Την ιδιαίτερη συμπάθειά του για την Ελλάδα, ειδικότερα για την Κρήτη, στην οποία διαμένει «δυστυχώς μόνο τέσσερις μήνες τον χρόνο, διάστημα πολύ μικρό» όπως χαρακτηριστικά λέει, εκφράζει συχνά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, στη Βιένη, ο πρώην καγκελάριος της Αυστρίας, Φραντς Βρανίτσκι, ο οποίος  συμπλήρωσε  80 χρόνια από τη γέννησή του.

Όπως αναφέρει, θα επιθυμούσε να παραμένει για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στην Ιεράπετρα, όπου εδώ και αρκετά χρόνια έχει χτίσει σπίτι και με τη σύζυγό του, Κριστίνε, απολαμβάνουν τις ομορφιές της Κρήτης, στην οποία περνούσαν σχεδόν πάντα τις διακοπές τους, ήδη από τα νεανικά χρόνια τους.

Ο κ. Βρανίτσκι σημειώνει ότι στην Κρήτη έχουν κάνει φίλους τους, Έλληνες γείτονές τους, ενώ έχουν «παραδοθεί» στην υγιεινή κρητική κουζίνα με πολλά ψάρια και λαχανικά. Επίσης, κατά τη διάρκεια της παραμονής τους, κάθε χρόνο, ο ίδιος αφιερώνεται στο διάβασμα, ενώ έχει την ευκαιρία να χορέψει «συρτάκι».

Η πρόσφατη ανακήρυξή του σε «επίτιμο δημότη Βιένης», διάκριση που απονέμεται πολύ σπάνια, έρχεται να επισφραγίσει τη μακρά σταδιοδρομία του Φραντς Βρανίτσκι, ο οποίος θεωρείται ο δεύτερος σημαντικότερος πολιτικός στην μεταπολεμική Αυστρία ,μετά τον ιστορικό καγκελάριο Μπρούνο Κράισκι, ως οικονομολόγος, διευθυντής της μεγαλύτερης αυστριακής τράπεζας, πολιτικός, υπουργός, και αρχηγός κυβέρνησης για περισσότερα από δέκα χρόνια.

Ο Φραντς Βρανίτσκι είχε διατελέσει καγκελάριος της Αυστρίας από τον Ιούνιο του 1986 έως τον Ιανουάριο του 1997 -όταν παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους- διανύοντας μία δεκαετή και πλέον θητεία από τα συνολικά 40 χρόνια ηγεσίας των Σοσιαλδημοκρατών στη μεταπολεμική διακυβέρνηση της χώρας (1970-1999 και 2007 μέχρι σήμερα).

Το όνομα του πρώην καγκελάριου, ο οποίος από το 1988 μέχρι το 1997 ήταν και πρόεδρος των Αυστριακών Σοσιαλδημοκρατών, ταυτίζεται με την ένταξη της Αυστρίας, την 1η Ιανουαρίου 1995, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και με τις προηγηθείσες πολύχρονες διαπραγματεύσεις που ευόδωσαν κατά τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ το πρώτο εξάμηνο του 1994, γεγονός που ο ίδιος υπενθυμίζει με κάθε ευκαιρία.

Φλογερός αντιφασίστας, ταύτισε το όνομά του με την απερίφραστη και σαφή καταδίκη, από μέρους του, των εμφανιζόμενων τα τελευταία χρόνια του 20 ού αιώνα φασιστοειδών τάσεων και δυνάμεων στην Αυστρία.

Επίσης, το όνομά του συνδέθηκε με την κατηγορηματική άρνησή του να έλθει σε επαφή ή συνεργασία, με οποιονδήποτε, με την ανερχόμενη τότε στη χώρα Ακροδεξιά, της οποίας ο ίδιος προσπάθησε να «φράξει» τον δρόμο προς τα «Κοινά», «περιθωριοποιώντας», τότε, τον διαβόητο αρχηγό της, Γεργκ Χάιντερ και τους ομοϊδεάτες του και προωθώντας μία ουσιαστική διαχείριση του παρελθόντος.

Είναι ο άνθρωπος που μπόρεσε, με την προσωπικότητά του, τις σαφείς και ειλικρινείς θέσεις και την πολιτική του, να αποκαταστήσει το διεθνές κύρος της Αυστρίας, το οποίο είχε πληγεί από τη γνωστή «υπόθεση Βάλντχαϊμ», δηλαδή του αμφιλεγόμενου ναζιστικού παρελθόντος του τότε προέδρου της Αυστρίας και πρώην γγ των Ηνωμένων Εθνών, Κουρτ Βάλντχαϊμ.

Ακόμη, υπήρξε ο πρώτος Αυστριακός ηγέτης, ο οποίος μίλησε για πρώτη φορά ανοιχτά και παραδέχθηκε επίσημα τη συνενοχή Αυστριακών σε ναζιστικά εγκλήματα, με την εμβληματική ομιλία του στην αυστριακή Βουλή το 1991, δίνοντας ένα τέλος στον μύθο «Αυστρία, το πρώτο θύμα του ναζισμού», που είχε καλλιεργηθεί τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες.

Δύο χρόνια αργότερα, στην «ιστορική» ομιλία του στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο στην Ιερουσαλήμ, στις 10 Ιουνίου 1993, ο ίδιος διαβεβαίωνε τη διεθνή κοινή γνώμη πως η σύγχρονη Αυστρία είχε ιδρυθεί ως «αντίθεση» (σ.σ. χρησιμοποίησε αυτήν την ελληνική λέξη) στον εθνικοσοσιαλισμό.

Ήταν, επίσης, ο πρώτος Ευρωπαίος ηγέτης, ο οποίος προείδε και προειδοποίησε με έμφαση για μία αιματηρή διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, έχοντας αρχικά επιφυλάξεις ως προς την αναγνώριση της Σλοβενίας και της Κροατίας.

Ο Φραντς Βρανίτσκι είναι ο πολιτικός ηγέτης που κατόρθωσε να γεφυρώσει την ιστορική εποχή του προκατόχου του, του Σοσιαλιστή ιστορικού καγκελάριου Μπρούνο Κράισκι, με τις νέες προκλήσεις για την Αυστρία στο τέλος του προηγούμενου αιώνα, και να δρομολογήσει τη μετεξέλιξη του Σοσιαλιστικού Κόμματός του από τις αυστρομαρξιστικές ρίζες του σε ένα σύγχρονο Σοσιαλδημοκρατικό, στο πλαίσιο της νέας Ευρώπης.

Αλλά και μετά την αποχώρησή του από την καγκελαρία, το 1997, ο Φραντς Βρανίτσκι, ο οποίος διετέλεσε και μέλος της αυστριακής εθνικής ομάδας καλαθοσφαίρισης, δεν παρέλειψε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην υπόθεση της ειρήνης στην Ευρώπη, φέροντας, μεταξύ άλλων, σε αίσιο τέλος την αποστολή του ως ειδικός εντεταλμένος του ΟΑΣΕ (Οργανισμός για Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη) για την Αλβανία, από τον Μάρτιο μέχρι τον Δεκέμβριο 1997.

Χάρη στις δικές του προσπάθειες επετεύχθη, τελικά, η αποτροπή ενός αιματηρού εμφυλίου πολέμου στην τότε κλονιζόμενη γειτονική μας χώρα, και για αυτόν -μεταξύ άλλων- τον ειρηνευτικό ρόλο του είχε προταθεί από μία σειρά διεθνών προσωπικοτήτων ως υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.

Σήμερα, πολλοί κάνουν λόγο για τον «καγκελάριο με ορίζοντα», ορίζοντα τον οποίο ο ίδιος φέρεται να είχε σε όλη τη διάρκεια της θητείας του, ως επικεφαλής της κυβέρνησης μίας χώρας στο κέντρο της Ευρώπης, στο μεταίχμιο Ανατολής-Δύσης, ακριβώς σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη εποχή με τις κοσμογονικές ανακατατάξεις στη γειτονιά της.

Πολλοί παρατηρητές θεωρούν πως η αυστριακή εξωτερική πολιτική τελείωσε με την αποχώρηση του Φραντς Βρανίτσκι, ενώ σημαδιακός είναι ο τίτλος του βιβλίου του που μόλις κυκλοφόρησε, «Επιστροφή στον σεβασμό», στο οποίο υποστηρίζει μία κουλτούρα ουσιαστικού και αντικειμενικού διαλόγου και μία περισυλλογή για κάποιες αξίες στην πολιτική και στις ανθρώπινες σχέσεις.