Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρουσιάστηκε στην Galerie Δημιουργών 

το έργο της Πηγής Λυκούδη 

«Ο ΠΟΝΟΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

Γράφει η Δημοσιογράφος ΕΛΕΝΑ ΚΑΡΡΑ



Αθήνα.-

Σε αποστεωμένους ηθικά και ποιοτικά καιρούς ,με τον «Πόνο» να ίπταται και πάλι πάνω από όλο τον κόσμο, η Πηγή Λυκούδη μελοποίησε και παρουσίασε  τον κύκλο τραγουδιών της   σε ποίηση Γιωσέφ Ελιγιά και την «Φούγκα Θανάτου» του Paul Celan με τον ιδιαίτερο τρόπο που εκείνη γνωρίζει.

 Με  ερμηνευτές στο έργο της, την μοναδική Νένα Βενετσάνου και τον συγκλονιστικό Γρηγόρη Βαλτινό, κράτησαν  ψηλά τη Σημαία του πολιτισμού.

Ένα έργο αντίδρασης στην καθημερινότητα που χαρακτηρίζεται από την απαξίωση των θεσμών και της ανθρώπινης υπόστασης. Καταγγελία ενάντια στη λησμονιά, τη βία, το ρατσισμό και τη βαρβαρότητα.

Ένα έργο, που εκτός του να ομορφύνει, να γαληνέψει και να γιάνει την ψυχή, είχε και άλλους πολλαπλούς σκοπούς. Να εμβαθύνει, να αναδείξει, να αντισταθεί , να συγκινήσει και εν τέλει να ενδυναμώσει τον ισχυρισμό πως ετούτος ο τόπος τελικά παράγει τέχνη αλλά... το κρατάει "μυστικό"

Η Πηγή Λυκούδη μιλώντας στους ποιητές μεταξύ των άλλων είπε:

Γιωσεφ Ελιγιά  (1901-1931) Αγαπημένε μου ποιητή, σήμερα θα σου μιλήσω στο πρώτο πρόσωπο… Σε καλωσορίζω στον κόσμο της μελοποιημένης ποίησης! Δεν ξέρω αν εσύ το είχες ανάγκη...εμείς όμως τον λόγο σου, πιο πολύ από ΠΟΤΕ!!!Γι’ αυτό, προσπάθησα προσθέτοντας την δύναμη της μουσικής , για πρώτη φορά , τα υπέροχα ποιήματά σου  να γίνουν τραγούδι !Να φτάσουν, στις καρδιές μας, να μας αφυπνίσει ο Λόγος σου, να μας ξεδιψάσει, να μας δώσει δύναμη να αντισταθούμε στο σκοτάδι...Έχεις την δύναμη να  κοιτάς ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ με τέτοιο τρόπο, που το φωτίζεις και έτσι το αναιρείς... Υποκλίνομαι σε αυτήν την ανατροπή!!!...

Πάουλ Τσέλαν (1920-1970) ακόμα δεν ξέρω αν γνωριστήκαμε ,σίγουρα όμως έγινες μέντορας για μένα στα δύσβατα μονοπάτια του νου…Με οδήγησες ερχόμενη σε επαφή με αυτό το λογοτεχνικό αριστούργημα ,να αναζητήσω την γραμμή που μεταπηδά κανείς από τον χώρο της λογικής ,στο παράλογο !Με έκανες να δω την ανάγκη του ανθρώπου, ακόμα και στο πιο ακραίο όριο του, να αναζητά την δικαιολογία αυτής της αποτρόπαιας πράξης,  χωρίς αυτό βέβαια να την καθιστά επιτρεπτή ! ! !Σε ευχαριστώ για τους δρόμους, που πήρα για να μπορέσω να καταλάβω και να αποδώσω μέσω της  μουσικής αυτό που ένιωσα...

Την βραδυά προλόγισε η ποιήτρια, συγγραφές Σάρα-Νίνα Ναχμία

Την συνθέτρια στο πιάνο συνόδευσαν οι σολίστες μουσικοί:

 Άγγελος Κουσάκης - κρουστά

Νίκος Χατζόπουλος- κόντρα μπάσσο

Πάρης Μαμάς-  κλαρινέτο

Ηλίας Μεχίλι - βιολί

Δημήτρης Κοντονής-κιθάρες

Ηχολήπτης ο Γιάννης Ρουπακιώτης.

Αυτή η βραδιά καταγράφηκε ανεξίτηλα στη μνήμη όσων κατέκλυσαν κυριολεκτικά κάθε σπιθαμή του χώρου της Galerie δημιουργών.

Την βραδιά  τίμησαν άνθρωποι των Γραμμάττων  και των τεχνών, μεταξύ  των  οποίων η Γιοβάννα , η συγγραφέας ποιήτρια Σάρα -Νίνα Ναχμία , επίσης ο δήμαρχος Κηφισιάς κ.Γιώργος Θωμάκος, η πρόεδρος των φίλων θεάτρου Πειραιά κ.Ελένη Μελέτη, η πρόεδρος των φίλων του Ιδρύματος Θεοχαράκη κ.Πόλυ Γιώτη, ο Ιδρυτής της Art Way κ.Γιώργος Σάρδης, η μουσική παραγωγός και δημοσιογράφος Νάνσυ Κανέλλη, η πρόξενος της Ουγκάντα στην Ελλάδα κ. Βίλλυ Αλεξανδράκη  κ.α.

Ανάμεσα στο ακροατήριο και πολλοί νέοι άνθρωποι …σημάδι ελπίδας πως η μνήμη θα νικήσει τη λήθη…πολεμώντας για το δίκαιο…

…«Αυτές τις ώρες πως ποθώ μες την ψυχή να κλείσω

Μαρτυρικά, καρτερικά τον πόνο όλου του κόσμου»…

Γ.Ελιγιά



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία