Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Λεωνίδας Ταφέκης
Κοινωνιολόγος - Ερευνητής
Σύμβουλος Τοπικής Αυτοδιοίκησης & Επιχειρήσεων

 


Αθήνα

Στις επιστήμες και στις τέχνες οι αλλαγές συντελούνται διαρκώς, είτε αφορούν την έρευνα την καινοτομία τις εφαρμογές, είτε σχετίζονται με την τεχνοτροπία και τον μοντερνισμό που φέρνει η χρήση των νέων τεχνολογιών στην αξιοποίηση και την απόλαυση των πολιτιστικών μας επιτευγμάτων.

Θα περίμενε λοιπόν κανείς τις αλλαγές αυτές να τις ακολουθούμε και να τις συσχετίζουμε στην ενασχόλησή μας με τα κοινά, την πολιτική, την κοινωνία και τους ίδιους μας τους εαυτούς.

Στην καθημερινή πρακτική μας όμως, παραβλέπουμε τις περισσότερες φορές τις αλλαγές που συντελούνται γύρω μας και εντός, και τείνουμε να συμπεριφερόμαστε με παγιωμένες νοοτροπίες και συνήθειες που βολεύουν τις κινήσεις μας στο εν πολλοίς αβέβαιο και ακαθόριστο αύριο. Μόνο που αυτό το αύριο εμείς τις περισσότερες φορές το καθιστούμε αβέβαιο και απροσδιόριστο γιατί αρνούμαστε να ενσωματώσουμε, είτε από φόβο, είτε από άγνοια είτε από βόλεψη, είτε επειδή υποκλινόμαστε  στις απόψεις, στις στάσεις  και  στα παραδείγματα των υποτιθέμενων επιβαλλόμενων αυθεντιών που καθημερινά αναδεικνύονται μέσα από καθιερωμένες διαδικασίες και παραστάσεις.

Όλες οι κοινωνίες και όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται σταθερές αναφορές και αξίες για να συνεχίζουν να αγωνίζονται, να μοχθούν, να ευημερούν, να δημιουργούν και να απολαμβάνουν τα επιτεύγματα του πολιτισμού τους.  Χρειάζεται όμως όλα αυτά να λειτουργούν  χωρίς να έρχονται σε αντιπαλότητα  με τις κοινωνικά επιβαλλόμενες μεταβολές.

Στις σύγχρονες δημοκρατίες, και στα κοινωνικά μορφώματα που, είτε είναι κόμματα, μαζί με τις πολιτικές και τις ιδεολογίες που αυτά εκπροσωπούν που θέλουν να μας κυβερνήσουν, είτε είναι φορείς, σύλλογοι και οργανώσεις τις κοινωνίας των πολιτών που αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματά μας και την κάλυψη των αναγκών μας σε τοπικό, περιφερειακό και πανελλαδικό επίπεδο, αναδεικνύονται και εμφανίζονται πολλές από τις καθημερινά συν τελούμενες μεταβολές. Το ίδιο συμβαίνει και με τους εαυτούς μας, μόνο που αυτό συντελείται σε μεταβαλλόμενους ατομικούς χρόνους και είναι δυσδιάκριτο στους περισσότερους και σχεδόν αφανές σε όσους δεν συσχετίζονται καθημερινά με τους συνάνθρωπούς τους.

Με την πάροδο όμως του χρόνου οι συντελευμένες μεταβολές καθιερώνονται και εμποδίζουν τις νεότερες γιατί πολλές από τις καθιερωμένες ομάδες που μας εκπροσωπούν αποκτούν διάφορα προνόμια που φοβούνται μήπως τα χάσουν από άλλες ανερχόμενες δυναμικές και παραγωγικές ομάδες και εκεί ακριβώς αρχίζουν οι συγκρούσεις με όλα τα συνεπακόλουθά τους.

 

 

Μπροστά στα μάτια μας, εξαιτίας των αναπόφευκτων συν τελούμενών μεταβολών,  βλέπουμε ανθρώπους και κοινωνικά μορφώματα που έως εχθές τους θεωρούσαμε κινητήριο δύναμη να καταρρέουν και να αντικαθίστανται από άλλα που στην αρχή θεωρούνται αβέβαια διστακτικά και διλληματικά.

Όμως αυτό είναι μια φυσιολογική κοινωνική και ανθρώπινη μεταβολή που μόνοι μας, έστω και άθελά μας, την συν διαμορφώνουμε. Το ζητούμενο όμως είναι  αυτές οι μεταβολές να πραγματοποιούνται με το μικρότερο κοινωνικό κόστος και το μεγαλύτερο κοινωνικό και ανθρώπινο όφελος χωρίς να εμφανίζονται οπισθοδρομήσεις που οδηγούν σε ανακόλουθες καταστάσεις στη συσχέτισή τους με τον σύγχρονο κόσμο.

Πολλά σύγχρονα κράτη καταφέρνουν μαζί με το καινούργιο να διατηρούν πολλές από τις προηγούμενες θεσμικές εκφράσεις προσαρμόζοντας τις λειτουργίες, τις δραστηριότητες και τις απόψεις τους στον δυναμικά διαμορφούμενο περιβάλλον του σύγχρονου κόσμου.

Επιβάλλεται λοιπόν όσοι επιθυμούν να διατηρήσουν τις σταθερές τους αναφορές , να τις αναπροσαρμόσουν στις νέες πραγματικότητες που δημιουργεί η καθημερινά συν τελούμενη δραστηριότητα ώστε να είναι χρήσιμη και στο μέλλον.

Το ερώτημα για το αν συμβαίνει αυτό ή όχι στην πατρίδα μας με τους κομματικούς και λοιπούς κοινωνικούς φορείς που μας εκπροσωπούν οφείλει να απαντηθεί κυρίως από τους ίδιους και αναλόγως των απαντήσεων να πράττουν προς την κατεύθυνση της κάλυψης των αποστάσεων που τους χωρίζουν από τον δυναμικά αναπτυσσόμενο νέο κόσμο.

Το τι ακριβώς πιστεύουν οι συμπολίτες μας για όλα αυτά μπορούν οι ίδιοι να μας το γνωστοποιήσουν με όποιο τρόπο κρίνουν πρόσφορο.

 

Όλα αυτά από ένα συμπολίτη τους

που παρόλο που διαρκώς αλλάζει

εξακολουθεί να παραμένει ίδιος.

Με εκτίμηση

Λεωνίδας Ταφέκης

Κοινωνιολόγος - Ερευνητής
Σύμβουλος Τοπικής Αυτοδιοίκησης & Επιχειρήσεων
 
 

Υ Σ  Όπως εξάλλου αναφέρει και ο γνωστός σε όλους Ηράκλειτος  < Τα πάντα ρεί >



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία