Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η κατάθλιψη διπλασιάζει τον κίνδυνο θανάτου από στεφανιαία νόσο



Ιατρικό Κέντρο Intermountain/Γιούτα.-

 Οι άνθρωποι που διαγιγνώσκονται με στεφανιαία νόσο της καρδιάς και στη συνέχεια εκδηλώνουν κατάθλιψη, αντιμετωπίζουν διπλάσιο κίνδυνο πρόωρου θανάτου, σε σχέση με τους ασθενείς χωρίς κατάθλιψη, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

   Ο κίνδυνος θανάτου είναι αυξημένος είτε η κατάθλιψη εμφανισθεί αμέσως μετά τη διάγνωση του καρδιολογικού προβλήματος, είτε εκδηλωθεί μετά από χρόνια.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής την επιδημιολόγο Χάιντι Μέι του ιατρικού κέντρου Intermountain της Σόλτ Λέικ στη Γιούτα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ευρωπαϊκό καρδιολογικό περιοδικό "European Heart Journal-Quality of Care & Clinical Outcomes", ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 24.100 ασθενείς που είχαν διαγνωσθεί με στεφανιαία νόσο και οι οποίοι είχαν εξετασθεί μέσα στην επόμενη δεκαετία κατά πόσο είχαν και κατάθλιψη (κάτι που συνέβη στο 15% των ασθενών).

   Η σχέση μεταξύ καρδιοπάθειας και κατάθλιψης είναι αμφίδρομη, καθώς η μία μπορεί να επιδεινώσει την άλλη. Η εκδήλωση κατάθλιψης, μεταξύ άλλων, επηρεάζει αρνητικά τη σωστή εκτέλεση της θεραπείας των καρδιοπαθών, οι οποίοι μπορεί να μην παίρνουν πλέον σωστά τα φάρμακά για την καρδιά τους. Επίσης, η κατάθλιψη μπορεί να προκαλέσει βιολογικές αλλαγές στο σώμα, οι οποίες αυξάνουν τον καρδιαγγειακό κίνδυνο.

   Οι ερευνητές τόνισαν τη σημασία να ελέγχονται οι καρδιοπαθείς για πιθανή κατάθλιψη ακόμη και χρόνια μετά τη διάγνωση της καρδιαγγειακής νόσου. Όπως είπαν, η κατάθλιψη μετά τη στεφανιαία νόσο αποτελεί τον σημαντικότερο μεμονωμένο προγνωστικό δείκτη για τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου του ασθενούς.

   Η σημασία της κατάθλιψης -ακόμη και αν αυτή προηγήθηκε της διάγνωσης της στεφανιαίας νόσου- είναι μεγαλύτερη από άλλους παράγοντες κινδύνου, όπως η ηλικία, ο διαβήτης, η υπέρταση, η νεφρική ανεπάρκεια, η καρδιακή ανεπάρκεια, το έμφραγμα ή το εγκεφαλικό.

   «Το βασικό μήνυμα από τη μελέτη», δήλωσε η δρ Μέι, «είναι ότι δεν έχει σημασία πόσος χρόνος έχει περάσει από τότε που ο ασθενής διαγνώσθηκε με στεφανιαία νόσο. Ο συνεχής έλεγχος για τυχόν κατάθλιψη πρέπει να συνεχίζεται για χρόνια μετά, με τον ίδιο τρόπο που συνεχίζουμε να μετράμε άλλα πράγματα, όπως η 'κακή' χοληστερίνη (LDL)».


 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία