Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ακόμη και η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να κάνει ζημιά στον εγκέφαλο



British Medical Journal.-

Η κατανάλωση ακόμη και μέτριων ποσοτήτων αλκοόλ σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για την υγεία του εγκεφάλου και για την ταχύτερη έκπτωση των νοητικών ικανοτήτων ενός ανθρώπου, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.

   Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι η βαριά κατανάλωση αλκοόλ επιδρά αρνητικά στην υγεία του εγκεφάλου, επιδεινώνοντας τη μνήμη και αυξάνοντας την πιθανότητα άνοιας. Αλλά η νέα έρευνα δείχνει ότι ακόμη και η μέτρια κατανάλωση επιβαρύνει τον εγκέφαλο, ενώ αμφισβητεί τη θεωρία ότι ένα ποτηράκι κρασί τη μέρα μπορεί να κάνει καλό στον εγκέφαλο.

   Οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του University College του Λονδίνου, με επικεφαλής τη λέκτορα ψυχιατρικής 'Ανια Τοπιγουάλα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό "British Medical Journal", ανέλυσαν στοιχεία για 550 άτομα με μέση ηλικία 45 ετών.

   Οι επιστήμονες συσχέτισαν για μια χρονική περίοδο 30 ετών (1985-2015) την εβδομαδιαία κατανάλωση αλκοόλ με τις γνωστικές/νοητικές επιδόσεις των συμμετεχόντων, με βάση τεστ που γίνονταν ανά τακτά διαστήματα, ενώ στο τέλος της έρευνας έγιναν επίσης μαγνητικές απεικονίσεις του εγκεφάλου τους.

   Διαπιστώθηκε ότι ο κίνδυνος ατροφίας του ιππόκαμπου του εγκεφάλου, εκείνης της περιοχής που παίζει ζωτικό ρόλο για τη μνήμη, τον προσανατολισμό στον χώρο κ.α., αυξανόταν ανάλογα με την κατανάλωση αλκοόλ. Ενώ μεταξύ όσων δεν έπιναν καθόλου αλκοόλ, το 35% εμφάνισαν συρρίκνωση του ιππόκαμπου τους στη διάρκεια της 30ετίας, το ποσοστό ήταν σχεδόν διπλάσιο (65%) για όσους έπιναν 14 έως 21 μερίδες αλκοόλ και ακόμη μεγαλύτερο (77%) για όσους έπιναν πάνω από 30 μερίδες.

   Με άλλα λόγια, όσοι καταναλώνουν πάνω από 30 μερίδες αλκοόλ την εβδομάδα, έχουν τον υψηλότερο κίνδυνο. Αλλά και εκείνοι που κάνουν πιο μέτρια κατανάλωση (14 έως 21 μερίδες αλκοόλ την εβδομάδα), έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν ατροφία στη συγκεκριμένη εγκεφαλική περιοχή-κλειδί, σε σχέση με όσους δεν πίνουν καθόλου αλκοόλ.

         Εξάλλου, αυτοί που έπιναν λιγότερο από όλους (έως επτά μερίδες εβδομαδιαίως), δεν εμφάνιζαν κάποιο προστατευτικό όφελος σε σχέση με όσους απείχαν πλήρως από το αλκοόλ. 'Αρα, αντίθετα με την καρδιά όπου το αλκοόλ με μέτρο φαίνεται να επιδρά ευνοϊκά, στην περίπτωση του εγκεφάλου η μικρή κατανάλωσή του δεν επιφέρει κάποιο πρόσθετο όφελος σε σχέση με την αποχή.

         Η μεγαλύτερη κατανάλωση αλκοόλ βρέθηκε επίσης να σχετίζεται με μειωμένη ακεραιότητα της λευκής ουσίας του εγκεφάλου (η οποία παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στη νόηση), καθώς και με χειρότερες γλωσσικές ικανότητες, όπως έδειξαν σχετικά τεστ.

         Όταν π.χ. οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να αναφέρουν μέσα σε ένα λεπτό όσες περισσότερες λέξεις μπορούσαν που να αρχίζουν με ένα συγκεκριμένο γράμμα, ακόμη και αυτοί που δεν έπιναν πολύ (επτά έως 14 μερίδες αλκοόλ την εβδομάδα), είχαν 14% χειρότερη επίδοση κατά μέσο όρο, σε σχέση με όσους έπιναν μόνο ένα ποτό ή κανένα μέσα στην εβδομάδα.

         'Αλλοι πάντως επιστήμονες εμφανίσθηκαν επιφυλακτικοί, επισημαίνοντας πως, αν και η νέα έρευνα είναι αξιόπιστη στη μεθολογία της, δεν αποδεικνύει μια σχέση αιτίου-αποτελέσματος μεταξύ του μέτριου αλκοόλ και της χειρότερης υγείας εγκεφάλου, αλλά απλώς μια συσχέτιση μεταξύ τους. Οπότε -με λίγη τύχη- ίσως δεν βλάπτει αυτό το ένα ποτηράκι τη μέρα...



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία