Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




«Τέλος» ο Αλαφούζος απο τον Παναθηναϊκό



Αθήνα.-

Την αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό ανακοίνωσε μέσω του τηλεοπτικού σταθμού που κατέχει, ΣΚΑΪ, ο Γιάννης Αλαφούζος. Ο πρόεδρος της ΠΑΕ, λίγα 24ωρα μετά το «ναυάγιο» των διαπραγματεύσεων με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο για την παραχώρηση του συλλόγου στον ιδιοκτήτη της ομάδας μπάσκετ, ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από το «τριφύλλι».Την απόφασή του να αποχωρήσει από την ΠΑΕ Παναθηναϊκός ανακοίνωσε ο Γιάννης Αλαφούζος, απευθύνοντας παράλληλα κάλεσμα στους «ιστορικούς πρωταγωνιστές της Παναθηναϊκής οικογένειας» να αναλάβουν πρωτοβουλίες για τη διάσωση του συλλόγου.

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε ο Γιάννης Αλαφούζος αναφέρει ότι από την ημέρα που ανέλαβε τον Παναθηναϊκό έχει συνεισφέρει 42 εκατομμύρια ευρώ από την προσωπική του περιουσία, συμπληρώνοντας μάλιστα ότι είναι διατεθειμένος να αναλάβει μελλοντικές υποχρεώσεις που θα ανέρχονται έως και σε 20 εκατομμύρια ευρώ.

Ο κ. Αλαφούζος αφήνει αιχμές για τη σκοτεινή κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο και καλεί τους ιστορικούς πρωταγωνιστές της οικογένειας του ΠΑΟ «να πράξουν και εκείνοι το καθήκον τους και να βάλουν και εκείνοι το χέρι στην τσέπη».

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

Πριν από μερικά χρόνια διαπίστωσα πως η ομάδα μας, ο ΠΑΟ, βρισκόταν στο χείλος της καταστροφής. Πήρα την απόφαση να αναλάβω μία πρωτοβουλία διάσωσης μέσω της «Παναθηναϊκής Συμμαχίας».

Χιλιάδες οπαδοί συνεισέφεραν τον οβολό και την στήριξή τους. Ζήτησα από ιστορικούς παράγοντες και οικονομικά εύρωστους υποστηρικτές να συνεισφέρουν και εκείνοι τα σημαντικά ποσά που χρειαζόταν η ομάδα για να αποφύγει την χρεοκοπία. Δεν το έκαναν. Από εκείνη την ημέρα έως σήμερα έχω συνεισφέρει 42 εκατομμύρια ευρώ από την προσωπική μου περιουσία. Δεν ήταν μία εύκολη υπόθεση. Επωμίσθηκα αυτό το φορτίο σε μία οριακή στιγμή για την χώρα και εμένα προσωπικά.

Είχα την ρομαντική ψευδαίσθηση ότι στήνοντας μία υγιή ομάδα χωρίς σχέσεις διαπλοκής θα μπορούσα να βοηθήσω να αλλάξει η ελληνική πραγματικότητα. Έκανα λάθος. Τα συστήματα και οι νοοτροπίες που εμποδίζουν την χώρα μας να έχει ένα κανονικό, ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο είναι βαθιά ριζωμένα και μοιάζουν με Λερναία Ύδρα. Όποιος καλοπροαίρετος πάει να συγκρουσθεί μαζί τους αντιλαμβάνεται πολύ γρήγορα ότι χτυπάει το χέρι του σε έναν αδιαπέραστο τοίχο.

Σήμερα ο Σύλλογος μας βρίσκεται και πάλι σε ένα οριακό σημείο. Για μένα προσωπικά είναι αδύνατον, από ψυχική και οικονομική άποψη, να συνεχίσω να συντηρώ και να διαχειρίζομαι την ομάδα. Είμαι διατεθειμένος να αναλάβω τις υποχρεώσεις της έως ένα πόσο της τάξεως των 20 εκατομμυρίων ευρώ. Αυτό είναι το ανώτατο όριο που μπορώ να επωμισθώ. Έδωσα ό,τι μπορούσα, αναλαμβάνω μελλοντικές δεσμεύσεις που θα δοκιμάσουν τις αντοχές μου. Έως εδώ όμως.
Καλώ τους ιστορικούς πρωταγωνιστές της Παναθηναϊκής οικογένειας να αναλάβουν πρωτοβουλία για την διάσωση του συλλόγου. Θα σταθώ δίπλα τους σαν απλός στρατιώτης, τιμώντας στο ακέραιο τις δεσμεύσεις που θα αναλάβω στο πλαίσιο μιας νέας προσπάθειας. Νομίζω ότι έχει έλθει η ώρα να πράξουν και εκείνοι το καθήκον τους.

Στην κατεύθυνση αυτή ζήτησα από τον Βασίλη Κωνσταντίνου να ηγηθεί σε μια προσπάθεια σωτηρίας της ομάδος καλώντας σε συστράτευση όλους τους Παναθηναϊκούς που μπορούν να συνεισφέρουν.

Στους οπαδούς και φίλους του ΠΑΟ οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί στάθηκαν δίπλα μας στο εγχείρημα και κατάλαβαν ότι το μόνο που ήθελα ήταν να σωθεί πρώτα και μετά να πάει καλά η ομάδα. Τους ζητώ συγγνώμη γιατί τους απογοήτευσα και γιατί δεν μπορώ να επωμισθώ άλλο την ευθύνη. Έκανα ό,τι μπορούσα. Η στιγμή της αλήθειας έφτασε. Όσοι αγαπούν την ομάδα και όσοι αντέχουν να την βοηθήσουν ήλθε η ώρα να το κάνουν.»

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία