Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αθλητισμός - Yγεία - Ιαπωνία

Η κυβερνήτης του Τόκιο προωθεί με νόμο την απαγόρευση καπνίσματος πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες



Nikkei Shimbun.-

Η κυβερνήτης του Τόκιο, Γιούρικο Κοϊκε, θα πιέσει για νόμο που θα απαγορεύει το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους, προκειμένου να απαλλάξει την ιαπωνική πρωτεύουσα από το…σύννεφο καπνό πριν από τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, σύμφωνα με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αψηφώντας έτσι τους πολιτικούς της κεντρικής κυβέρνησης, που απέτυχαν να περάσουν παρόμοιο νόμο αυτή την άνοιξη.

Το Τόκιο κινδυνεύει να είναι μια από τις πιο ανθυγιεινές πόλεις, που θα φιλοξενήσει Ολυμπιακούς Αγώνες εδώ και χρόνια, αφού οι προσπάθειες για μια εθνική απαγόρευση, σταμάτησαν στην αντιπολίτευση υπέρ των καπνιστών, από πολιτικούς, ανάμεσά τους πολλοί από το κυβερνών κόμμα του πρωθυπουργού Σίνζο Αμπε, των εστιατορίων και της Japan Tobacco, που το 2015 κατέβαλε στο κράτος 700 εκατομμύρια δολάρια σε μερίσματα.

Παρόλο που το παθητικό κάπνισμα σκοτώνει χιλιάδες Ιάπωνες ετησίως, η πρόταση του υπουργείου Υγείας, δεν μπόρεσε να περάσει σε ψηφοφορία στο κοινοβούλιο αυτή την άνοιξη.

Η Κόϊκε, που πέτυχε μια σαρωτική νίκη επί του κόμματος του Αμπε στις τοπικές εκλογές , δήλωσε στην Nikkei Shimbun, ότι πλέον ένας νόμος που θα απαγορεύει το κάπνισμα σε εσωτερικούς χώρους θα μπορούσε να υποβληθεί σύντομα μέχρι το φθινόπωρο, στη συνέλευση, όπου το κόμμα και οι σύμμαχοί της έχουν τώρα μεγάλη πλειοψηφία.

«Η χώρα είναι αργή, αλλά θα εκπληρώσουμε το καθήκον μας ως πόλη υποδοχής», ανέφερε η Κόϊκε. Ο προτεινόμενος νόμος, θα απαγόρευε το κάπνισμα σε όλους τους δημόσιους χώρους υπό την επιβολή προστίμων. Θα μπορούσε να περιλαμβάνει διατάξεις για «προσπάθειες μη καπνίσματος» σε ιδιωτικές κατοικίες και αυτοκίνητα με παιδιά.

Ένας εθνικός νόμος του 2003 «ενθαρρύνει» τα εστιατόρια και άλλους δημόσιους χώρους να προχωρήσουν σε διαχωρισμό χώρων καπνίσματος και μη καπνίσματος, αλλά η μη συμμόρφωση δεν επιφέρει ποινές.

Το Τόκιο βρίσκεται αντιμέτωπο με ισχυρές πιέσεις, προκειμένου να απαλλαγεί από τον καπνό μέχρι το 2020, από φορείς όπως η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, που κατατάσσει την Ιαπωνία στο κατώτατο σημείο σε παγκόσμιο επίπεδο σε κανονισμούς κατά του καπνίσματος.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνεργάστηκε με τη ΔΟΕ, προκειμένου να εξασφαλιστεί η απαγόρευση καπνίσματος στα γήπεδα. Το Ρίο ντε Τζανέιρο και άλλοι πρόσφατοι οικοδεσπότες Ολυμπιακών Αγώνων, απαγόρευσαν το κάπνισμα σε όλους τους δημόσιους χώρους.

Πριν από πενήντα χρόνια, περίπου οι μισοί Ιάπωνες κάπνιζαν, έναντι 18% τώρα. Αλλά οι νόμοι για το κάπνισμα ποικίλλουν μεταξύ των πόλεων και η επιβολή είναι χαλαρή. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχει ακόμη μηχάνημα αυτόματης πώλησης τσιγάρων σε παράρτημα του υπουργείου Υγείας.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία