Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Διαζύγιο και φτώχεια αυξάνουν τον κίνδυνο για ένα δεύτερο έμφραγμα



Ιατρικό Ινστιτούτο Καρολίνσκα/Σουηδία

 Οι άνθρωποι που επιβίωσαν από ένα πρώτο έμφραγμα και οι οποίοι έχουν πάρει διαζύγιο ή είναι φτωχοί (ή ακόμη χειρότερο και τα δύο μαζί), κινδυνεύουν περισσότερο από ένα δεύτερο έμφραγμα, σύμφωνα με μια νέα σουηδική επιστημονική έρευνα.

 

   Οι ερευνητές του Ιατρικού Ινστιτούτου Καρολίνσκα του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, με επικεφαλής τον δρα Τζόελ Ομ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό προληπτικής καρδιολογίας "European Journal of Preventive Cardiology" της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας, επεσήμαναν την ανάγκη μιας πιο εντατικής θεραπείας για όσους ανήκουν στην ομάδα υψηλού κινδύνου για ένα ακόμη έμφραγμα.

 

   Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η χαμηλή κοινωνικο-οικονομική κατάσταση σχετίζεται με τον κίνδυνο ενός πρώτου εμφράγματος, αλλά η νέα μελέτη επεκτείνει τον κίνδυνο και σε ένα δεύτερο έμφραγμα, ενώ προσθέτει το διαζύγιο ως σημαντικό παράγοντα κινδύνου.

 

   Η έρευνα έγινε σε σχεδόν 30.000 άτομα που είχαν πάθει μη θανατηφόρο έμφραγμα και τα οποία παρακολουθήθηκαν στη συνέχεια επί τέσσερα χρόνια κατά μέσο όρο. Διαπιστώθηκε ότι οι διαζευγμένοι ασθενείς ήσαν κατά μέσο όρο 18% πιθανότερο να πάθουν δεύτερο έμφραγμα, σε σχέση με όσους ήσαν ακόμη παντρεμένοι.

 

   Οι πιο ευκατάστατοι ασθενείς που ανήκαν στο ανώτερο τμήμα της εισοδηματικής κλίμακας, είχαν 35% μικρότερη πιθανότητα ενός δεύτερου εμφράγματος, ενώ εκείνοι με πάνω από 12 χρόνια εκπαίδευση, είχαν 14% μικρότερο κίνδυνο, σε σχέση με τα άτομα χαμηλότερου μορφωτικού επιπέδου με κάτω από εννέα χρόνια εκπαίδευσης.

 

   Οι ανύπαντροι και οι χήροι και των δύο φύλων είχαν ελαφρώς μεγαλύτερη πιθανότητα δεύτερου εμφράγματος σε σχέση με τους παντρεμένους. Όπως είπε ο Ομ, «ο γάμος φαίνεται να προστατεύει από επόμενα εμφράγματα».

 

   Επίσης, σύμφωνα με τη μελέτη, οι ανύπαντροι άνδρες κινδυνεύουν περισσότερο από ένα δεύτερο έμφραγμα σε σχέση με τις ανύπαντρες γυναίκες. Από την άλλη, το υψηλό εισόδημα φαίνεται να «προστατεύει» περισσότερο τους άνδρες από ό,τι τις γυναίκες.

 

   «Το μήνυμα-κλειδί από τη μελέτη μας είναι ότι η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση σχετίζεται με επόμενα εμφράγματα. Όποιοι κι αν είναι οι λόγοι γι' αυτό, οι γιατροί πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους την οικογενειακή, οικονομική και μορφωτική κατάσταση των ασθενών, όταν αξιολογούν τον κίνδυνο για ένα ακόμη έμφραγμα. Επίσης πρέπει να χορηγούν πιο εντατική θεραπεία στις ομάδες υψηλού κινδύνου», ανέφεραν οι ερευνητές.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία