Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το ταχύτερο δίποδο ρομπότ στον κόσμο έχει γόνατα και τρέχει σαν άνθρωπος



Ντένβερ



Οι ερευνητές του πανεπιστημίου Μίσιγκαν στις ΗΠΑ κατασκεύασαν ένα ανθρωποειδές ρομπότ-δρομέα με γόνατα, ονόματι Μέιμπελ (MABEL), το οποίο μπορεί να τρέξει σαν άνθρωπος. Αναπτύσσοντας ταχύτητα μέχρι 11 χιλιομέτρων την ώρα, θεωρείται πλέον το ταχύτερο ρομπότ του είδους του στον κόσμο. Ποτέ μέχρι σήμερα ένα ρομπότ δεν είχε καταφέρει να κινείται με τρόπο, που μιμείται με τόση επιτυχία την ανθρώπινη κίνηση. Το ρομπότ άρχισε να σχεδιάζεται το 2008 από ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον καθηγητή Τζέσι Γκριζλ του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών, σε συνεργασία με επιστήμονες του Ινστιτούτου Ρομποτικής του πανεπιστημίου Κάρνεγκι Μέλον. Έκτοτε το ρομπότ έχει σταδιακά τελειοποιηθεί, αποκτώντας βελτιωμένους αλγόριθμους που του επιτρέπουν να κρατά την ισορροπία του και να αντιδρά έγκαιρα στις αλλαγές του περιβάλλοντος (π.χ. ανώμαλος δρόμος) σε πραγματικό χρόνο. Σε πρώτη φάση το ρομπότ Μέιμπελ έμαθε να βαδίζει σε ομαλό έδαφος και σταδιακά έκανε βήματα προόδου μαθαίνοντας να κινείται και σε ανώμαλο έδαφος. Το πρώτο πραγματικό "τζόκινγκ" το έκανε στο τέλος Ιουλίου φέτος. Λίγα ρομπότ διεθνώς μπορούν να τρέξουν και κανένα με το ανθρώπινο στιλ του Μέιμπελ, το οποίο μπορεί να κατανέμει εν κινήσει το βάρος του όπως ένας άνθρωπος. Διαθέτει ένα βαρύ σκελετό σώματος και ελαφρά εύκαμπτα πόδια που είναι εφοδιασμένα με το ρομποτικό αντίστοιχο των τενόντων. Το ρομπότ βρίσκεται στον αέρα (κανένα πόδι δεν ακουμπά στο έδαφος) στο 40% περίπου κάθε διασκελισμού του, όπως ένας πραγματικός δρομέας. Άλλα ρομπότ του είδους του στην ουσία δεν τρέχουν, αλλά βαδίζουν γρήγορα και σε καμία περίπτωση δεν καταφέρνουν να έχουν και τα δύο πόδια στον αέρα για πάνω από το 10% κάθε διασκελισμού τους. Μεταξύ άλλων πρακτικών εφαρμογών, οι ερευνητές οραματίζονται εξωσκελετούς που θα επιτρέπουν σε ανθρώπους εγκλωβισμένους σε αναπηρικά καροτσάκια, να βαδίσουν ξανά, ή που θα προσδίδουν σε διασώστες υπεράνθρωπες ικανότητες. Τέτοια δίποδα ανθρωποειδή ρομπότ στο μέλλον θα μπορούσαν επίσης να δρουν τα ίδια ως διασώστες σε επικίνδυνα περιβάλλοντα ή ως στρατιώτες. Οι ερευνητές προσπαθούν να ανταποκριθούν στην ανάγκη δημιουργίας ρομπότ με ανθρώπινη μορφολογία, τα οποία θα μπορούν να πάνε εκεί όπου οι άνθρωποι πάνε ή, ακόμα καλύτερα, εκεί όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν να πάνε, για παράδειγμα σε ένα σπίτι που έχει πιάσει φωτιά. Τα ρομπότ με ροδάκια είναι μια πολύ καλή λύση αν το έδαφος είναι ομαλό, όταν όμως αυτό γίνεται ανώμαλο, τότε τα ρομπότ με γόνατα και πόδια αποτελούν την επιθυμητή επιλογή.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία