Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μία διαφορετική «Χρυσή Μπάλα»



ΑΘΗΝΑ/AΠΕ-ΜΠΕ/Γιώργος Διακογιάννης

Ενα ανεπανάληπτο φαινόμενο παρατηρείται τα τελευταία εννέα χρόνια στο διεθνές ποδόσφαιρο, καθώς από το 2008 μέχρι και σήμερα, μόνον δύο ποδοσφαιριστές έχουν την τιμή να αναδεικνύονται κορυφαίοι της χρονιάς και να παραλαμβάνουν την «Χρυσή Μπάλα». Ο Λιονέλ Μέσι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο, κυριαρχούν στο ποδοσφαιρικό στερέωμα την τελευταία δεκαετία, με αποτέλεσμα να μην αφήνουν βραβείο για βραβείο, σε συμπαίκτες και αντιπάλους. Είναι χαρακτηριστικό, ότι για να βρούμε κάποιον τρίτο ποδοσφαιριστή που παρέλαβε την «Χρυσή Μπάλα», θα πρέπει να ανατρέξουμε στο ...μακρυνό 2007, όταν νικητής του διαγωνισμού, αναδείχθηκε ο -τότε άσος της Μίλαν- Βραζιλιάνος Κακά, που πρόσφατα  ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την ενεργό δράση.

Κάτι ανάλογο θα συμβεί και στην εφετινή εκδήλωση απονομής της «Χρυσής Μπάλας», που διοργανώνει το «France Football», με επικρατέστερο να παραλάβει το σχετικό αγαλματίδιο, τον Πορτογάλο άσο της Ρεάλ Μαδρίτης. Σε περίπτωση που τα προγνωστικά επιβεβαιωθούν, ο Ρονάλντο θα φθάσει τον βραχύσωμο Αργεντινό στην κορυφή του σχετικού πίνακα με πέντε «Χρυσές Μπάλες», ενώ μακράν ακολουθούν οι Γιόχαν Κρόϊφ, Μισέλ Πλατινί και Μάρκο Φαν Μπάστεν με τρία βραβεία έκαστος.

Τι θα συνέβαινε όμως στον κορυφαίο διαγωνισμό, σε περίπτωση που ο Ρονάλντο και ο Μέσι, είχαν επιλέξει διαφορετικό επαγγελματικό προσανατολισμό; Ποιοί θα είχαν στην κατοχή τους την «Χρυσή Μπάλα», εάν ο Αργεντινός και ο Πορτογάλος δεν είχαν πατήσει στο χορτάρι;

Σ΄αυτήν την περίπτωση, λοιπόν, το 2008 η «Χρυσή Μπάλα» θα είχε πάει στα χέρια του Φερνάντο Τόρες, το 2009 και το 2011 στον Τσάβι, το 2010 και το 2012 στον Αντρές Ινιέστα, το 2013 στον Φρανκ Ριμπερί, το 2014 στον Μάνουελ Νόϊερ, το 2015 στον Νεϊμάρ και το 2016 στον Αντουάν Γκριεζμάν.
 
Ο πίνακας που ακολουθεί, επιβεβαιώνει του γραπτού το αληθές και την απόλυτη κυριαρχία των Μέσι και Ρονάλντο:

2007     Κακά                        Βραζιλία        Μίλαν
2008     Κριστιάνο Ρονάλντο          Πορτογαλία      Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
2009     Λιονέλ Μέσι                 Αργεντινή       Μπαρτσελόνα
2010     Λιονέλ Μέσι                 Αργεντινή       Μπαρτσελόνα
2011     Λιονέλ Μέσι                 Αργεντινή       Μπαρτσελόνα
2012     Λιονέλ Μέσι                 Αργεντινή       Μπαρτσελόνα
2013     Κριστιάνο Ρονάλντο          Πορτογαλία      Ρεάλ Μαδρίτης
2014     Κριστιάνο Ρονάλντο          Πορτογαλία      Ρεάλ Μαδρίτης
2015     Λιονέλ Μέσι                 Αργεντινή       Μπαρτσελόνα 
2016     Κριστιάνο Ρονάλντο          Πορτογαλία      Ρεάλ Μαδρίτης



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία