Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Aσπιρίνη

Η μακρόχρονη καθημερινή χρήση ασπιρίνης  μπορεί να ειναι επικίνδυνη για τους ανθρώπους άνω των 75 ετών



Πανεπιστήμιο Οξφόρδης.-

  Η συστηματική χρήση ασπιρίνης από ανθρώπους άνω των 75 ετών συνδέεται με μεγαλύτερο του αναμενομένου κίνδυνο γαστρεντερικής αιμορραγίας, πιθανώς θανατηφόρας, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.

   Ενώ η βραχύχρονη χρήση ασπιρίνης μετά από εγκεφαλικό ή έμφραγμα έχει ξεκάθαρα οφέλη, σύμφωνα με τους επιστήμονες οι ηλικιωμένοι που παίρνουν καθημερινά ασπιρίνη, θα πρέπει παράλληλα να λαμβάνουν και άλλα φάρμακα (αναστολείς αντλίας πρωτονίων) για να μειωθεί ο κίνδυνος αιμορραγίας, ο οποίος αυξάνεται ανάλογα με την ηλικία του ασθενούς.

Το 40% έως 60% των ατόμων άνω των 75 ετών στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ παίρνουν κάθε μέρα ασπιρίνη ή άλλα αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα για να μειώσουν την πιθανότητα εμφράγματος ή εγκεφαλικού. Η εφ' όρου ζωής θεραπεία αυτή θεωρείται ιδιαίτερα αναγκαία στην περίπτωση όσων ήδη έχουν πάθει έμφραγμα ή εγκεφαλικό, προκειμένου να αποφύγουν ένα επόμενο επεισόδιο.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Πίτερ Ρόθγουελ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό "The Lancet", ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 3.200 ασθενείς (οι μισοί άνω των 75 ετών). Οι περισσότεροι έπαιρναν καθημερινά ασπιρίνη, ενώ λίγοι έπαιρναν ένα άλλο αντιαιμοπεταλιακό φάρμακο (κλοπιδογρέλη) λόγω εμφράγματος ή εγκεφαλικού.

   Στη διάρκεια μιας δεκαετίας, 314 άτομα εισήχθησαν στο νοσοκομείο εξαιτίας αιμορραγίας στο στομάχι. Στους ασθενείς κάτω των 65 ετών που έκαναν καθημερινή χρήση ασπιρίνης, το ετήσιο ποσοστό αιμορραγίας που απαιτούσε εισαγωγή στο νοσοκομείο, ήταν 1,5%. Αλλά στα άτομα 75 έως 84 ετών το ποσοστό αιμορραγίας ήταν 3,5% περίπου και στους ασθενείς άνω των 85 ετών ήταν 5%.

   Οι πολύ σοβαρές και θανατηφόρες αιμορραγίες αυξάνονται με την ηλικία. Για τους κάτω των 65 ετών, το ετήσιο ποσοστό τέτοιων αιμορραγιών ήταν κάτω του 0,5%, αλλά στους 75 έως 84 ετών ήταν 1,5% και στους άνω των 85 ετών ήταν σχεδόν 2,5%. Συνολικά, ο κίνδυνος πολύ σοβαρής ή θανατηφόρας γαστρεντερικής αιμορραγίας στη διάρκεια μιας δεκαετίας ήταν δεκαπλάσιος για τους ανθρώπους άνω των 75 ετών, σε σχέση με τις νεότερες ηλικίες.

   Μολονότι ο κίνδυνος εμφράγματος και εγκεφαλικού επίσης αυξάνει με την ηλικία, οι ερευνητές συμπέραναν ότι ο κίνδυνος επικίνδυνης αιμορραγίας λόγω θεραπείας με ασπιρίνη είναι εξίσου μεγάλος με ένα ισχαιμικό εγκεφαλικό, αν ταυτόχρονα ο ασθενής δεν παίρνει άλλα φάρμακα (αναστολείς αντλίας πρωτονίων). Η κατηγορία αυτή των φαρμάκων μπορεί να μειώσει κατά 70% έως 90% τη γαστρεντερική αιμορραγία σε όσους κάνουν καθημερινή χρήση ασπιρίνης ή άλλων αντιαιμοπεταλιακών φαρμάκων. Όμως μέχρι στιγμής μόνο το ένα τρίτο περίπου των ασθενών παίρνουν αυτά τα αντι-αιμορραγικά φάρμακα.

   «Αν και υπάρχουν κάποιες ενδείξεις πως η μακρόχρονη χρήση των αναστολέων αντλίας πρωτονίων μπορεί να συνδέεται με κάποιους μικρούς κινδύνους, η μελέτη μας δείχνει ότι ο κίνδυνος αιμορραγίας χωρίς αυτά τα φάρμακα είναι υψηλός στις μεγάλες ηλικίες και οι συνέπειες σημαντικές. Με άλλα λόγια, τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι τα οφέλη των αναστολέων αντλίας πρωτονίων για τους ηλικιωμένους υπεραντισταθμίζουν τους κινδύνους» δήλωσε ο Ρόθγουελ.

   Ο Βρετανός γιατρός τόνισε ότι οι ηλικιωμένοι ασθενείς δεν πρέπει να σταματήσουν μόνοι τους να παίρνουν την καθημερινή ασπιρίνη τους, αλλά να συνεννοηθούν με τον γιατρό τους για να τους συνταγογραφήσει παράλληλα και κάποιον αναστολέα αντλίας πρωτονίων.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία