντως δεν φαίνεται να ισχύει εξίσου για τους άνδρες με καλή όσφρηση. Δεν είναι επίσης σαφές κατά πόσο κάτι ανάλογο ισχύει για τις νεαρές γυναίκες, αν δηλαδή έχουν λιγότερες φιλίες, όταν η όσφρησή τους δεν είναι καλή.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία