Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Θοδωρής Τσαπακίδης: Ο ελέφαντας του «HOTEL PHIDIAS»

Εκδόσεις «Πικραμένος»





Θοδωρής Τσαπακίδης
Ο ελέφαντας του «HOTEL PHIDIAS»
Μυθιστόρημα
496 σελίδες, σχήμα 14Χ23,5, τιμή 19 ευρώ
ISBN 978-960-6628-98-6
Εκδόσεις «Πικραμένος»
 

Από τις Εκδόσεις «Πικραμένος» κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα Ο ελέφαντας του «HOTEL PHIDIAS» του Θοδωρή Τσαπακίδη.

Ο Ελέφαντας του «Hotel Phidias» είναι ένα σύγχρονο πολιτικό θρίλερ σε μια Ελλάδα που βρίσκεται σε μόνιμη κρίση και παράλληλα είναι η αγωνιώδης επιδίωξη ενός άντρα στα μισά της ζωής του για χειραφέτηση και αυτογνωσία.

Ένας νεκρός. Tα σχέδια του Θάνου Αποστολίδη, καθηγητή λυκείου και συγγραφέα, να ζήσει μια παράλληλη ζωή με επικίνδυνες αποστολές, αλλάζουν.  Χάρη στην απρόσμενη βράβευσή του με το βραβείο Γαλλόφωνου Μεσογειακού Μυθιστορήματος, γνωρίζει μια νεαρή Γαλλίδα δημοσιογράφο της Le Monde. Ο αυθορμητισμός και το θάρρος της την κάνουν άγγελο ελευθερίας του Αποστολίδη την πιο κρίσιμη στιγμή. Ερωμένη και σύμμαχος, θα τον βοηθήσει να ξετυλίξει το κουβάρι, θα αντιμετωπίσουν μαζί το παρακράτος, θα ανατρέψουν μαζί το αναμενόμενο. Κυνηγητό και αρώματα μπερδεύονται στα σοκάκια του Θησείου, στα σκαλάκια των νεοκλασικών της Πλάκας, στις ερημιές της Ελευσίνας, σε αμπάρια ξεχασμένων πλοίων, στους κήπους της Γαλλικής Πρεσβείας.

Ο Αποστολίδης, ο μικρομεσαίος αντιήρωας, μετατρέπεται σε κυνηγημένο ήρωα, αναμετράται ταυτόχρονα με τους διώκτες του και με τους μινώταυρους της ψυχής του. Μια ανηφορική οδός προς την ελευθερία.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

 Ο Θοδωρής Τσαπακίδης γεννήθηκε το 1970 στις Βρυξέλλες από γονείς πολιτικούς πρόσφυγες. Ήρθε με την οικογένειά του στην Ελλάδα οχτώ χρονών. Μεγάλωσε στο Παλαιό Φάληρο και σπούδασε στην Πάτρα Μηχανολόγος Μηχανικός. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική μετάφραση και το θέατρο και στη συνέχεια με τη διδασκαλία. 

Έχει μεταφράσει φιλοσοφικά και επιστημονικά συγγράμματα, θεωρητικά κείμενα για το θέατρο, λογοτεχνία (Γκόρντιμερ, Μπάρι, Κινάρ κ.ά.) και έχει γράψει θεατρικά έργα (Ρωμαίος και Ιουλιέτα – περιμένοντας, Επιχείρηση Χαλιμά κ.ά.), ποίηση (Ο τρίτος από αριστερά κωπηλάτης – Εκδ. Ροές, Ουρανός δωματίου – Εκδ. Σοκόλη), το μυθιστόρημα Belladonna (Εκδ. Βιβλιοπέλαγος) και το παραμύθι Ο πρίγκιπας της Μένουα (Εκδ. Ροές). 

Αρθρογραφεί στον ηλεκτρονικό Τύπο για πολιτιστικά θέματα (LEFT.GR, Commonality.gr, Bookpress.gr, κ.ά.) και έχει εκπομπή στο ραδιόφωνο (Γιαξεμπόρε /Μεταδεύτερο). 

 

Εκδόσεις «Πικραμένος», Τερψιθέας 2, 264 42 Πάτρα
τηλ.: 2610 432.200, Fax: 2610 430.884, yapi@yapi.gr, www.yapi.gr



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία