Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η πρώτη στον κόσμο διεμφυλική γυναίκα που μπόρεσε να θηλάσει με το γάλα της



Πηγές «New Scientist» και «Γκάρντιαν»

Μια 30χρονη διεμφυλική γυναίκα είναι η πρώτη στον κόσμο, που έγινε επίσημα γνωστό στην Ιατρική ότι μπόρεσε να θηλάσει το μωρό της με το δικό της γάλα.

Χάρη σε μια πειραματική θεραπεία που διήρκεσε τρεισήμιση μήνες και η οποία περιλάμβανε ορμόνες (προγεστερόνη και οιστραδιόλη), ένα φάρμακο για τη ναυτία (δομπεριδόνη) και τη διέγερση των μαστών μέσω αντλίας, η «τρανς» γυναίκα κατάφερε να παράγει 227 γραμμάρια γάλα τη μέρα.

Για «πολύ σημαντικό επίτευγμα» έκαναν λόγο ενδοκρινολόγοι, προβλέποντας ότι η εν λόγω θεραπεία -αν αποδειχθεί ασφαλής και αποτελεσματική- θα γίνει δημοφιλής μεταξύ των διεμφυλικών γυναικών που θέλουν να βιώσουν την εμπειρία θηλασμού των μη διεμφυλικών γυναικών.

Η συγκεκριμένη διεμφυλική λάμβανε θεραπεία θηλυκών ορμονών επί έξι χρόνια, προτού αρχίσει τη θεραπεία της γαλακτοφορίας. Με αυτό τον τρόπο, μπόρεσε να αποκτήσει πλήρως αναπτυγμένους μαστούς, χωρίς κάποια χειρουργική επέμβαση.

Όταν η σύντροφός της ήταν έγκυος πεντέμισι μηνών, αλλά δεν έδειξε ενδιαφέρον να θηλάσει η ίδια το μωρό που θα γεννιόταν, η διεμφυλική γυναίκα άρχισε θεραπεία στο Κέντρο Διεμφυλικής Ιατρικής και Χειρουργικής του Όρους Σινά στη Νέα Υόρκη, ώστε να το κάνει εκείνη, σύμφωνα με το «New Scientist» και τη βρετανική «Γκάρντιαν».

Ένα μήνα μετά την έναρξη της θεραπείας, άρχισε να έχει τις πρώτες σταγόνες γάλακτος, εωσότου μετά από τρεις μήνες παρήγαγε πλέον 227 γραμμάρια καθημερινά. Μετά τη γέννηση του μωρού, ήταν σε θέση να το θηλάσει αποκλειστικά επί έξι εβδομάδες, στη διάρκεια των οποίων ο παιδίατρος διαβεβαίωσε ότι το βρέφος ήταν υγιές και αναπτυσσόταν κανονικά.

Επειδή ένα μωρό κατά μέσο όρο καταναλώνει περίπου 500 γραμμάρια γάλακτος τη μέρα, μετά τις έξι εβδομάδες η διεμφυλική γυναίκα συμπλήρωσε τη διατροφή του με έτοιμο βρεφικό γάλα.

Προς το παρόν δεν έχει μελετηθεί επιστημονικά η σύσταση του γάλακτος της διεμφυλικής γυναίκας για να διαπιστωθεί αν έχει τα ίδια συστατικά με το γάλα μιας γυναίκας που δεν είναι «τρανς». Έτσι, όπως δήλωσε η Μαντλίν Ντόιτς του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο (και η ίδια είναι διεμφυλική), είναι πρόωρο η θεραπεία να τύχει ευρύτερης εφαρμογής, καθώς είναι ακόμη άγνωστες οι επιπτώσεις αυτού του γάλακτος στο μωρό.

Σχετική δημοσίευση έκαναν οι επιστήμονες στο περιοδικό "Transgender Health" για θέματα υγείας των διεμφυλικών ατόμων.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία