Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ανθρωπιά χωρίς σύνορα

Ισραηλινή νοσοκόμα θηλάζει ένα μωρό Παλαιστινίων, θύματα τροχαίου!
 



Πηγή:Le HuffPost/ΑΠΕ-ΜΠΕ.-

Το συγκινητικό περιστατικό συνέβη στις  2 Ιουνίου, όταν η 34χρονη Όλα εφημέρευε στο νοσοκομείο «Χαντάσα» στην Ιερουσαλήμ. Κάποια στιγμή καταφθάνει στο νοσοκομείο ένα ασθενοφόρο με μία οικογένεια που είχε χτυπήσει σοβαρά με το αυτοκίνητό της σε τροχαίο. Πρόκειται για Άραβες της Χεβρώνας.

Ο πατέρας πεθαίνει λίγα λεπτά αφότου διακομίσθηκε στο νοσοκομείο. Η μητέρα, η οποία δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας, φέρει σοβαρά κρανιοεγκεφαλικά τραύματα και η ζωή της βρίσκεται σε κίνδυνο.

Ο εννέα μηνών Γιαμάν ως εκ θαύματος δεν έχει πάθει τίποτα. Είναι όμως πεινασμένος και κλαίει γοερά στην αίθουσα αναμονής όπου βρίσκονται οι θείες του, αδελφές της μητέρας του που νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική. Οι θείες προσπαθούν να τον ταΐσουν με το μπιμπερό που τους έδωσαν οι νοσοκόμες. Μάταια όμως! Έχουν περάσει επτά ώρες και δεν έχει καταπιεί ούτε μία γουλιά γάλα. Όλοι αρχίζουν να ανησυχούν και για το μωρό πλέον.

«Οι θείες του Γιαμάν μου είπαν ότι αφότου γεννήθηκε θήλαζε και δεν είχε πιει άλλο γάλα εκτός από της μαμάς του», διηγείται η Όλα. Τότε τη ρώτησαν εάν μπορούσαν να βρουν μία γυναίκα να το θηλάσει. «Τους απάντησα ότι εάν δεν είχαν πρόβλημα θα μπορούσα εγώ να το κάνω». Οι θείες τα έχασαν. Δεν μπορούσαν ποτέ να φαντασθούν ότι μία Ισραηλινή μητέρα θα δεχόταν να θηλάσει ένα μωρό Παλαιστινίων! «Αμέσως με αγκάλιασαν, με φιλούσαν και δεν με άφηναν από τα χέρια τους», διηγείται συγκινημένη η ισραηλινή νοσοκόμα.

«Πολλοί φίλοι μου θα έκαναν το ίδιο, εγώ προσωπικά ήμουν ευτυχισμένη που μπόρεσα να βοηθήσω το μωρό. Το θήλασα πέντε φορές στη διάρκεια της νύχτας», συνέχισε η Όλα.

Οι θείες της είπαν ότι, σύμφωνα με το Ισλάμ, όταν μία γυναίκα θηλάσει πέντε φορές ένα μωρό γίνεται δεύτερη μάνα του. «Συγκινήθηκα πολύ», λέει η 34χρονη νοσοκόμα, «φυσικά δεν θα πάρω τη θέση της μητέρας του, τώρα όμως μπορώ να πω ότι έχω έναν Παλαιστίνιο γιο!»

«Το πρωί έπρεπε να γυρίσω σπίτι μου. Οι θείες ήταν πολύ ανήσυχες. Ποιος θα θηλάσει τώρα το μωρό;» συνεχίζει η Όλα. Έτσι λοιπόν ανέβασε στο Facebook μία ανακοίνωση στην οποία ζητούσε μία γυναίκα εθελόντρια για το μωρό. Είναι εκπληκτικό πόσες γυναίκες απάντησαν άμεσα. Ισραηλινές, Παλαιστίνιες, Αράβισσες. Όλες ήταν έτοιμες να έρθουν στο νοσοκομείο να θηλάσουν τον μικρό Γιαμάν. Η Όλα, που δεν στερείται χιούμορ, λέει: «Είμαι σίγουρη ότι εάν είχα απευθύνει αυτό το αίτημα σε ένα ανοικτό φόρουμ, η μισή χώρα θα είχε ανταποκριθεί».

Μετά από αυτό το επεισόδιο, ένας από τους θείους είπε στην Όλα ότι πλέον τη θεωρεί αδελφή του. Η Όλα το θήλασε και τις επόμενες μέρες, ενώ το μωρό βρίσκεται τώρα στη γιαγιά του και το θηλάζει μία άλλη θεία του. Η Όλα έχει τρία παιδιά, ένα εκ των οποίων είναι περίπου ενάμισι χρόνων και η οικογένειά της είναι εδώ και δύο γενιές στην Ιερουσαλήμ.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία