Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ομογενείς ερευνητές συνέβαλαν στη διερεύνηση του μηχανισμού τής σήψης



Temple University/ΗΠΑ.-

Τον μηχανισμό που βασίζεται στην απώλεια ενέργειας από την καρδιακή δυσλειτουργία και οδηγεί στη σήψη, περιγράφουν σε πρόσφατη μελέτη τους Έλληνες επιστήμονες της Ιατρικής Σχολής «Lewis Katz» στο Temple University της Φιλαδέλφειας των ΗΠΑ, σε συνεργασία με ερευνητές του Πανεπιστημίου Columbia στη Νέα Υόρκη, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο προς την ανάπτυξη νέων θεραπειών που θα μπορούσαν να σώσουν ανθρώπινες ζωές.

Περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής πλήττονται ετησίως από την πάθηση της σήψης, και από αυτούς περίπου το ένα πέμπτο πεθαίνουν. Το ποσοστό θνησιμότητας ανεβαίνει κατακόρυφα στο 80%, όταν εμφανίζονται καρδιαγγειακές επιπλοκές. Ο καρδιακός μυς, ο οποίος αποδυναμώνεται από τη φλεγμονή που προκαλείται κατά τη σήψη, δεν είναι σε θέση να παράγει την ενέργεια που χρειάζεται και ως εκ τούτου παρατηρείται σοβαρή μείωση της ροής του αίματος και της παροχής οξυγόνου στους ιστούς που τελικά οδηγεί σε ανεπάρκεια των οργάνων.

«Η σήψη οφείλεται σε λοίμωξη, η οποία διεγείρει ισχυρή φλεγμονώδη αντίδραση προκαλώντας αυξημένο οξειδωτικό στρες στα καρδιακά μυϊκά κύτταρα» εξηγεί ο Κωνσταντίνος Δροστάτος, PhD, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Φαρμακολογίας, στο Κέντρο Μεταφραστικής Ιατρικής και το Κέντρο Μεταβολικών Νοσημάτων της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Temple, και από τους δύο κύριους ερευνητές της νέας μελέτης. Ωστόσο, οι αντιφλεγμονώδεις θεραπείες δεν βελτίωσαν την επιβίωση. «Πιστεύουμε ότι αυτό συμβαίνει επειδή δεν υπάρχει αρκετός χρόνος, ώστε να δράσουν έγκαιρα τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα πριν αρχίσουν να αποτυγχάνουν τα κρίσιμα όργανα του ανθρώπινου οργανισμού» σημειώνει.

Στη νέα τους έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό JCI Insight, ο δρ. Δροσάτος και οι συνεργάτες του προτείνουν μια νέα προσέγγιση, η οποία ανοίγει ένα νέο παράθυρο στην εφαρμογή υποστηρικτικών και αντιφλεγμονωδών θεραπειών. Σε ένα μοντέλο ποντικού σε σήψη, οι ερευνητές δείχνουν ότι παρεμποδίζοντας την ενεργοποίηση ενός ενζύμου -γνωστού ως NADPH οξειδάση 2 (NOX2)- στην καρδιά, μειώνεται το οξειδωτικό στρες και έτσι επιτρέπεται η συνέχιση παραγωγής ενέργειας στην καρδιά, γεγονός που θα μπορούσε να ωφελήσει σημαντικά την επιβίωση των ασθενών με σήψη όταν αυτή η προσέγγιση εφαρμοστεί σε κλινικό επίπεδο.

Η μελέτη, στην οποία συμμετείχαν δύο νέες Ελληνίδες ερευνήτριες, η δρ. Δήμητρα Κοκκινάκη και η Μεσελέ-Χριστίνα Βαλέντη, αποτελεί συνέχεια προηγούμενων ερευνών του δρος Δροσάτου που ήταν μεταξύ των πρώτων που ασχολήθηκαν με τη σημασία της παραγωγής ενέργειας στα όργανα ως εναλλακτική προσέγγιση στην κατανόηση και την αντιμετώπιση της σήψης. Δύο προηγούμενες μελέτες όπου χρησιμοποιήθηκαν μοντέλα ποντικών σε σήψη, έδειξαν ότι η προαγωγή της παραγωγής ενέργειας στην καρδιά διορθώνει την καρδιακή δυσλειτουργία και βελτιώνει την επιβίωση των μοντέλων σήψης που χρησιμοποίησαν. Ωστόσο, η μηχανιστική σχέση μεταξύ της καρδιακής δυσλειτουργίας και της σήψης παρέμεινε ασαφής.

Ο δρ. Δροσάτος και οι συνεργάτες του από την ερευνητική ομάδα του του John Morrow στο Τμήμα Ιατρικής του Τμήματος Καρδιολογίας στο Columbia University της Νέας Υόρκης επικέντρωσαν τις προσπάθειές τους στο ένζυμο NOX2, λόγω του ότι η ενεργοποίησή του οδηγεί στην παραγωγή τοξικών χημικών μορίων που οδηγούν σε οξειδωτικό στρες στην καρδιά. «Τα αυξημένα επίπεδα δραστικών ειδών οξυγόνου αποτελούν βασικό χαρακτηριστικό της καρδιακής δυσλειτουργίας κατά τη διάρκεια της σήψης» δήλωσε ο δρ. Δροσάτος. «Τα μιτοχόνδρια, οι ενεργειακές μηχανές των κυττάρων, είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στις βλάβες από αυτά τα μόρια και αυτό φαίνεται να αποτελεί καταλυτικό παράγοντα στην παραγωγή ενέργειας στην περιοχή της καρδιάς και ίσως και σε άλλα όργανα».

Προκειμένου να αποσαφηνιστεί η σχέση μεταξύ της ενεργοποίησης του ενζύμου NOX2, των δραστικών ειδών οξυγόνου, της μιτοχονδριακής βλάβης και της παραγωγής ενέργειας στα καρδιακά μυϊκά κύτταρα κατά τη διάρκεια της σήψης, οι ερευνητές πραγματοποίησαν πειράματα σε απομονωμένα καρδιομυοκύτταρα ποντικών που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με λιποπολυσακχαρίτη ενδοτοξίνης (LPS) που μιμείται τα φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα στη σήψη. Στη συνέχεια, τα κύτταρα υποβλήθηκαν σε αγωγή με έναν αναστολέα ΝΟΧ2. Μετά τα επιτυχή αποτελέσματα με τον αναστολέα σχετικά με τη μείωση του οξειδωτικού στρες, πραγματοποίησαν ανάλογη παρέμβαση σε ποντίκια. Μέτρηση με υπέρηχο καρδιάς έδιξαε βελτίωση της καρδιακής λειτουργία σε σηπτικά ζώα που έλαβαν θεραπεία με αναστολέα NOX2.

«Σήμερα, η κύρια προσέγγιση της θεραπείας της σήψης είναι υποστηρικτική» δήλωσε ο δρ. Δροσάτος και πρόσθεσε: «Βάσει των τελευταίων μας ευρημάτων, οι υποστηρικτικές και αντιφλεγμονώδεις θεραπείες θα παραμείνουν ως βάση. Διασφαλίζοντας όμως ότι η καρδιά και ίσως και άλλα όργανα συνεχίζουν να παράγουν ενέργεια που χρειάζεται για τη λειτουργία τους, θα μπορούσαμε να παράσχουμε πρόσθετο χρόνο για να λειτουργήσουν οι θεραπείες πριν φτάσουμε σε μη αναστρέψιμη πολυοργανική ανεπάρκεια».

Ο δρ. Δροσάτος και οι συνεργάτες του στρέφονται τώρα προς τον άνθρωπο, επεκτείνοντας την έρευνά τους σε ανθρώπινα κύτταρα. «Εάν οι θεραπείες είναι επωφελείς, όπως ήταν στα ποντίκια, ελπίζουμε σύντομα να δράσουμε σε συνεργασία με κλινικές ομάδες ούτως ώστε να μεταφράσουμε τις μελέτες μας σε ανθρώπους ασθενείς» είπε.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία